Þjóðólfur - 13.12.1867, Síða 6

{)<) álítr aft hann hafl verií) skyldugr til samkvæmt opnu brefl
4. Jan. 1861, og sífcan skipt búinu eptir aí) einúngis libugir
4 mánubir voru libnir frá andláti hins dána, og hafl J«ví krafa
sín orfcib útnndan og ekkert verií) iagt út í hana, þar hann
})á eigi hafl verih búiun aí) skýra skiptarettiuum frá henni“.
„Skiptaráílandinn heflr nú viljaí) rhttlæta sig ineí) því,
aí> áfrýandanum hafl verií) fullkunnugt um dauþsfallií) þar
sem hann sjálfr hafl auglýst þah í blaþinu þjóbólfi 28. Maí
1866, og þannig haft nægan tíma til ab koma inn meí) kröfu
sína áíiren búinu var skipt, eins og kaupmenn í Reykjavík
hafl gjört, og skiptaréttargjörþirnar sýni; en iandsyflrrettrinn
getr ekki aþhyllst þessa skobun hius innstefnda, því í dáuar-
búi því, sem her liggr fyrir, heflr hvorki verib geflí) út pro-
clama eptir 1. gr. í opnu brefl af 4. Jan. 1861 né heldr því
skilyrþi veriþ fullnægt sem 4. gr. hins sama opna bréfs setr
fyrir því aí) proclaina megi falla burt, og verþr þannig ekki
hjá því komi/.t, án þess þó aþ réttrinn aþ öbru leyti geti
tekiþ kiöfu áfrýandans í heild sinni til greina, aí) dæma hina
áfrýuþu skiptagjörb ómerka og ab skylda hinn stefnda skipta-
rábauda til ab taka búiþ fyrir til löglegrar skiptamebfeibar
ab nýu í því ástandi sem þab var ábren hin framlagba skipta-
réttargjörí) af 24. Sept. framfór. Málskostnabr á eptir kríng-
umstæbunum ab falla nibr og lauu til áfrýandans skipaba
málsfærsiumanns, sem ákvebast til 12 rd., eiga aí) borgast úr
opinbcrum sjóbi. Málib heflr sem gjafsóknarmál verib flutt
forsvaranlega".
,,{>ví dæmist rétt a'b vera“.
„iþau áfrýubu skipti eiga ómerk ab vera og ber hinum
innstefnda skiptarábanda ab taka búib aptr til lögiegrar
skiptamebferbar eins og þab var ábr eu skiptagjörþin 24.
Sept. f. á. fór fram. Málskostnabr vib landsyflrréttinu faili
nibr. Hinnm skipaba taismanni áfrýandans málsfærslumanni
J. Gubmundssyni bera 12 rd. í málsfærslulaun úr opinber-
um sjóbi“.
(AÐSENT).
fiab er mönnnm enn í fersku minni, hversu mikia ept-
irtekt og umtal bækr herra Magnúsar Eiríkssonar, um Jó-
hannesar Gubspjall og lærdóma kirkjunnar um Krist, vöktu
fyrir fám árum, bæbi hiu danska bók hans, sem prentub var
1863, og hiu íslenzka preutnb 1865. Margir hafa vonab ab
einhver gubfræbíngr myndi gefa út sérstaka ritgjörþ, því
smágreinir í veraldlegum blöbum eru ónógar til ab brjóta á
bak aptr skobanir hra. Maguúsar á trúarlærdómunum; en
þessi von heflr þó eigi ræzt fyrri en nú í sumar, sem loib,
er hinir katóisku prestar í Reykjavík hafa geflb út bók, sem
heitir: »Jesús Kristur er Guð prátt fyrir mót-
mceli herra Magnúsar Eiríkssonar». Bók þessi er
eiukanlega og beinlínis ritub gegn hinni islenzku bók M. E,
„nm Jóhannesar gnbspjall", og er bérumbil jafnmikib mál
sem hún, og þú heldr öllu meira. Eptir stuttan inngáng, er
fyrst talab um fræbikerli eí)r lærdómsbyggíngu „M. E.“ þá
um gubdóm Jesú Krists endrlaiisnara vors, og er þar sýnt,
aí) ep'tir spádómum Gamla testamentisins haö Messías átt ab
vera gub; aþ hin þrjú fyrstu Gutspjöll sanni gubdóm Krists;
a?) Postulanna gjörníngabók og bréf Páls postula sanni hib
8ama, ab kristnir menn á fyrstu ölduui kristuinnar hafl trúab á
gubdóm Krists, og ab heibnir menn, sem lifbu á þeim tímum,
skýri frá því, ab þetta hafl vorib trú hiuna fyrstu kristnu manna.
Jiá er sagt frá kirkjuþínginu í Nicæa ár 325, og sýut
ab þíngib trúbi á gubdóm Krists, en þetta hafbi M, E, ve-
fengt. J>á er ab síbustu hrundib mótbárum M. E. gegn fjórba
gubspjallinu og tilfærbar sannanir fyrir því, ab Jóhannes
postuli sé höfundr þess.
þessi bók hinna katólsku presta virbist vel ritub, og sér-
ílagi er þab merkilegt, hvaí) málib er hreint hjá þeim, þótt
þeir sé útlendir menn og túnga vor vandlær?) útieudíngum-
Jiab er trúlegt, aí> vorir kennimenn kunui þessum sínum kristnu
bræbrum góbar þakkir fyrir þab, ab þeir hafa varib fé og
fyrirhöfn til ab halda skildi fyrir kirkjutrúnui, sem í því at-
ribi, er hér ræbir nm, er sameiginleg bæbi hjá katólsknm
möunum og mótmælendum. Tveim árum ábr gáfu hinil
sömn katólskn prestar í Reykjavík út íslen’zka bók, er heitir:
»Útskýríng um trú katólsku kirkjunnar í peim
trúaratriðum, par sem ágreiníngr er milli henn-
ar og motmatlendau. Um þetta sama efni hafbi hra
Sigurþr Melsteb ábr ritab „Samanbur?)“, og bera hinir kat-
ólsku prostar í bók sinni margt aptr af því er hanu hellt
sagt, og sýna jafnvel hjá honum allmargar mótsagnir. Til
þess nú aí) þetia mikilvæga málefni hefbi orbib betr skýrt
fyrir hinum mörgu námfúsu alþýfcumönnum, er meí) athygli
lesa allt, sem nm þaí) er ritaí) á voru máli, væri mjög æski-
legt a?> hra Sigurþr vildi hií) allra fyrsta svara hinum kat-
ólsku prestum og sýua röksamlega og ljósiega ef þeir hafa
órétt aí) mæla, þar sem þá greinir á viþ hann, því þaí) er
skökk skoíiun, a?) ímynda sér, a?> slík ný skýríng sé óþörf.
45 + 1-
SIGRÍDIi þORVALDSDÓTTIIl.
þrennar mundir meyja
þó rei?) eiu fyrir
hvít und hjáimi mær ;
marir hristusk
stó?) af mönum þeirra
dögg í djúpa dali
hagl í háva vi?)u
þa?ian kemr me? öldum ár.
Helgakviða Ilj'örvarðssonar.
Jiað man eg enn, á æskuskeiði,
úngr eg vóx á feðraslóð,
þar sem að líta hátt um heiði
hájöklar yflr liðna þjóð
við bautastein og bárunorn
brimgarða kveðr málin forn.
Opt hefi’ eg þar svo augum leidda
undrandi, hlýði mær og víf!
fegurð og tign að foldu seidda,
að feigum mætti vekja líf,
ein var þó myndin af sem bar
öðrum, cr leit eg forðum þar.
jþað man eg enn eg sá með svönnum
Sigríðr stóð í röðuls-glóð
þjóðmærum búin þokka sönnum
þorvaldsdóttir ú óðalslóð
aldrei sú myndin flýr mér frá
fögur var hún að líta þá.