Þjóðólfur - 20.04.1859, Blaðsíða 5

- 85 -
REIKNINGR,
yfir tekjur og útgjöld Húss- og bústjórnarfélagsins í Subramtinu, frá 1. jan. til 31. desbr.
18581.
Útgjöld.
Tekjur.
1. Eptirst úfevar, vií) árslok 1857 (sbr. f. árs reikníng).
a, Vaitaffe, í konúngssjðbi . . 3475r. rd. sk.
— hjáeinstökummónnnm 350-
---------— oöíO r. .j s.
b, Ógoldin árstillög fMagsmanna . . 25 - „ -
c, í sjúbi hjá fáhirbi .... . ■ 116 - 2 -
2. Vextir til 11. júní 1858:
a, Af fú í konúngssjóííi...........131- 60-
b, - - hjá einstökum mönnum . . 14-
3. Tillög fblagsmanna:
a, Árstillóg fyrir 1858 ........... 8- „-
a, Frá 2 nýjum félögum, í eitt skipti 10- „ -
4. Fyrir seldar eldri bækr.....................7 10
5. — verbl aun arit gj örbi n a: „Úrlausn" etc. 14 16
6. Gjafir.......................................... „
3966
- 145 60
18
1. Kostnabr vií) verlilauuaritgjöríiina: „Urlausn, etc.“, e'a
„Neybin kennir naktri konu ab spinna“.
a, Verí'iaun til höfundarins . . . 30 rd. „ sk. rd. sk.
b, Prófarkalestr...................2 - 48 -
c, Prentunarkostnabr og pappír . . 26 - 8 -
d, Heptíng......................... 24 - 90 -
2. Kostnabr vií) hin nýju lög fólagsins:
a, Prentunarkostnabr, pappír og próf-
arkalestr.................... . 17-17-
b. Heptíng ..............................6-31-
3. Samkvæmt fMagsályktan á fundi 28. jan. þ.
á. verþr hór aíi færa til: oftalib í sknld undan-
farin ár af árstillögum felagans Vigfúsar bónda
Bótólfssonar á Flögu í Skaptafellssýslu . . .
4. Eptirstöbvar vib árslok 1858:
a, Vaxtafó, í konúngssjóbi . 3475 r.
— hjá einstökumönnnm 500-
samtals ---------- 3975 r. „ s.
83 50
23 48
b, Ógoldin árstillög félaga
c, í sjóbi hjá féhirti
8-
53- 86-
4036 86
Samtals 4,150 88
Reykjavík, 31. desbr. 1858.
Jón Gubmundsson
p. t. féhir'&ir.
Framanskrifaían reikníng höfum vib yflrfarib og ekki fundib neitt út á hann aí) setja.
Reykjavík, dag 5. apríl 1859.
Jón Pjetursson. P. Melsteb.
Samials 4.150 88
— þab er sagt, ai> einstöku menn hér í
bænum, þykist finna, ab heldr sé óheppilega eba
jafnvel ískyggilega ab orí>i komizt í grein herra
Indriða Gíslasonar, varaþíngmanns Dalasýslumanna,
þeirri er vér auglýstum í síöasta blabi, einkum ab
því leyti, ab þessum sömu einstöku mönnum þyki
mega leiba úr einstökum kafla greinarinnar þá mein-
íngu, ab þar meb sé hvatt, til þess ab búendrnir í
heilbrigbu hérubunum sýni af sér óiöglega mótstöbu
eba jafnvel ofbeldigegn dýralæknum, ef þeir kæmi,
á lækningaferbum sínum til þeirra héraba.
þab er nú æfinlega sízt fyrir þab ab synja, hve
öfugt og fráleitlega ab einstakir menn get; leibzt
til ab leggja út ræbur og rit, og er þab nú, þegar tveir
flokkar, andstæbir hver öbrum og ekki alveg æs-
íngalaust, eins og orbib er í fjárklábamálinu, elta
svona grátt skinn, af miklu meiri keppni en forsjá
hvorirtveggju. Vér höfum t. d. heyrt og séb hvern-
ig „Hirbir“ hefir verib skilinn og mebtekinn af nibr-
*) Skýrskotnn til fylgiskjala er h i: r slept úr. Ábm.
„ skurðarmönnimum, enda þab í honum, þar sem hann
hefir haft satt ab mæla.
En hvab sem Iíbr einstöku orbatiltækjum í grein
herra Indriba og þeirri meiningu er hinir kepnustu
lækningamenn þykist geta í þau lagt ef slitin eru
útúr samanhengi, þá vonum vér, ab allir óvil-
hallir menn sjái, ab hvorki í greininni yfir höfub
né í einstökunr klausum hennar, liggi neinar eggj-
anir ab því, ab menn rábist í neitt þab sem er ó-
löglegt eba ósænrilegt til þess ab mótstanda dýra-
læknum ef þeir kæmi, né heldr lækníngum þeirra
þar sem féb er klábasjúkt; „ab heilir þurfi eigi
læknínga vib“, og þar sem fé sé heilt og hraust,
þurfi dýralæknar eigi ab vibhafa neinar lækningar,
enda mundi þab óhyggilega úrrábib ef svo mikib
væri treyst lækníngunum, ab liætt yrbi öllum vörn-
um á samgaungum fjárins úr sýktu héröbunum til
hinna ósýktu, en allt átt undir lækningum einum,
j hversu scm klábaféb væri látib gánga sjálfala, og
útbreiba þannig klábasýkisefnib takmarkalaust; —