Þjóðólfur - 16.03.1866, Síða 4

unum eru svo fjaridi löng, nema á justitsm. bann
lieitii' Leuning.
ÝTARLEGRI SRÝRSLA frá peim sunnlendíngum
er fóru héðan á Björgvinarfundinn snmarið 1865.
(Utaf áskorun kandid. Odds V. Gíslasonar í þ. á. f>jóí)-
ólfl bls. 59 — 61).
í þessa árs þjóðólfi bls. 59, birtist oss nokkurs-
konar áminníngar eða hirtíngarræða, frá herra kand.
í guðfræði 0. V. Gislasyni, fyrir aðgjörðaleysi og
eptirtöknleysi okkar í sumar er leið, við sýníng-
una í Björgvín rn. m.
Yér hvorki þurfum né ætlum oss, áð bera hér
af oss, það sem herra 0. G. ber oss á brýn í
fyrri hluta greinarinnar, því við vonum, að liinir
aðgætnu landar okkar, geti hérumbil getið því nærri,
í hvaða tilgángi sumt af því er ritað.
Vér játuin það að visu, að skýrsla okkar um
Björgvínarferðina hefði bæði mátt og átt að vera
greinilegri, en fyrst er nú það, að tíminn var ekki
lángr, frá því við komum og þángað til skýrslan
var prentuð, og líka hitt að sumir okkar, eru ekki,
meira en í meðallagi, vanir ritstörfum. En af því
vér höfum nú sjálfir getað séð nokkra galla á
skýrslunui, með tilhjálp og leiðbeiníngu hins vel-
viljaða landa okkar herra 0. Y G. — þá fmnum
vér oss skylt, að reyna til að bæta úr þeim, með
nokkrum athugasemdum; jafnvel þó vér þykjumst
vita, að flestir af hinum skynsamari sjávarbændum,
geti gjört sér Ijósa hugmynd um margt af því, sem
hér verðr við bætt.
f>ar eð höfundr greinarinnar minnist á flugu-
aunglaveiðina, þá viljum vér gnta þess, að sumir
okkar hafa séð þá veiði aðferð reynda hér á landi,
og verða að litlum notum, og finnst oss hún því
ekki þess verð að vísa löndum okkar á hana, enda
væri hægt .fyrir hvern er vildi, að útvega sér þau
veiðarfæri er til hennar þéna, og reyna aðferðina.
Fluguaunglaveiðin er — eptir því sem sumir af
oss hafa kynnzt henni — einúngis til gamans,
eðr dægrastyttíngar, fyrir þá sem lítið iiafa að gjöra,
en til lítils, og jafnvel einkis gagns; því vér get-
nm ekki álitið þessa fluguaunglaveiði betri fyrir það,
þó hún sé ekki innlend, eða kunn hér áðr, þegar
hún við reynsluna gefst ver, en það sem til er
og nóg af, sem eru ánumaðkar; því þeir hafa
reynzt veiðnari, fyrir silúng en nokkrir fluguaunglar.
Ilvað viðvikr tilbúníng á síldarnetum, þá þvkir oss
naumast þurfa að geta þess, þar vér vitum að
flestir sem að sjó hafa komið, eðr dv'alið þar
nokkurn tíma, kunna að ríða þorskanet, en sama
er aðferðin við síldarnetatilbúnínginn, því eins er
nálinni brugðið í möskvann, og eins er hnýtt að
honum; millibilið er einúngis í því innifalið, að
möskvarnir á sílda rnetinu eru smærri, en á þorska-
netinu, þannig að á hverri alin verða 20—22
möskvar, og verðr þá hver möskvi rúmr 1 þuml.
á hvern veg. Síldarnet er vanalega 100—160
möskva djúpt, og 10—12 faðma lángt; (til að halda
þeim uppi er brúkað eingaungu kork eðr flotholt).
Síldarnótir (ádráttarnet) hafa viðlíka stóra möskva
og lagnetin, en eru miklu stærri, bæði álengdog
breidd. Til að draga á fyrir síld er í Norvegi
vanalega brúkaðar þrjár nótir, af misjafnri stærð;
hin stœrst.a 100—140 faðma löng 16—20 faðma
djúp, meðalnótin 80—100 faðma á lengd, 14—15
faðma djúp, og minnsta nótin 35—40 faðma á
lengd, 7 — 9 faðma djúp. þetta er það sem við
getum sagt um síldarneta tilbúníng, en hittmunu
fleslir sjávarmenn kunna, að draga á möskvann,
og hnýta að bonum.
— Tíbarfar og fl: Síiban mn nýár heflr vel&ráttan nrátt
heita kóld, snjór fallib til sveita talsvert&r og biotar spilt, svo
ab víta um sveitir hafa gengi% jartbleysur. Aíifaranótt mánu-
dagsins 5. þ. m. laust á eiuhverju hinu rnosta norfeanvebri,
sem korniii heflr her á Subrlandi í miirg ár, meí) frosthurku
og biindbil til sveita, og stóí) allan næsta dag (5. marz) til
kviilds; nóttina þar á eptir og liinn 6. rnarz var vebriíi ab
vísu mikib, en þó nokkuí) vægara. Mibvikud. (7. marz) var
komiþ bezta vebr og hjart uin ab lítast. Mátti þá sjá, aí>
firþir, vikr og vogar voru hi'r svo ísum þakin, aí) ,oigi vita
memi dæmi til síban 1807; gengib var úr Iteykjavík bæfci til
Engeyjar og Vibeyjar, enda lá ísinn lángt útfyrir allar eyjar
og sker og aliar giitur upp undir Kjalarnes; Skerjafjiirþr
Hafnafjiiríír og lángt á sjó út, suc)r og vestr fyrir Keilisnes,
var ísum þakib, og stór ísaspöng meþ ailri hafsbrún; var sá
ís ab líkindnm rekin út af Borgarílrfei, 11valfjulbr var án efa
allr lagr)r, cnda iiafþ fyrir veþrií) veriþ gengiþ á ísum frá
Hrafnabjiirgum á Hvalfjarílarströiid, vflr aþ llvanimsvík í Kjiís,
en bálar settir á ísnm imian frá þirli út ai) Hvammsvik,
Eigi uríu skaþar her á Inn-nesjiim í vebri þessu, svo ver
vitum, eu því nioiri brögi) nrbu aí) því austr í Árnesýslu.
þaimig er mailt, aí) 1 Selvogi hafl farizt liítt á annai) hmidraii
fjár og 17 hross, í þorlákshöfn nálægt 30 fjár, og í Gaulverja-
bæarsókn í Flóa uriiu 3 meiin úti, en 1 í Krísivík. þegar
lengra dró austr mun vebriÍ) hafa verii) niiniia, og ekki er
enn getií) slysfara þaian. Austr í Mýradai á Syi)sta-lIvoli
í Dyrhólasókn varb mnilr úti milli fjóss og bæar 13. jan. þ.
á. — A bæ þoim sem heitir aí) Fuglavík subr á Subrnesjmn
hraktí 30 fjár í sjóinn, 22. f. mán. í nörÍJanbyl.
Étgefandi og ábyrgðarmaðr: Jón Guðmundsson. Meðritstjóri: l’óill Melsteð.
Prentabr í prentsmiiju islands. E. þ ó rÍ) arson.