Þjóðólfur - 22.04.1873, Blaðsíða 3

95
fyrir Landsyfirréttinn innan skams af hendi P. C.
Knudtzons & Sön.
II. Hæstaréttardímsins 27. Jan. þ. árs í s a k a m & 1 in n
l>víi er „Ytiar Há?elborinheit“ stiftamtmaí) rin n yflr Ielandi,
flú ortinn Landshóf&ingi, herra Hilmar Finsen . „lhti sftr
þdknast" — eftir þannig oriintinm kærn-ti lm æl nm yflr-
rtttarins dómenda allra þriggja, — ,aþ skipa fyrir" aí) hófíia
ekyldi, samkvæmt „hegningarlaganna 10 2. gr.“, á máti fyr-
verandi assessor Bened. Sveinssyni, — var þegar minst í blaþi
þessu 21. f. mán., (77. bls.) og kemrnd í heiln lagi útlagþr
kfer fyrir aftan (99. bls.). Úrslit þessi hjá Hæstarhtti nrtiu nú
sjálfsagt ÓII ö n n n r heldr en til var ætlaþ af kærendnnnm,
nrtm þvert ofan í þab sem dúmstúlar vorir — hóratisdúmr-
inn (Clansen) og nýr Landsyflrröttr er háyflrvaldií) skipafii og
samsetti, — dæmdn. Kærendrnir, Landsyflrréttar-dúmararn-
ir — höftn þegar f fyrra kærnskjalinu, þar sem þeir beiddn
et)a mæltnst til. „ab yfar Hávelborinheit léti sór þúknast"
at) skipa s a k a m á 1 s-höffnn samkv. hegn.lag. 102. gr.,
kvefií) svo orfnm aí>, at) ritit) B. Sv. „Fnllnaf)ardómr“, o. s.
frv. heftiat) færa svo „ærnmeifandi og ærnkren kj-
a n d i“ sakargiftir, einkanlega fyrir þá tvo af yflrróttarins
dúmendum (þ. e. Th. Júnasson og M. Stephensen) af þeir
mætti ekki nndir þeim liggja og þúktost því til knúfir at)
af mælast tii s a k a m á I s h ö f t) n n a r á hendr höfundinum
(B. Sv.).
En svo kom nú þessi Hæstaróttardúmr og gjörti þat)
allt únýtt. Rött af nýafstötinn höffingjagildinn hör í llvík,
er haldit) var fyrir Landshöftingjannm og meffram Christiani
konungf, þá fá þeir yflrröttardúmendrnir bröf met) eins-
konar áskornn (at) sagt er), frá Landshöffiugja, á þá ieiti,
hvort þeir 2 dúmendrnir ætli ekki sjálfir af) fara til og
hreinsa sig met> privat málsúkn, af þeim („ærumeiti-
andi og ærnkrenkjandi") sakargiftnm í ritlingi B. Sv. „Fnlln-
af)ardúminum“, er þeir hofti kært í fyrra; þeir mætti eiga
gjafsúkn vj'sa til þessar málshöftlunar. Jún assessor Pötrsson
er sagt at> áliti sór þat) úskylt mál af) því leyti sem hör er
nm af) ræta; en aftr hafa þeir yflrdúmsforsetinn Th. Júnas-
son etazráf) og yflrdúmarinn Magnús Stephensen nú höftat)
sitt málit hvor þeirra, met sinni hórafsréttarstefn-
unni hvor, á múti höfnndi „Fnilnabardúmsins" Bened. assessor
8veinssyni, hafa þeir, hvor fyrir sig, fengif) gjafsókn veitta
°g procurator P. Melstef) skikkatian til af) sækja fyrir hör-
afisrótti Gullbringusýslo, bætii málin; eiga stefnurnar ab falla
þar í rött laugardaginn 3. Maímán. næstkomanda.
— ÚTLENDAR FRÉTTIR, dags. Edinburgh
27. Febr. 1873.
(Frá fröttaritara vornm herra J ú n i A. H j a ] t a I í n).
(Niðrlag). Ilinn 9. Janúar þ. árs dó Napóleon
Prakkakeisari að Chislehurst á Englandi. Charles
Louis Napoleon Bonaparte fæddist 1808. Faðir
hans var Louis Bonaparte, Hollands konungr og
bróðir Napóleons 1. Móðir hans var Hortense
^eauharnais, dóttir Josephinu drottningar og fyrri
manns hennar. Síðar giftist hún Napóleoni 1.
eins og kunnugt er. í æsku ólst hann upp hjá
"aáður sinni, en hún var um þann tíma optast á
ferðum um fýzkaland; loks settist hún að á Aren-
enberg í Svissaralandi, því að allir ættmenn Bona-
parte’s voru gjörðir útlagir úr Frakklandi 1815.
Charles Bonaparte kemr lítið við sögur þangað til
1830; þá fór hann með bróður sínum suðr á íta-
Iíu og tók þátt í upphlaupum nokkrum, er urðu
móti páfanum um það bil; þaðan flýði hann tii
Parísar, en var þó brátt fluttr þaðan til Svissara-
lands aftr. Litlu síðar buðu Pólverjar honum að
gjörast forseti þeirra, en hreifingar þær, sem þá
voru gjörðar þar í landi, voru bældar, áðren til
kom, að hann þægi það. 1832 dó sonr Napóleons
1., hertoginn af Reichstadt, eðr sem Napóleonar
kalla Napoleon 2. Nú þóttist CharlesLouis Bona-
parte næstr honum til erfða eftir föðurbróður sinn
Napóleon 1.; tók hann nú að stunda hernaðarvís-
indi í ákafa, og jafnframt gaf hann út ýmsar rit-
gjörðir um stjórnarefni. Árið 1836 gjörði hann
hina fyrstu tilraun að ná veldisstóli föðurbróður
síns. Hann leyndist inn í Strassborg, kom sér þar
í kynni við nokkra hermenn; klæddi sig eins og
Napóleon 1., og hinir fáu fylgismenn hans heils-
uðu honum sem Napóleoni 3., en mestr hluti
setuliðsins í Strassborg vildi hvorki heyra hann
né sjá; varhann þá fangaðr og sendr til Newyork.
Skömmu slðar kom hann þó aftr. Heimtaði þá
Frakkastjórn, að hann væri rekinn úr Svissara-
landi, en Svissarar þverneituðu. Til að stofna þeim
ekki í voða, fór Napóleon sjálfr burtu, og til Lon-
don. þar var hann 3 ár, og lifði á þeim föngum,
er fengust. J>ar ritaði hann og bók þá, er oft
hefir verið vitnað til síðan, og kölluð er «Les Idées
Napóleoniennes« (skoðanir Napóleónanna), og
þykir hann mjög hafa fylgt þeim skoðunum síð-
an. Árið 1840 gjörði hann aðra tilraun til að
komast til valda á Frakklandi; en sú tilraun var
eigi gjörð með meiri fyrirhyggju en sú í Strass-
borg. |>að var jafnan ællan Napóleons, að hann
þyrfti ekki annað en sýna sig Frökkum, þá myndi
þeir taka honum báðum höndum. Ilann fór með
fáeinum kunningjum og taminn örn á ensku gufu-
skipi til Boulogne; klæddi hann sig enn sem fyrri
líkt og föðurbróðir hans gjörði; ímyndaði hann
sér að landsmenn, og einkum herinn mundi þá
ætla gamla Napóleon þar endrborinn. Allt fór
samt á aðra leið. Napóleon var tekinn höndum,
íluttr til París og dæmdr til æfilangs kastalafangels-
is. Síðan var hann fluttr í kastalann til gæzlu.
Sex árum síðar komst hann þaðan og til Eng-
lands. f>á var skamt að bíða til biltingarinnar
1848, er Louis Fhilip varrekinn frá. Yar þáNa-
póleon kjörinn til þjóðþingsins, og fór til Frakk-