Þjóðólfur - 09.05.1868, Side 3

0», og gaf hano þar npp óndina, ál&ren hinir homn aptr
faeþ hestinn. — Fyr á þorranum rirþu 2 mæþgr, af Skógar-
ströncl, rtti á Narfeyrarhlíf', stúlkan var af) eins 11 vetra. —
Um miþþorraleitifi var únglíngsmafír um tvítngt, Petr af>
nafni, sendr frá B|argi vif> llellna mef) hest ofan til sjáar til
af) sækja hákall; gaddbilr var og herti veflrif), svo hann misti
frá ser hestinn út í vefrif), og heflr líklega farif) af) leita
hans — og farist hann látinn nokkrnm vikum síhar eptir í-
trekafia leit. — Sunnndaginn 22. Marz þ. á. (seinasta sunnud.
í Gón) var norþanlands einn hinn versti og harflasti gadd-
hilr þegar nppá dagirin kom, en allspakt vefir fyrstnmmorg-
Oninn; þá hrakti fe víha um Skagafjörfi, og var sagt í laus-
nm frettum, afi nálægt undir 100 fjár frá StóruGröf í Sæ-
nrnndarhlíf) og frá nálægum bæum, heffi hrakifi fram í
Vífimýrargil og fent þar og snmt orfií) til nndir fönninni;
þá hrakti nál. 50—fiO saufi frá Stafni í Svartárdal ásamt
smalamannirium, 18—20 vetra; eptir ítrekafar leitir fundnst
allir saufirnir lifandi, nema cirin, lengst fram á fjöllnm, en
smalamafrinn var enn ófundinn þegar sífast spurfiist. —
Únglíngs piltr, Arni sonr E'yólfs bónda á Apavatni í
Grrmsnesi 18 — 19 vetra af) aldri, var kominn hör snfr af)
sjó til föfnr síns og ætlafi af) róa hjá honurn hör á Alpta- |
nesi, en feklt fíngrmein efr afra slæmsku í hendina, svo faf-
ir hans sendi hann heim aptr tll af) gæta biís og fönafar.
Föstudaginn 1. þ- mán. fór hann á lítilli kænn af) vitja um
silúnganet, er hann haffi lagt þar í vatnif) (Apavatn), fór út
í aíira hlifina og seildist eptir duflinn, cn kænunni hvolfdi
þá og maþririn týndist þarna. — Haflifii Markússon bóndi
á Torfastafjakoti í Bisknpstúngum haffli farif) útyflr Brúará í
Skógarferí) og rnef honum Elín dóttirhans, efnisstúlka, milli
20—30 ára. Laugardaginn 2. þ. mán. tóku þau sig upp og
fóru heimleifis og anstr yflr Bróará á Iteykjakots-vafi, (en
Útyflr hafþi Haflitsi farih á Beykjavafli, er oss heflr skilizt afi
væri tryggara ef)a þá straumminna); Hafliti reif) sjálfr fyrir,
lausum hesti, en Elín ofan á milli á hrísklifjahesti, og skyldi
hún hafa taumhaldiþ; en svo virfist, af> yfustraumrinn í mitri
ánni hafl hrakif) hestinn út af vafinu og sífan snaraf) af
klifjnnum; sázt þaf), af) Elín hhlt sör vif) þær um hríf) er
straumrinn bar þær ofan eptir allri á, nnz hana bar af) landi
nitr á móts vif) Böfimófssstafii, og var hún þá örend.
— Vetrarvertíf)in er nú sem riæst á enda, og heflr
hún geflf) í atra hönd oinn hiun minsta afla alstafar hör
suiiuanlands, er menn til mnna, eius hör innfjarta som of-
anfjalls, þóah þar sö nú enn fráleitara heldren her vif) Faxa-
ffóa, þar sem í Vestmanneyjum var hæstr hlutr 150 um páska
en fyrir Landeyasandi 70 hæst, og í Jiorlákshöfn viþ drýgra
en aptr minna um Selvog og Grindavík. Um Hafnir, Mifines
og Garf) mun mega telja 80 — 100 mefalhlut, þótt eiustöku
tnenn hafl 150 af þorski, efia vel svo; álíka mun nú mega
lelja mefalhluti um Inn-strönd, Álptanes og Seltjarnarnes,
þóaí) einn efr 2 á Álptanasi teli yflr 200; fáeinir menn um
^oga, og hif) ytra um Vatnsleysuströnd, en þó mjög'fáir,
mun hafa 150 til hlutar af netaflski og í Njarfivíkum fáeinir,
er teli 90—120, en um þessar veifistöfiur allar: milli Hólms-
fergs og Keilisness, munu mefallilutir vart ná 50—60 flsk-
um auk heldr meiru; á Akranesi ern víst jafubeztir hlutir,
þóaf) vör getum eigi greint þar hlutarhæf) sem stendr. Há-
karlsafli af) gófium mun í þorlákshöfn beggja megin næstl.
helgi, og einkum (Höfrium um og epfir máuafamótin; sagt er
af> Guunar Halldórsson hafl l'/a tuunu lifrar í hlut.
f PÉTR prestr STEPHNSEN.
Horfinn beims frá störfum,
hrauslbygðr af trygðum,
hirðir guðs er hjarðar
hetjumaki Pétr.
Ljósa-veitt af vísi,
værðin endrnærðum
(náðar lausn frá nauðum)
nú er þjóni trúum.
Stóð sá fast í stöðu,
sterkr Krists und merkjum,
bav því heiðrs hærur
hann og giptu sanna;
mær til elliára
einart sinnið hreina,
iund og létta sýndi,
Ijóst í dyggu brjósti.
Svinnr Örleik unni,
æltrækinn vegs gætti,
beðju og börnum góðr
í blíðu jafnt og stríðu;
vlnum ráð í raunum,
réð af fúsu geði,
en dapr hirli’ ei hopa
á hæli fyrir þrælum.
Dulið dupti hvílir,
hold, en ofar foldu
öndin lífs á landi
lifir dýrð í hifins;
nú er sem vér sjáum,
sólar grams frá stóli,
kvíslir glæstra geisla
á grafarbeðinn stafa.
G. Torfason.
— FJÁRMÖRIÍ upptekin: (Niðrlag).
Magnúsar Friðrikssonar á Seltparti í Flóa:
Hálftaf aptan standfjöðr framan hægra, sneið-
rifað framan vinstra.
Olafs Bjarnasonar á Auðsholti:
Stýft og gagnbitað hægra, hamarskorið vinslra.
Sigurðar Engilbertssonar á Syðstumörk undir
EyjafjöIIum:
Hvatt hægra, stýft vinstra.
Snorra Þorsteinssonar á Húsafelli í Borgarfirði:
Sneitt aptan biti framan hægra, sneiðrifað apt-
an vinstra.
Steindórs Steindórssonar á Auðsholti:
Stýfðr helmíngr aptan hægra, standfjöðr fram-
an sneitt aptan vinslra.