Þjóðólfur - 22.04.1873, Qupperneq 7

— 99
■'aldanna nm ávísnn; og eigi treystast til sA v e i t a þessa
SO rd. siálfr — „af Jm' allir sem sííast vorn eftir om nátt-
®na í „skólarallinn* hafl verife orílnir „drnkknir"
HÆSTARÉTTARDÓMR
í sökinni: advocat Levinsen, gegn Benedikt
Sveinssyni (talsmaðr hans Buntzen etazráð),
sem saksóktr er fyrir það að hann hafi brotið í
móti 102. gr. hinna almennu íslenzku hegningar-
!aga.
Aukaréttardómr Gnllbringn- og Kjdsarsýsln 18. Marz
1872 (sjá dámsnibrlagib f Jjjábálfl 24.—74. bls.).
Dómr Landsyflrréttarins 15. Júli 1872, hvar meb tfefer
aukaróttardómr er stabfestr — (sjá dómsniirlagiti1 í 6ama
(f. árs) jþjótólfl 151. bls), sbr. um þab hverir yflrdómendr
sátn f málinn, 109. bls.).
hxstarettardómr
(npp kvetliiin 27. d. Janúarm. 1873).
|>areð sakargiftir þær, í móti íslands lands-
yfirrétti eðr einstökum meðlimum hans sem gefn-
ar eru að sök (í máli þessu), eru fram settar af
ákærða sumpart í prentuðu riti, sumpart í grein
nokkurri sem tekin er upp í blað eitt, þá er hér
eigi fyrir hendi neitt þessleiðis persónulegt ávarp,
er álíta verðr að hegn.lög 25. Júní 1869, 102.
gr. ráðgjöri. Aðferli ákærða verðr því í sögðu
tilliti að meta eftir ákvörðununum í sömu hegn.-
laga 21. kap., en eftir 225. greinínni þar, þá
getr sökin að eins orðið kærð og sókt prívat-
mála leiðina. Hér af leiðir, að frídæma verðr hinn
ákærða fyrir ákæru réttvísinnar, og verðr sakar-
kostnaðinn að greiða úr opinberum sjóði.
I»ví dæmist rétt að vera:
Benedikt Sveinsson á fyrir ákærum réttvísinn-
ar í sök þessari frí að vera. Sakarkostnaðinn og
þarmeð málsfærslulaun þau sem ákveðin eru með
Landsyfirréttardóminum og í málsfærslulaun þeirra
advocatanna Levinsens og Buntzens etasráðs 10
rd. til hvors þeirra, skal allt greiða úr opinberum
sjóði.
— f dag hefir Ijósmóðir Ingibjörg Skaftadóttir
fylt sitt 78. aldrsár, ogjafnframt sitt 5 0. ár sem
hún gégnt hefir ljósmóðurembætti.
Hún var kosin Ijósmóðir 9. Marz 1823 f Út-
skálaprestakalli, og sem hin fyrsta yfirheyrða Ijós-
móðir í öllum vandasömum tilfellum í suðrparti
Gullbringusýslu.
þessu embætti hefir hún gégnt síðan með
^estu alúð, samvizkusemi og sóma, og jafnframt,
1) Dómsástæbnr Landsyflrréttarins munn koma fram í
bjóþólfl hiþ allra fyrsta.
þegar ekki hefir orðið náð til læknis, hefir henn-
ar i sjúkdómstilfellum oft verið vitjað, og hún þá
orðið mörgum að miklu liði, með ráðum og með-
ulum.
|>að var mér ánægja að heyra, að ýmsir af
sóknarmönnum mínum, og ef til vill allmargir,
hafa orðið samtaka, á þessum hennar fæðingar-
degi, að gleðja þessa háöldruðu sómakonu, sem
nú er heilsuþrotin og örvasa, með gjafasamskot-
um, til þakklátrar endrminningar hennar 50 ára
trúu og starfsömu embættisþjónustu, f hverri hún
telst þegar að hafa tekið á móti 590 börnum.
Eg finn skyldu mína í hennar nafni, að votta
gefendunum innilegt þakklæti fyrir þessa hugul-
semi, sem henni nauðstaddri og raunamæddri,
hefir mjög vel komið.
Útskálum 25. Marz 1873.
S. B. Sivertsen.
Kitstjórnin leyflr sér ati vekja athygli Reykjavíkr
heiílruím innbúa, og aunara, a'b svo merkilegu og afc vísu
sjaldgæfu æflatviki sem því er hér er minst aí> framan. Allir
þekkja þab, ab kjór yfirsetnkvenna vorra, — er þaþ nú þar
sem um fjólraonn og fátæk sjópláss er aí> ræþa, erunæstaaum
og fyrir alls enga at) gaugast yflr hófuS at) tala; því lofsverþ-
ari er fnllra 50 ára einstök alúíi í svo mikilsverbri og áríb-
andi köllun, þar sem svo er gjörsamlega unniþ fyrir gýg
þvi sem næst eþr oftast oghjá allflestum. f>ar til og meþ er
Reykvfkingum hér mál nærskyldara heldren öþrum, — aí) frá
skildum Suþrnesjamönnum, er yflrsetukenan Ingibjörg
Skaftadóttir heflr samsveizt og látiþ kunnáttu sína, al-
úí) og hjálp eionm í té nú um fulla ’/a öld ; — því hún
er borin og barnfædd hér í Reykjavík-, eba þá sjálfsagt í
Reykjavíkrsóko (aí) „Skaftholti“) og hér uppalinn (í Göthús-
nm). Ilinir eldri menn mebal vor mega vel mnna og hafa
minnistœban me?) viriingu og þakklátsemi föbnr hennar Skafta
„lækni“ Sæmundsson, eins og hinir ýngri hér son hans og
bróbur henuar, Skafta dannebrogsmann Skaftason; því hver
nm sig var heppinn meb lækningar, er þeir tömdu sér me?>
míkilli alúb og komu mýmörgum fátækum ab libi þeim er
elgi höfbu efni eba tök á aí> leita reglulegs iæknis né ab kaupa
meböl; á dögum Skafta hins eldra var líka bæbi læknir og
lyfjabúb fram í Nes-stofu, en eigi hér innfrá.
Ef elnhverir mebal vorra göfnglyndu metborgara vildi sinna
þesBU og minnast þessarar æruverbu konu sem nú er „þrotiu
a& heilsu, og örvasa“, og láta svo af góftvild sinni af hendi
rakna vi% hana einhverja lilla gjöf, þá verbr því veitt vibiaka
á skrifstofu þjó&ólfs, og skal gjörb opinber grein fyrir því
ínuan skams.
— Herra student Páll Pálsson, heiðrsfélagi hins
ííenzka bókmentafélags, hefir bundið, og 4 ýms-
an hátt hresst við margar fornar bækr, bókaskræðr
og handrit í safni deildar vorrar, og þar á meðal
46 bindi prentaðra bóka, í sumar er var. Starf
þetta er bæði mikið og vandasamt og mjög velaf
hendi leyst, og, ef meta skyldi til peningaverðs,