Þjóðólfur - 10.04.1872, Blaðsíða 2

— 82 —
af nýu, eins og leiðrétt var og ritað til allra sýslu-
manna á landinu með póstferðunum I f. mán., að
þessu sinni 3—J»rír shildingar af hverjum dal.
— Fiskiaflinn heitir engi á færi enn í dag hvergi her
í veihistúbum fyrir innan Hólmsbjarg; fyrir helgina, ebr dag-
ana 4,-6. þ. mán. hófbu einstakir menn subr um Vatns-
leysnstrund og Voga fengi4—12 á færi, en okkert fyrir al-
menningi. Netaaflinu heflr og verib mjug lítill alstabar síban
Páska; Engeyingar og 2 — 3 abrir her orbn fremr vel varir
í dag í net á Svibi. I Garbinum aflast enn nokkuÍD.
— Til prófasts í Kjalarnesþingi er kvaddr 3. þ. m.
præpoB. honor. síra JxWarinn Búbvarsson í Gurbum.
Brunninn Mela-staðr í Borgarfirði.
(Kptir 6kýrslu sira Gu£m. Bjarnasonar sjálfs, 29» f. mán..
til Ilallgr. alþm Juns6onar í GuJ'rúnarkoti).
þriðjudaginn (eptir Pálma) 26. f. máu. var
norðan stormr þar efra, (eins og hér); framanverð-
an daginn lagði prestr í ofn sinn þar í lopther-
bergi einu, sogaði vel í honum og logaði líflega,
Og leið svo fram að hádegi eðr kl. ll1^, er prestr
hljóp út í látr, að vitja um selanót er hann átti
þar. En skömmu eptir að hann var farinn varð
vart við neistaflug, og var strax farið að athuga;
sázt þá, að kviknað var í þekjunni og súðinni upp
í mæni hjá ofn-reikháfnum, var þá óðar sent til
prestsins en annar til Magnúsar, heimamanns þar
á staðnum, er þá var upp í heygarði (er mun vera
spöl korn frá bænum); komu þeir prestr brátt, en
þá var kviknað í allri súðinni undir þekjunni, og
læsti eldrinn sig þar niðr, svo að allar tilraunir til
að slökkva, urðu árangrslausar. «Baðstofan, sunda-
«og norðurstofan vöru brunnar til kaldra kola á
«1 Va tíma; læsti þá eldrinn sig tim göngin í búr
«og eldhús, og var svo aflt klárt á 4 tímum;: en
uflest öllu varð bjargað ; það er svo sem 30—40
«dala virði er fórst af lauslegu drasti)?); hér var
«óviðráðanlegt veðr; sumt fauk, þá út var komið,
«úr höndunum á manni útá sjó. Engi maðr
«skemdist nema dálítið á höndum eg (prestr sjálfr)
dþað telst ekki».
Skýrsla sira Guðm. Bjarnasonar er eígi lengri,
og heitir að hún sé gefin hér orðrétt. Hr. Hallgr.
Jónsson bætir því við í bréfi sínu 1. þ. mán.: «að
(imikið meira af iauslegum innanstokks-munum, en
cprestrinn gjöri ráð fyrir, hafi glatazt, brunnið,
cbrotnað og fokið».
•— Tvœr fraltlmeshar fiskiduggur sigldust á svo
að Önnur forst. _ \ föstndaginn langa voru ýmsar duggnr
Frakka á flskist'iovum hrr fyrir sunnan land víbsvegar; var
i>S nortan eir norílaustan rok þar eystra nóttina fyrir og
fram yflr dægramótin, en myrkt yflr þar til daga tók. pá
bar 2 dnggunnm saman þarna í ofvofirinu og dymmunnf'
nndir aptreldingnna, þaf) var fram og subrnndan Ingólfshöfíia
(í Oræfum), og sigldust eíir rákust svo hver á afra, aí) sú
duggan ervarflatari fyrir og Emélio nefndist, 79,73 tons, skipst:
Chapelaiu, lamaibist svo aí) hún siikk litlu síbar, en liin dugg-
an, Impúratrice, en sama sem hér er getih a?) framan tölnh
18, er sakaíji ekki a?) i>t)ru en at) framstefni hennar bilahist
mjng, nát)i at) bjarga 17 skipverjanna af Emúlie, og nokkru
af fatnabi þeirra og óísrtl gózi, eri 18. maílrinn siikk meí)
skipinu og varí) þar til. Impóratrice lagtii svo rakleibis hing-
ah til Reykjavíkr og Itom her 5. þ. inán., bæhi til þess at)
koma af sér þeim 17 skipbrotsmönuum og til þess aí> fá aíi-
gerb á framstefni sínu.
— Um bólusóttina er hfr cigi annars a?) geta en þes-s
sem þegar er mirist hhr ah framan um fiskidiiggnna nr. 7.
Kokkrinn af skipinu Cito, er laghr var í Laugarues-stofona
sakir bóluveiki og hafbr þar í haldi nnz albata var orhinn,
sigldi nú meb póstskipi. Engi merki bólnveikinnar eru her
koniin fram hvorki nær né fjær.
— Banaskot. — Urigr mabr undir tvítngt, sonnr Hiile-
brandts stórkaiipmanns eiganda og reibara Hólanes-verzl-
unariniiar á Skagaströnd, skyldi nú vera þar vetrarlangt á
Hólanesi eptir fyrirlagi föbur haris og undir forsjá verzlun-
arstjórans Th. Thorosen. Hann (Th ) hafbi briighib sér á
Góunni norþr í Húsavík í kynnisferb til þeirra frænda sinna
sýslumannsins og verzlunarstjtfrans þar A stab'num, og kom
aptr þaban heirn til sín dagana 12. f. mán.(?) En þenna
dag og om þaí) loyti Thomsen reib f hlabift, hatbi Hillebrandt
setib npp á lopt-herbergi sínu vib brfcfaskriptir, og er Thom-
sen var nýkominn, gerbi H. bob fyrir e<br kalladi til sín
vinnumann einn þar vib verzlunina, fekk honum bref og sagbi
honum ab færa Thomsen sjálfum, og læsti svo ab ser er
mabrinn fár. I þeirri svipan, — því sá er vib breflnn túk-
var þá kominn ab eins l— 2 fet út frá herberginu, — þá reib
skot af, eptir því sem allir ináttn heyra; hljúp þá Thomsen
til og aimab heimilisf'dk, og mátti þá sjá ab Hillibrandt, et
hafíi stai'næmzt fram vib hurbina, hafbi (eptir því sem aub-
seb virtist ab sagan segir) stefntr kúlubyssunni ebr kjapti
hennar á sig mibjan og hleypt svo af; hafbi kúlan farib í
gegnum manninn og þá út í gegnum hurfcina og í læri þeim
er bríiflb tok, því hann varb, Jiggjandi þarna og lagandi í
blúfci rétt fyrir ntan herbergisdyrnar, fyrst fyrir sjúnuin
þeirra er ab komn Hillebrandt hafbi ab víso verií) meb
lífsmarki er ab var komib en geflb upp ondina litlu síbar.
Heraf'slæknirinn (hr. J Skaptason) or SHmstundis var vitja?)
hafbi þegar 6korií) kúluna út úr læri hins marmsins, og var
honum talib líft ersífcast spnrbist. ,/(Eptir munnlegnm fregn-
u m).
— Fjárhláðmn hér syðra mnn nú halda heilagt
( orði kveðnu, og hafa gjört núna síðm Góu, því
að vísu hafa eigi heyrzt kláðasögur neinar síðan;,
eigi að síðr ern allir hræddir við kláðann eins
nær sem fjær, það sýnfr skýrsla sú af almennum
kláðafundi að Görðum á Álptanesi, er alþingismaðr-
inn í Kjalarnes-þingi sira þórarinn prófastr Böðv-
arsson gekst fyrir að samankalla og stýrði síðan,
er hann hefir góðfúslega látið oss í té til að auglýsa.