Þjóðólfur - 23.05.1865, Blaðsíða 1

17. ár.
TteyTtjavík, 23. Maí 1865.
— SKIPAKOMA. 17. þ. mán. Amanda, 38 1. þrímóstruí)
t'konnort, skipherra Thorkeldsen, mei) timhr til lausakaupa
frá Mandal. 18. þ. m. skonnort Amicitia 41’/i ). skipherra
og kaupmáiir N. Gram frá Ballum mot) allskonar vöru, eins
og vant er. 19. Skonnort ísland, 251. skiph. Ch. Petersen,
frá Rudkjöbing mei) allskonar, mest kornmat, til lansakaupa;
reiíiari og útgjörharmacjr skips þessa og farms er Benedikt
bákasölumaiir í Rudkjöbing, Gíslason, prests Olafssonar sem
var í Sauílauksdal. 20. þ. mán. kom Brigg Caroline Louise,
skiph. Abrahamson frá Mandai í Noregl me?) timbr til lausa-
kaupa, en 21. skonnort Astræa skiph. I. M. Isaachsen
frá Maudai í Noregi einnfg mo?) timbr; skonnort Lucinda
52/4 1- skiph. P. H. Marcher frá Kaupmannahöfn til verzl-
unar Knudtzons meþ aliskonar vöru, og skonnort Arndís 47
1. skiph. H. Fischer, frá Khöfu til Fischers verzlunar moi)
allskonar vöru; meii því kom Fischer kaupmaþr sjálfr, er á
skipii), me?) konu sína og 2 börn þeirra.
— f>að fréttist með hinu síðast nefnda skipi, er
fór frá Iíhöfn 4. þ. mán., að stiptamtmannsem-
bættið hefði þá verið nýveitt eðr að eins óveitt
etazráði lljálmari Finsen, en engi bréf komu er
segði það.
— Frakkneska herskipii) PANDORA, sem á ai) hafa gætr á
flskimönnum og flekiveiÍHim Frakka hör vi?) Iand nú í sumar
liafnaþi sig hér á áliilnum degi 19. þ. mán.; skip þetta er
mikil „fregáta" þrímöstrui), mei) 32 fallbjssum og 500 manns
Yflrforíngi L’ Eveqne.
(Aisent).
JÓHANNESAR GUÐSl’JALL og LÆRDÓMR
IÍIRKJUNNAR UM GUÐ; nokkrar athugasemd-
ir til yfirvcgunar þeim Íslendíngum sem ekld
vilja svívirða og lasta guð með trú sinni. Ept-
ir Magnús Eiríksson kand.theol. — 8bl. br.
1 — 101; til söiu hjá Egli Jónssyni í Rvik, 40 sk.
Af greinum sem staðið hafa í Norðanfara,
J»jóðólQ og íslendingi má sjá, að herra Magnús
EiríicsSOn hefir skrifað stóra bók á dönsku um
Jóhannesar guðspjall. f>essa bók sendi höfundr-
inn einnig híngað til lands í fyrra sumar, og er
inntak hennar það og augnamið, að teija mönnum
trú um, að Jóhannesar guðspjall sé ekki ritað af
Jóhannesi postula, lærisveini Ivrísts, hcldr falsað
guðspjall, ritað löngu eptir daga postnlanna af ein-
hverjum manni, sem mentaðr var í anda heiðn-
innar, einkum alexandrínskrar heimspeki þeirra
tima. f>araðauki ræðst þetla rit á grundvallar-
— 1
»9.
lærdóma kristilegrar trúar, þrenníngarlærdóminn
og lærdóminn um guðdóm Iírists. Ilinar áminstu
greinir í Norðanfara og þjóðólfi hafa í stuttu máli
en skýrt og gagnort sýnt almenníngi fram á, hversu
að rit þetta sé sprottið af fullkominni vantrú á
kristilegri opinberun, og að vantrúarinnar andi tali
í því frá upphafi til enda; þar er ennfremr bent
á, liversu ástæðulaus mótmæli M. E. sé gegn Jó-
hannesar guðspjalli, og að villukenníng hans sé í
rauninni ekki annað en upptíníngr og upptugga
eldri mótmæla, sem liin þýzka efunarsýki hefir
getið af sér, en sem annaðhvort hafa verið köll-
uð aptr, eða þegar erbúið að hrekja með gildum
rökum og ástæðum, og að ekkert sé því nýtt í
þessu riti herra M. E., nema ef menn vilja kalla
það nýa uppgötvun, að hann talar með miklu
meira virðíngarleysi um liina háleitustu og dýpstu
leyndardóma og sannindi kristilegrar trúar, heldr
cn nokkur vantrúaðr maðr hefir gjört híngað til,
og ber Jóhannesar guðspjalli á brýn, að það kenni
ókristilega og óguðlega lærdóma. þó höfundrinn
að »bókafregninni« í Norðanfara hafi orðið til að
mæla með bók M. E. og ráðið mönnum til að
kynna sér hana, þá hefir hann þó jafnframt játað,
að bókin væri villutrúarrit, þar sem hann hefir í
grein sinni tilfært orð úr öðru riti til sönnunar
því, hve mikið gagn gæti leitt af villutrúarritum.
Yér ætlum ekki að útlista hér nákvæmar þessi orð
cn einúngis minna höfund bókafregnarinnar á, að
liann undarlega liefir misskilið þau, og notað þau
í sínar þarfir í þessu efni, á þann hátt sem ekki
er leyfilegt. f>ví þó það sé víst, að vanlrú og villa
geti eins og hið illa, orðið í hendi guðlegrar for-
sjónar að meðali til að styðja og efla sannleikann,
þá viljum vér biðja höfund bókafregnarinnar að í-
huga rækilega með sjálfum sér, livort það muni
vera ráðlegt fyrir skammsýna menn að gjöra sig
að verkfæri til að útbreiða villuna, hvort það muni
ekki vera ábyrgðarhluti fyrir þá að gefa með því
tilefni til að margir veikir bræðr kunni að hneyksl-
ast, og hvort það muni ekki samkvæmara kristi-
legri skyldu þeirra og anda kristilegrar trúar, að
leitast við að sporna á móti og stemma stigu fyrir
því iilgresi, sem engum manni er unnt að sjá
16 —