Þjóðólfur - 23.09.1863, Blaðsíða 1

1.5. ár.
45.
23. September 1863.
Shýrsla
frá húss- og bústjórnarfélagi Snðramtsins.
Árið 1863 dag 6. Júlímán. var fnndr haldinn
í Reykjavík í húss- og bústjórnarfélagi suðramtsins.
Forseti skýrði frá efnahag félagsins og verðlauna-
útbýtingu á Janúarfundinum næstliðinn vetr; hann
gat þess og, að sumar verðlaunabeiðslur manna
hefði eigi komizt að sökum formgalla, sem á þeim
hefði verið (en það er t. a. m. einn slæmr form-
galli, þegar fulltrúar félagsins hafa ekki sjálfir,
heldr aðrir menn, skoðað eða lýst störfum þeim,
sem verðlauna er beiðztfyrir; samanber 13. og21.
gr. félagslaganna frá 1858). Næstliðið félagsár
hafði félagið mist þessa félaga sína: sira Vernharð
þorkelsson á Reykholti, faktor Ara Jónsson í Hafn-
arflrði og bónda Jón Sæmundsson á llúsatóptum.
Hinsvegar bættust aptr á þessum fundi 3 nýir við
tölu félagsmanna, nl. sýslumaðr Bjarni Magnússon
og kaupmaðr J. P. Th. Bryde háðir í Vestmann-
eyjum, samt Magnús hreppstjóri Jónsson á Vil-
mundarstöðum í Borgarfjarðarsýslu1. Til félagsins
fulltrúa í Vestmannaeyjum voru þeir kosnir í einu
hljóði: sýslumaðr Bjarni Magnússon og prestrinn
sira Brynjúlfr Jónsson. Nefnd sú, sem sett hafði
verið í vetr er leið á Janúar-fundinum til þess að
segja álit sitt um fjársýníngar-frumvarp það, er
faktor Wulff- kom þá f'ram með, las upp álitsskjal
sitt.um það málefni, og spunnust út af því tals-
verðar umræður; en þau urðu málalok, að meiri
hluti fundarmanna gat eigi fallizt á nppástungu-
fú'einir nefndarinnar; féll svo það mál niðr að
sinni.
I>ví næst var rætt um hvaða verðlaunum skyldi
heitið fyrir ýms störf og framkvæmdir í búnaðar-
eflHun, fyrir tvö árin hin næstkomandi, þannig að
Verðlaunum verðr útbýtt á Janúarfundi félagsins
Dö, ef verkin þykja þá launavcrð; var efni verð-
launanna og skilyrðin fyrir þeim, tala þeirra og
upphæð samþykt og fastákveðin á fundinum, en
félagsstjórninni falið að scmja og auglýsa hin ná-
kvæmari skilyrði fyrir hverjum þeim verðlaunum
út af fyrlr sig.
1) Síi.an Júlí-fundr \ar haldinn í sumar, hafa geflt) 6ig
öani l.) manns, eem allir vilja komast í fidagiÍ!.
— 1
Samkvæmt þessum ályktunum fundarins aug-
lýsist því liér með, að húss- og bústjórnarfélagið
heitir íbúum Suðramtsins verðlaunum fyrir þau
störf og þær afurðir er unnin skulu vera, eðr til
sýnis koma um 2 næstkomandi ár, eins og hér
segir:
1. Fern verðlaun fyrir j arð abætr, nl.
þúfnasléttun , túngarðahleðslu , vatnsveitingar; til
samans heitið 80 rd. það er áskilið, að á því
umrædda tímabili hafi verið sléttuð að minsta kosti
1 dagslátta í túni, eður 900 ferhyrndir faðmar, í
ekki mjög grýttri jörð, og hlaðinn túngarðr, ann-
aðhvort 40 faðmar af grjóti, eðr 60 faðmar af
sniddutorfi, á þann hátt sem til var tekið í tún-
garðatilskipun 13. Maí 1776; eða einúngis sléttuð
að minsta kosti 1 ’/2 dagslátta í túni, án þess garðr
sé hlaðinn; eða þá í þriðja lagi, að ldaðinn hafi
verið að eins grjótgarðr 300 faðma lángr, eða að
eins 450 faðma sniddugarðr, samkvæmt áðrnefndri
lilskipnn. Einyrkjar geta náð til umbunar, þótt
lengri tíma liafi haft fyrir sér en 2 ár.
2. Tvenn verðlaun fyrir.garðyrkju;
önnur fyrir jarðepli, hin fvrir kálrabí, þannig að
sá sem á þessu tímabili fær á ári úr görðum sín-
um að minsta kosti 20 tunnur jarðepla, fær 15rd.
verðlaun; og sá sem á sama tímabili og árlega
fær 30 tunnur af kálrabírófum, fær einnig 15 rd.
verðlaun.
3. Tvenn verðlaun fyrir beztu sau ðfj árrækt;
heilið til samans 50 rd. Skilyrðin eru þessi: að
hlutaðeigandi hafi þessi 2 ár 1864 og 1865, hvort
árið fyrir sig á heimabúi sínu sett á og komið vel
fram á heyafla og góðri hirðingu sinni að minsta
kosti 60 ám, og eigi mist undan þeim fleiri en 1
af 20 lömbum; sömuleiðis að hann árlega ásama
tímabili liafi komið fram á heimili sínu af hinum
sömu heimaöldu lömbum að minsta kosti 50 geml-
íngum velfærum í alullu; eðr ef fleiri eru lamb-
ærnar en 60, þá gemlínguin eptir sama hlulfalli
eins og 50 : 60. Svo skal og tekið til greina, tíð-
arfar og ýmsir erfiðleikar er ákunna aðhafaverið;
svo og tillit haft til þess hve vel skurðarfé hefir
reynzt þar á heimilinu, eða þaðan selt þessi 2
árin.
81 —