Þjóðólfur - 02.06.1855, Síða 2

— 94 —
nefndunum, lítið aft gjöra, og það leiöist þeirn,
sem vonlegt er, og sumir þeirra vilja f>á stytta
stundir með að tala sem mest á þinginu og
eptir á hefla og teigja úr því, sem þeir hafa
sagt. Til þess að komast hjá þessu er það eina
ráðið, að skipta fnngstörfunum jafnar og reglu*-
legar niður á þingmenn; með því móti æfðust
sumir þíngmenn í að semja nefndarálit, oghinir
fengju tíma til að vanda það, sem þeir nú neyð-
ast til að hroða af ogkasta til höndurium. Sú
ófrarflega málalengíng í umræðum og álitsskjöl-
um gjörir fnnginu og frjóðinni mikinn skaða.
Meðan svo er ástatt, að menn meta fringmann-
inn eptir því, hvað opt eða mikið hann talar,
frá er þinginu ekki neinna framfara von; allt
er þá laggt aðjöfnu, skynsamlegar ástæður og
persónulegur eltingagárigur, og sérhver góð og
nytsamleg hugsan kafnar í óendanlegri orða-
mælgi. Kostnaðurinn, sem af því leiðir fyrir
landið, verður margfaldur, þíngsetan lengri og
öll ritstörfin á þínginu erfiðari, svo allt af þarf
að fjölga aukaskrifurum, prentunarkostnaður
þingtiðindanna miklu meiri, danska útleggingin
á tíðindunum og bænarskránum Iengri og kostn-
aðarmeiri, og það sem næstum því er vest af
öllu, að enginn ráðherra fær tíina til að lesa öll
þessi ósköp, og getur því, ef til vill, ekki sett
sig eins vel og þyrfti inn i málin. Jað er sagt,
að Færeyíngum farist miklu hönduglegar þíng-
störf þeirra (— á „Lögþínginu* —) en okkur,
og kemur þetta til af því, að þeir eru ekki eins
hégómagjarnir og við, þvi það ræður þó að lik-
indurn, að þeir séu ekki lengra komnir en við,
i pólitiskri menntun. Hefðu alþiugismenn allan
hugann á þvi, að skýra málefniii sem bezt, án
nokkurra útúrdúra, þá yrði margt orð sparað,
og þá sæist bezt, hvort við gætum ekki gjört
niálin betur úr garði og vandað allan frágáng-
inn á þeim, betur en gjört hefir verið á hinunr
afþví, að þcssir „fáu nienn“ (—þíngtíðindin sýna, að það
vorn þeir þíngmaður Borgfirðínga og einkum þíngmaður
Skaptfellínga scin framsagan lenti á i fiestöllum málun-
uiii —), var það af því, að þcssir „fáu menn“ trönuðu sér
fram til þess, fram fyrir hina konúngkjörnu sem voru í
nefndunum, og sem, auðvitað, eru lángferastir um öll siik
störf, ef þeir fást til þeirra og vilja léttan á leggja? eða
kom þetta til af liinu, að Iiinir konúngkjörnu embœttis-
mcnn færðust optast undan, að takast á liöndur framsög-
una? Nefndirnar og þínginenn yfir höfuð geta bezt leyst
úr þessum spurníngum. En cptirtektavert er það, að I
þeim 17 máluin, sem gengu til nefnda í þínginu 1853, þá
skuli hinir konúngkjörnu menn ckki hafa haft framsögu á
hendi neina i einum tveimur málum! Ábm.
seinustu þíngum; þá mundi þingið bráðum rrá
því áliti í augum landsmanna og stjórnarinnar,
sem það þarf að hafa til að geta talað máli
landsins eins og samboðið er þjóðþingi íslend-
ínga. 3+12.
Lœknasliipunin á Islandi or/ fjármun-
ir spitalanna.
(Framhald). Vér höfum áður sagt, að menn
hafi ekki enn i dag fengið að sjá á prenti neitt
um fjárhag Hallbjarnareyrar síðan um árslok
1851, en þá átti sá sjóður, eptir „Ný r(1(J sk
Tið.“ bls. 36 .................. 2,547 78
Eptir tveggjalínu skýrslunni, sem kom
í fyrra í „Ingóífi“ bls. 104, — ef slíkt
mætti skýrslu kalla og væri að marki
hafandi, — þá var fjárhagur spítal-
anna hér sunnanlands þessi uni árs-
lokin 1853
Kaldaðarnes .... 14,082 55
Hörgslands .... 2,229 69
I „Norðra“ þ. ár númerunum 7—
12 (— en þessi blöð eru komin híng-
að suður síðan vér rituðum næsta kafl-
ann hér á undan, —) hefir amtmaður
herra IIavstein auglýst skipulegt og
greinilegt „yfirlit yfir efnahag
opinberra stiptana og sjóða,
sem standa undir umsjón Norð-
ur-og Austuramtsins, við árs-
lok 1854“; — vér viljuin af alhuga
ráðleggja stiptsyfirvöldunum og amt-
manninum fyrir vestan að kaupa þenn-
an „Norðra“, svo að þeir geti séð og
haft fyrir sér rétt snið á þess konar
skýrslum, og hvernin það lítur út á
prenti; en aintmaður herra Havstein á
verðskuldaðar þakkir allra landsmanna
fyrir, hversu hann stendur heiðarlega
og greinilega reikning af embættis-
ráðsmennsku sinni yfir fé hinna opin-
beru stiptana og sjóða, sem liann á
yfir að segja. — Eptir þessu „yfirliti“,
átti Möðrufellsspítali um árslokin 1854
í sjóði („Norðri 7. 8.“ bls. 25—26) . 6,090 26
En hvað nrikið hefir Hallhjarnar-
eyrar spítala græðzt siðan um árslok t
1851, eða llörgslands- og Kaldaðar-
nes spitala síðan um árslok 1853? —
Af því engar skýrslur eru auglýstar
hér um fyrir þessi árin, þá neyðumst
flyt 24,950 36