Þjóðólfur - 05.02.1854, Síða 5

afi fiaga f>eSsu svoua. eu pah sýmlist }>ví á-
staiftumiiina, af) táka ápn á pessu hör suniiaii-
laiuls, sem |>rentsin>ðjan er allt af' her yih
heiulina til aft prenta verhlagsskrárnar orhrett-
ar, eins op; paer eiga aft gánga út. frá stipts-
yfirvöltlunum, (iví fremur, sem jiaft tíftkaftist
allt af aft jirenta 'pæV hér á hveiju ári orft-
réttar, jiángaft til uin 1846—47. jVtenii ættu
jió ekkr aft gera öftrum gjaliljieguum, helilur
enn jieiiii sem ekki verftur hjá j>ví komiy.t
{eins ög nú Véstfirftíngum), erfiftara fyrir en
pörf og nswiftsyú hýfttir, nft geta átt kóst á aft
eignást og kynna sét pessar stjórnarráftstaf-
anir, sem peir eru allir bunclnir og eiga eptir
aft lifa og greifta skyltlur sínar og skatta, og
jiaft er í sannleika bæfti óskiljanleg hlífft vift
jaf'naftarsjóftÍTin, og vér ætlum engum til pægft-
ar eftur vilja, aft hlifast vift pau 6—10 rbthl.
útgjólil, sem orðrétt prentun verftlagsskfánna
inuntli kosta meira árlega, heltlur enn mi,
meft fiessari tilhögmi. Prentun verftlagsskránna
hér smiiianlantls kostafti árlega 12 rhthl. á
meftan prentsmiftjan var í Viftey, en auftskilift
eV, aft j>etta iná muna allt aft hélmíngi minna
verfti, éf sjálft stafletrift til skránna vaeri látift
stamla í ,(ormuimni“ á*- frá ári, svo altlrei
jiyrfti aft setja árlega nema (ii/ujita/iua, sem
segja til verftsiris. Einmitt jiessir <skrifudu
tölnstafir i skránum, reynast Mka opt sjálftim
sér sundúrpykkir og jiess vegna óáreíftaiilegir.
Vér vontun aft hin háu stíjitsyfirvöltl gefi
tilhlýftilegan og nauftsyiijegan gaum j>essari
nlinenmi og réttjátu ósk sunnleiulinga, svo aft
hvef gjaitljrégn, sem yill, eigi kost á aft sjá
og eignnst verftlagsskráfia.
'vér gætirm tekift verftlagsskráfnar
suimleiizku orftréttar inn í blaft vort, pá væri
jiar meft hætt úr jiörfum fæstra lantlsmanna,
entla ættu kaupeiulur vorir vestnn v og sunnr
•anlands, sama rétt á fiví, sem j>efr hér syftra,
‘en fyrir nllar sjti vérftlagsskrámar, sem hér
koma út árléga, hefir hlaft vort ekki rúm,
nemá svo, afi margt annaft yrfti á liakanum.
- i iGleéileikurinn t>íikk'í,
sem. cr í fiium flokkum saminn af dönskum
mniini, Tómáai■ Qvertoktmprófessor, og ieikinp
í f'yrsta1 sinir'í 'KatfpttitnmábÖftii li645i'íbg,ðihanl
árlega, pvi ieikurimi pykir JihfVöI snnrtinti og
liin bezta skemmfan, vár íeikinii hér i sál
h'ms nýja gitdáskála sex sinmim frá 14—22
f. m. og var llest öli kvölilin húsfyllir af á-
horfentluiú, eftur um 170;—180 maims livert
kvöld. Ailur liimi ytri frágáiigur og jfyrir-
komulag Sjálfs'leikplá/.sins („scenuiumr") póít.i
vél varulaflur og fagur, ejrtir jiví sem liér voru
faung á; vhr jiaft aft jiakka hrnekk og iifúft
listamannsins Nielséns1 sém fénginri vár til
nft búa mulir öll áhöldin; en pau kost.uftu alls,
meft verkalauuum, 162 rbtld, Ellefu persónur
eru í leikuum, 7 karlmenii og 4 kvemiinenn,
og munu flestir álioi'fémlurnir á einu niáli nm
]>aft, aft jreir og paér sém tóku nú aft sér aft
leika hér, hafi hvert í sinn staft leyst. ’þrýfti-
lega af hendi ætlimarverk sín, suin j>eirra jafu-
vel afbragftsvel, og svo, nft alvönum lelkurunt
mundi vart takast öllu betur. jþetta ásamt
hinuin laglega ytra frágáugi og nokkurnvegin
viðunanlegu eptirliti nieft reglu og siftsémi á-
horfentlanna, aft hver heflii sitt keypta, afinárk-
afta sæti, og glepti ekki iiver fyrir öftruni,
gjörfti þaft, aft ieikur þessi þókti hér hin
hezta skemmtim, og vel til vinnandi, aft katipa
fyrir 3 mörk sæti til aft horfa á, en fyrir 2
mörk standandi pláz; enda fórtl flestir Iveldri
menn staftarins tvisvar og jirisvar ítil aft sjá
leikiim, og sumir optar. Jaft jók og mikift á
skemmtun inanna, aft hinir lieztu sauugmeim
meftal skólasveinaima, súngu fagra saungvn
ntrlli fiokkamia.
Aft méfttöldum þeim 162 rhdd. fyrir áhöltl-
in, v.arft kostn'afturiiin ailur yift léikinn 344 rhdtl,,
þar af 48 rbdtl. í húsaieigu til bræörafélagsint>.
Nálægt því jafnmikift haiþist upp, fyrir sölu
aftgaungublaftanna (^bílætaiuia'4) trl.aft lionfa á.
íþaiiiiig urftu áhöidin öll að mestu afgángs
kostnafti, ög eru nú sameign þeirra 11, sem
léku, og þess, sein gekkst fýrir: en Teinginn
kostnaftur annar var taliim fýriraftalforgauijg-
una, ogekki þriftjúngur þeirra launa, senr þeir
áltu meft rettu, sen» snéru leikritinn á íslenzku,
en þaft voru: kandidatamir Grðndaiil, Jón
jþorleifsson og Magnús Grínisson, og ábyrgft-
armaftur Jjóðólfs.
Frá sýslnfundi RánýmUmgn. .
■ (SjH 5. it ’þjftftólfs Pfr. 126-427, «1b, ÍSÍI).
'(NllMfrltiaf), Jfii v«r þiiðja miilnfnift, aft lögft vnr
I.) .HaDn er mi liér í liaitiiun, oa; !i nft lnffn eptirlit
meft viðhaltli liihha opitibeni liyggingá.