Þjóðólfur - 08.05.1880, Blaðsíða 1

32- ár.
Kostar 3kr, (erlendis 4kr.), ef
borgast fyrir lok ágiistmán.
Reykjavík, 8- mai 1880.
. ...
Sé borgað að haustinu kostar árg. io 1,1 „x
3kr. 25 a., en 4kr. eptir árslok. "™U«
Jaröarföi* Jóris Si^uirössoiiai*
og' Xngil)jai*gai* Einarsdóttiii*
f<5r fram þ. 4. þ. mán. á sviplíkan hátt og áður var búið að
auglýsa með prentuðum reglum. Bréflegar óskir höfðu komið
til landshöfðingja um, að útförinni yrði frestað þangað til í
lok þ. m., til enda júnímán. eða jafnvel til júlímán. En þett^
varð ekki tekið til greina af því að bréfln bárust ekki fyr
hingað en eptir að hin fyrri póstferð var hér um garð gengin,
og þannig eigi tími til þess að gjöra öllum þeim aðvart, er
þegar höfðu fengið boð um að jarðarförin skyldi fram fara
um þessi mánaðarmót, og þótti því hætt við, að ýmsir menn
úr fjarlægum sveitum mundu gjöra sér ónýtisferð í þessu
skyni. Hér við bættist og það, að hér er enginn hæfilegur
staður til að geyma lík á fram á sumar, því hér var eigi
annar staður en líkhúsið, sem eigi má teppa, enda er enginn
staður hæfur til að varðveita á líkumhitatímann, nemajarðhús
úr steini gjör. Sjálfsagt þótti og, að menn mundu eigi láta
sér fyrir brjósti brenna að sækja sorgarfund þenna, þótt erfið-
leikar væru nokkru meiri nú en síðar. En af því að menn
út um landið vonuðust eptir, að útförinni yrði frestað, leiddi
það, að menn voru ekki viðbúnir í tíma að kjósa nefndir eða
fulltrúa til útfararinnar, eins og þó mun hafa verið í ráði
víðast hvar. jpannig höfðu ísfirðingar átt fund með sér og
kosið 4 sendimenn, en þeir treystust ekki að fara, og var þá
Halldóri Kr. Friðrikssyni sent bréf og hann beðinn að mæta
við útförina fyrir þeirra hönd. Kjörnir sendimenn mættu:
fyrir Barðastrandarsýslu Hafiiði Eyjólfsson dbrm. frá Svefn-
eyjum og Ólafur borgari Guðmundsson frá Flatey; fyrir Snæ-
fellsnessýslu D. Thorlacius fyr alþm. úr Stykkishólmi og fórður
alþm. frá Rauðkollsstöðum; fyrir Mýrasýslu Ásgeir Finn-
bogason dbrm. frá Lundum og Hjálmar Pétursson alþm. (sem
þó varð að snúa aptur á leiðinni sökum veikinda); fyrir Borg-
arfjarðarsýslu jþórður forsteinsson bóndi frá Leirá og Hall-
grímur Jónsson fyr alþm. af Akranesi. Eins og við mátti
búast sótti þennan sorgarfund fóstursonur og frændi þeirra
hjóna, Sigurður Jónsson sýslumaður og frú hans, úr Stykkis-
hólmi. Úr nærsýslunum: síra ísleifur Gíslason, síra Jens
Pálsson ; Stefán Bjarnason sýslumaður með dóttur, frökenarnar
Thorgrímsen þrjár, Sigurður Thórarensen 0. fl. af Eyrarbakka,
Jón Árnason úr J>orlákshöfn; síra St. Thórarensen frá Kálfa-
tjörn, Egill Hallgrímsson úr Yogum, Jón Breiðfjörð, Jón frá
Yatnsnesi 0. fl. af Vatnsleysuströnd; jþojsteinn Egilsson, J>órð-
ur Jónsson 0. fl. úr Hafnarfirði; af Álptanesi síra fórarinn
próf. Böðvarsson, Magnús bóndi á Dysjum, Dr. G. Thomsen
frá Bessastöðum með frú, Kristján sýslumaður Jónsson, Kristj-
án Matthiesen frá Hliði, Erlendur hreppstjóri á Breiðabóls-
stöðum 0. fl.; síra Jóhann porkelsson frá Mosfelli og allir
helztu bændur þeirrar sveitar og af Seltjarnarnesi; þeir bræður
J>órður og Eyólfur Runólfssynir af Kjalarnesi; síra forkell á
Reynivöllum, póröur bóndi á Laxárnesi og þeir Meðalfells-
bræður Páll og Brynjólfur Einarss.; síra porvaldur Böðvarsson
frá Saurbæ og Snæbjörn kaupmaður son hans, fórður hrepp-
stjóri frá Fiskilæk, Magnús hreppstjóri á Hrafnabjörgum, Ste-
fán frá Hvítanosi 0. fl. 0. fl. Úr Reykjavíkurbæ var allur
þorri vaxins fólks við útförina.
Jarðarförin skyldi byrja kl. 11 f. m., en hálfri stundu
fyrir tók fólk að safnast saman við hinn ákveðna landtöku-
stað. Um það leyti safnaðist og 4. flokkur líkfylgdarinnar
eins og áður hafði verið gjört ráð fyrir í hinni prentuðu
skýrslu, á flöt lærða skólans, og gekk þaðan í prósessíu til
bryggjuhússins. Gengu stúdentar og skólasveinar hvorir und-
ir sínu merki, og handiðnamenn undir 3. merkinu. Kl. 11
var öll líkfylgdin komin saman. Var það meiri mannfjöldi en
nokkru sinni áður mun hafa fylgt nokkurri útför hér á landi.
Til göngu var sldpað þannig, að í 1. flokki gengu fremstir
Hilmar Finsen landshöfðingi, Pétur Péturssou biskup og Dr.
G. Thomsen (forsetar alþingis) og Magnús Stephensen yfir-
dómari (forseti Bókmentafélagsins), næstir þeim heiðursgestir
frá hinum útlendu horskipum og Eiríkur prófastur Briem, og
þá aðstoðarmenn landshöfðingja við útförina. |>á fylgdi ætt-
fólkið, og þá aðrir flokkar, samkvæmt auglýsingu, erstóð
í síðasta nr. þ. blaðs. Tíu marskálkar af stúdentaflokkinum,
er girtir voru svörtum fetlum með hvítum börmum, var skip-
að til hliðar fólkinu til að gæta reglu og tókst þeim það fim-
lega. Eins og sjálfsagt er, hengu flögg á miðjum stöngum um
allan bæinn og á öllum skipum. Öllum búðum var lokað. Ásvæð-
inufyrirofanbryggjuhúsið, þar sem fylgdin beið líkanna, stóðu
skrúðpallar tveir, tjaldaðir svörtu klæði og með blómkransa á
hverjum gafli, en yfir porti bryggjuhússins, því er upp veit í
bæinn, var slöngvað grænum lyngfléttum, tvísettum að ofan.
Á sjálfri bryggjunni voru gjörð göng úrspjótmynduðum stöng-
um og fjaðrirnar silfurlitaðar, en milli stanganna hengu svart-
ar blæjur niður í sveig. J>eir sira Eiríkur Briem, sá er ís-
lendingar í Iíöfn höfðu beðið að afhenda hér líkin, og H. E.
Helgesen höfðu verið sendir af nefndinni til að fylgja kistun-
um í land. Kl. 11 sást til þeirra. Voru þær fluttar á báti
með þilfari á og borðin breidd svörtu klæði, en svartar blæj-
ur hengu niður í sveig af borðstokkunum. Fyrir bátinum réru
2 velmenntir bátar frá danska herskipinu «Ingólfi», en eptir
fylgdi 3. báturinn með lúðurþeytara Ingólfs, er blésu sorgar-
lög alla leið í land. fegar líkbáturinn fór fram hjá franska
herskipinu «Actif», stóðu skipverjar allir fram við borðstokk-
inn ásamt fyrirliða berhöfðaðir meðan báturinn sveif hjá.
Samtíða lék lúðurþeytarasveit Helga Helgasonar sorgarlög í
landi. Veður var fremur hvasst af suðri með smáskúrum og
brim nokkuð, en er kisturnar voru hafðar upp á bryggjuna,
skein sólin fram og skaut ljóma á fjörubrimið og bátana. pað
var hátíðlegt augnablik. Á bryggjunni stóð forstöðunefndin og
skyldmenni þeirra hjóna. Meðal þeirra tókum vér eptir syst-
kynabörnum þeirra, Sigurði sýslumanni og konu hans, ásamt
öðrum börnum Jens rektors Sigurðssonar, sem hér dvelja,
forláki Ó. Jobnson og konu hans, Nikulási Jafetssyni og
systrum hans. Valdir menn af bændastétt báru kisturnar
upp af bryggjunni og settu niður á hina nefndu skrúðpalla 1
miðjum mannhringnum. Nefndin hafði falið Geir Zoega
dbrm. að útvega menn til líkburðarins og stýra honum, og
var ákveðið, að 32 bændur, 16 stúdentar og 16 iðnaðarmenn
skyldu skiptast um að bera (nema út úr kirkjunni sjálfri); fór
það og allt fram með fastri reglu. Meðan staðið var við fyrir
ofan bryggjuna söng söngflokkur Jónasar Helgasonar þennan
söng, er ort hafði Stgr. Thorsteinsson.
Sunnan bar snekkja
Sorgar fram að ströndum,
Lýsir vorsól á landsins þraut;
Dýrðarmann dáinn
Dýrstu með vífi
þ>að faðmar senn í friðarskaut.
Hnígin er hetjan,
Skarð er fyrir skildi,
ísland harmar sinn óskason:
Aldar af djúpi
Upp rann hans dagur
Með nýrri sól og nýrri von.
Minnist þess mengi,
Margopt steig hann fyrrum
Íturfríður á Ingólfs strönd;
Frumherjar frelsis
Fluttan með vori
Vor Saga leiddi sér við hönd.
’Fram!’ var hans orðtak,
Fremstur var hann allra, —
Ægishjálmur í augum skein, —
Bönd vor að brjóta,
Brutir að ryðja —
Nú liggja hér hans látin bein.
Hvílir til hliðar
Húsfrú, prýði kvenna,
Frægðarmanni sem fylgdi vel.
Týndust eigi trygðir,
Tengdum með höndum
|>au leiddust gegnum líf og hel.
Honum með henni
Hinzta svefnrúm býður
Ættarjörð fram við unnar djúp;
Friðsal að tjalda
Flýtt sér hún hefir
Með grænum frum-vors gróðrarhjúp.
49