Þjóðólfur - 22.12.1866, Síða 4

44
A lokit) er skori?) mei stírn liöÆaletri:
IIIESÚSNAFNI.
Jienna kistil gaf sira Olafl madama Guílrún Gnnnarsdóttir, |
ekkja hins sííiasta Einars Eiuarssonar á Svínanesi. Eg vil j
ek-ki beinlínis rengja sögnina, aí) Guíibraudr biskup hafl skor- ;
ib þenna kistil, en varla er skáldskaprinn eptir hann e%a
neiun lærlan mann.
256. Húsfrú Júhanna Sivertseri í Flatey gaf prócess-
íumerki, sem almenn sógn er, aí> hafl verib eign Flat- j
eyarkirkju á lireiíiaflrbi, sftan kianstrib var þar 1172 — 1189.
J»etta kirkjumerki hángir á mjóu þverkefli, sem bundiþ var j
meí) 2 tangnm um endann á merkisstönginni, sern opt liafbi
kross upp af. J>an merki tíbkuílust mikiþ á riddaraóldiuni,
eiukum i prócossíum. Merkií) er hálfr 18. Jmmlúngr á breidd
og 1 al. og 13 þuml. á lengd, tvíkloflí) a?) ncoan, og er
grænn og gylltr borbi melb laufum nibr úr neban á hvorjum
oddi. Merkií) er gjört af þykkn silki, og er nú oríjií) gnlt
aíi lit, en mun áír hafa verií) rautt, þv/ þaí) heflr enn tals- j
vert raubleitan lit nndir krossinum, sem heflr veri?) saumaíjr j
á úr hvítn Rrepti. Breidd merkisins er ein silkibreidd og
og eru jaiörarnir aiveg ófaldabir. Silkib heflr verib oflb mei)
smáum hríngum, sem gánga í rö?)om yfir um þvert merkií),
og er sín mynd í hverri hríngaröí), sem allt af skiptast á. I
efstu hríngaröbinni er hjörtr; þar fyrir nevían er fljúgandi
fugl (líklega haukr), sem steypir sér niíir úr loptinu, eins og
hann ætli aí) hremma eitthvaí) bieþi me& nefl og klóm; þar
á eptir kemr inannsmynd, sem er óglögg og siíast rós
e&a sóley meí) 5 blö&um. Allar þessar myndir og hvernig
þær ern valdar minnir menn áriddaraöldina og beudir me&al
annars til þess, a& þelta merki se rnjög gamalt, en hvort þat)
er eins gamalt og sagt er, skal eg a?) svo stöddu láta ósagt.
J>ess kyns merki átti fyrrnm hver kirkja her á landi, og sum-
ar áttu mörg og jafnvel líka hermerki (gunnfána); en nú er
svo kornib, aí) þetta er hib eiriasta þess konar merki, sem
eg vcit, aí) til sé í Danaríki, og þau eru víst sjaldgæf, þótt
vitar se leitai).
257. Sira Gn&mundr Sigur&sson á Stai) í Steingríms-
flr&i gaf safninu trafakofli frá 1755. J>a& er me& höfía-
ietri, sem illt er aflestrar. {>a& er og skori?) a?) ofan me?)
knútum og rósum.
258. Sami gaf trafakefli, sem á er skori?) me?) höf?)a-
letri grísku letri og viltum rúnum: „(T)HORGIEltÐUH, ÁHNA-
DÓTTER, Á, KIEFLEÐ, KIEFLEÐ, ÍLLA, KRAISAD, ER,
KNÝFURENN. ANNO 1720“.
259. Sami gaf stokk útskorinn me?) kuútum og rósum
og einni höffcaletrslínu, sem sýuist vera villuletr.
260. Sami gaf paraker e?a bauk úr tre, skorinn me?)
skiparósum á lokinu.
261. Sami gaf drykkjarhorn vel gjört. A þa?) ofan
vert er skori?) Adam og Eva standandi bitt hvoru megin vi?)
skiluíugstre?), sem höggormrinn vcfr sig utan um. Hjá þeim
liggr heri og hafr, og einn fljúgaudi fugl er þar á mynda?>r.
J>ar fyrir ne?)an er gjör?) me?) höf&aletri, scm ekki er hægt
a?) lesa í samanhengi. J>ar fyrir ne?)an er Kristr á krossinum
og Jóhannes og María, en hius vegar er Gubs lamb (agnus
dei) í skýahríng, og þar fyrir neban letrlína má?>, og snún-
íngr nebst á stiklinuui. J>a& er aubsé?), a?i þa?) heflr veri?)
drukki?) úr ví?ari endanum á þessu horni. Myndirnar á því
líkjast injög myndunum á elztu bókaútgáfum frá dögnm Gn?!-
brandar biskups, og mnn þa?) vera frá þeim tíma. J>a?) fanst
fyrir SO árum á Glámuhei?)i, og var þá lengra og me?) tinstút.
262. Sami gaf krossmark úr tre, sem lieflr veri?) mál-
a?) og me?) gylltum dúk um mi?)juna og gylltri þyrnikórónu.
J>a?) er frá 15. e?)a 16. öld. Mynd þessi hoflr líklega veri?) í
Sta?)arkirkjii.
268. Sami gaf blárósa?)a Ieirk ö n n u, som er me?) knött-
óttri bumbu a?) neban, en bein a?) ofan, me?) handarhaldi og
pípu beint fram úr barminum í sta?)inii fyrir nef e?a tú?li
A efri hlutanum eru 62 stór göt. J>essi kaiina heflr veri?
köllu?) vítabikar, og á a?> vora úr eigum sira Halldórs Ein-
arssonar, föbiir síra Bjarnar í Sau?lauksdal.
264. Sami gaf líti?) brýni me? gati á endanum. J>a?
faust í flagi hjá Bæ á Selströnd.
— Árferði, aflabrögð, o. fl. — Veðráttan frá
vetrnóttum hefir haldizt hér sunnanlands með sömti
stöðugum útsynníngs umhleypíngum og jeljagángi
og blotum á mis, og hlaupið annað veifið upp í
landnorðr með frosti og byljum. Jarðir hafa samt
haldizt góðar hér syðra miðsvæðis í öllum hálendu
sveitunum, og er víðast í þeim sveitum, að eigi
hefirþókt þörfáað lieya lömb fyrr en nú um þessa
daga. Um allt láglendi í Árnes- og llángárvalla-
sýslu hafa snjóa- og svellalögin orðið þýngri og
krept að sauðahögum, og megn harðindi sögð og
skrifuð austan úr Skaptafellssýslu þegar um 20. f.
mán., einkum fyrir austan Mýrdalssand. Með ferð,
er nú varð norðan úr Eyafirði 20. þ. mán., er
skrifað um byrjun þ. mán., að vetrinn hafi þegar
lagst þar allþúngt að með allmiklum snjóþýngslum,
einkum hið fretnra um Eyafjörð, og það vestr-
eptir sveitunum. — FisJtiaflinn var sagðr á förum
um Eyafjörð, Ilrútafjörð og Miðfjörð nú um mán-
aðamótin; hafði þar þó aflazt allvel í haust fram
til jólaföstu, en smár fiskr. flérum öll Inn-nesin,
en einkum á Akranesi og Seltjarnarnesi, hefir mált
Kalla kjöraíla í haust, og fremr vænn haustfiskr,
þó að gæftir hafi verið með tregara móti sakir um-
hlevpínganna; um þessi Nesin mun vanta minna
á 7 — 900 hluti hjá hinum mestu. Syðra hefir
aflinn verið miklu minni að tiltðlu, og sára lítill í
Garðinum hjá sumum.
Útgefandi og ábyrgðarmaðr: Jón Guðmundsson. Meðritstjóri: Fáll Mehteð.
Preuta?r í prcutsiiiibju íslauds. E. j> ú r?> arsou.