Þjóðólfur - 20.09.1873, Page 3

— 183
vera sér litilsvarðandi. Varla er sá ferðamaðr,
Sem fæti stígr á ísland, að ekki takizt hann veg-
ferð á hendr til þessara fornhelgu stöðva, sem á-
vallt laða til sín hugann með endrminningu og
Irásögnum liðinna tíma. Enn sem fyrrum liggr
þingvallaflötin fagrgróin og Ijósgræn fram með
hinni skæru og viðu skuggssjá þingvaliavatnsins;
enn stendr Lögberg, umkringt af hraungjám, á
sléttlendinu, þar sem fimtardómr og lögrétta höfðu
steinsæti sín. «En ná», segir rithöfundr nokkur,
«er þögult og tómt á þeim stað, þar sein svo
margt snjallt og slungið, svo margt vitrlegt og
manndómlegt orð heflr hijómað, þar sem einatt
ómaði af kátum kvennahlátri og mannsöngvum í
tvær vikur um bjartasta sumartímann meðan þingið
var haldið, — og þar sem lika stundum heyrðist
glamra í sverðunum#. Síðan árið 1800, er hin
danska stjórn af tók Alþingi, hefir þögn þessi sjaldan
verið rofin. Detr að þögninni nú í þetta skifti hafi
verið brugðið á hamingjusamlegri stund fyrir Island.
|>óað ísland sé norrænt land og Islendingar
blóðtengdir náfrændr Svía og Norðmanna, sem
vér erum i óhorganlegri skuld við fyrir það, að
þeir hafa varðveitt mál og minningu feðra vorra,
þá hafa samt hinir þjóðlegu hagir hins sagnaríka
eylands verið oss jafnókunnugir eins og það lægi
einhverstaðar miðsvæðis i Afríku. Kaupmanna-
hafnarblöðin, sem ætti að vera samtengjandi liðr
milli þeirra og vor, færa oss mjög sjaldan nokkur
tíðindi þaðan og þegja vandlega yfir öllu, sem vekja
mætti grunsemdir um það, að þar mundi ekki allt
fara í sem beztu lagi. Eitthvað ofrlítið af þeirri
hluttekningu, sem helguð er Slésvík og Elsas-
Dothringen og hverju því, sem einhverja tilfinn-
inga-kröfu gerir til hjartna vorra, munu Svíar
nllrasízt spara við ísland, sem stríðir fyrir frelsi
sínu og réttindum. J>að er lítið þjóðfélag, varla
meira en einn hópr manna, og það stendr ein-
•nana í baráttunni fjærri hinum öðrum löndum
INorðrálfunnar. |>ví heldr ættim vér Svíar og Norð-
nmnn að veita því vinsamlega eftirtekt».
ÁSKORUN um r i t g j ö r ð i r til hins íslenzka
Þjóðvinafélags. '
í lögum hins íslenzka þjóðvinafélags er ákveðið,
framkvæmdarstörf félagsins skuli einkum vera
fólgin í því, meðal annars, að gefa út ritgjörðir og
bmarit um alþjóðleg málefni, einknm um réttindi
s'ands, hagi þess og framfarir, og svo um sérhvað
^að, sem efla má bæði bóklega og verklega ment-
Utl í landiuu, verzlun og verzlunarsamtök, atvinnu
og framför landsmanna í hverju efni sem er, bæði
til sjós og lands.
j>essar framkvæmdir félagsins eiga þó alla stoð
sína hjá landsmönnum, ekki einungis í fjárstyrk
þeirra, til þess félagið geti staðizt kostnað til rit-
anna, heldr og í ritslyrk, það er að segja í góð-
um og fróðlegum ritgjörðum, sem geti samsvarað
tilgangi félagsins og gjört því og landi voru gagn
og sóma. J>ess vegna leyfir stjórn félagsins sér
hér með að skora á menn alment, hvern þann sem
vill styrkja framkvæmdir félagsins og gagn lands-
ins, að senda félaginu ritgjörðir um þau efni, sem
áðr eru talin, og sem annaðhvort væri hentug til
tímarits, eða til að verða gefin út sér í lagi. j>ær
ritgjörðir, sem félagstjórnin tekr til prentunar,
munu verða borgaðar með sæmilegum ritlaunum,
þegar þær eru komnar á prent, en þess er óskað,
að þær verði sendar einhverjum afþeim, sem eru
í forstöðunefnd félagsins, og nú eru þessir:
Jón Sigurðsson, alþingismaðr ísfirðinga í Kaup-
mannahöfn, forseti félagsins.
Halldór Iír, Friðriksson, skólakennari í Rvík og
alþingism. Reykvikinga, varaforseti félagsins.
Egill Sveinb. Egilsson, alþingismaðr Snæfellinga,
Kaupmaðr í Reykjavík.
Jón Guðmundsson, málaflutningsmaðr, fulltrúi fe-
lagsins f Reykjavík.
Stephan Thorarensen, prestr á Iíálfatjörn, fulltrúi
félagsins í Gullbringusýslu.
Reykjavík, 2. September 1873.
DÁINN.
Síðasta d?g Júlímánaðar síðastl., þóknaðist
Guðs óransakanlegu speki að burtkalla úr þessu
lífi, unnusta mínn, Ölaf Jónsson, efna- og lyfja-
fræðing. j>essa mína sáru sorg gef eg þá hér
með okkar vinum til kynna.
Stykkishólmi, 14. Ágúst 1873.
Jóhanna Schjöth.
AUGLÝSINGAR.
— Hér með innkallast samkvæmt opnu bréfi 4.
Janúar 1861 með 6 mánaða fresti:
1. AUir þeir, sem telja til skulda í dánarbúinu eftir
Jón Gunnarsson, sem dó að Odda á Rangár-
völlum 5. Júní þ. á., til að lýsa kröfum sínum og
sanna þær fyrir skiftaráðandanum hér í sýslu;
2. ’Lögerfingjar nefnds Jóns Gunnarssonar til að
lýsa erfðarétti sínum og sanna hann fyrir sama
skiftaráðanda.
Rangárþings skrifstofu, 14. Ágúst 1873.
H. E. Johnsson.