Þjóðólfur - 22.11.1881, Blaðsíða 3

Þjóðólfur - 22.11.1881, Blaðsíða 3
—eé- sinnum á sýslufundum Kjósar og Gullbringusýslu hreyft Þörf þessari; hafa sumir verið með því, þó betur hefði mátt stJ’ðja að framkvæmdunum; samt hefir helzt strandað á því, að fé vantaði. Árið sem leið réði sýslunefndin hér það af, að teita samskota innan héraðs, einnig að skrifa sýslunefndum Árnes- og Borgarfjarðarsýslna um hið sama, og hefir þessu verið nokkuð sint innan héraðs, en þó lítið í samanburði við teÞað, er til myndi þurfa, en sýslunefndir Árnesinga og Borg- firðinga kvað hafa sagt nei við nokkru tillagi, þrátt fyrir það Þ® einstakir menn úr nefndum sýslum hafi látið í ijósi, að Þeir mundu vilja nokkuð til vinna að hægra og hættuminna vseri yfir árnar að komast. Af þessu, sem hér er sagt, og hinu hvað sést framkvæmt at öllum þessum nefndaröðum og ráðagjörð þeirra fram og aptur, sýnist skynsemi manna vera komin svo langt, að liún álíti nauðsynlegt, að brúa, slétta, mela, holt og hæðir, fjöli °g firnindi, en láta bíða að brúa. smálæki, fen og foræði, þó hvorttveggja sé ófært roönnum og skepnum — þangað til skaðinn er sýnilegri enn komið er. En þeir gá ekki að því, að Vegina ætti fyrst að bæta þar sein þeir eru verstir, og að til fitils er að gera góða vegakafla ef ófæra er á miðjunni, sem óoiögulega verður yíir komizt. Að endingu vona eg að allir þeir sem um vegagjörð, að, frá og yfir Eliiðaárnar, eiga að sjá, gjöri sitt til, að þær Verði ekki öllum almenning að farartálma árum saman hér eptir sem hingað til, og það því fremur sem tilsk. 4. Maí 1872 uppáleggur sýslunefndunum að hafa umsjón með ferjum brúm og lendingum, — og het eg vissa von um að Reykjavík muni leggja til nokkurn skerf af kostnaðinum að sínu leiti, hvenær sem sýslunefndinn í Gullbringu og Kjósarsýslu leitar þess. Leirvogstungu 28. Septbr. 1881. G. Gíslason. Veðuráttufar í Reykjavík í Októbermánuði*. Fyrstu 5 dagana var landsynningur með rigningu (bráð- 1) Sölcum lasleika í ágúst, og september get eg eigi skýrt frá veð- uráttufari í þessum tveim mánuBum. þjóðunum. þ>að eru óteljandi teikn, sem boða þessa félagslegu byltingu. þ>að er ekki til nokkurs hlutar að streitast fyrir einstaks manns stjórn. Grundvallar skilyrðin fyrir þess konar stjórn eru ekki lengur til. 'Stutt og gott, menn verða að sætta sig við það. Hið gamla félag deyr með þeirri pólitík, sem það hefir gengið út frá. Nú byrjar tímatal þjóðanna». Svona ritaði riddari einveldisins fyrir hálfri öld síðan. Hann hafði íklætt sig hirðklæði konungshollustunnar og jós út þessum orðum eins og örvæntingarópi mót hinu nýa félagi, sem brauzt áfram viðstöðulaust. Vér sjáum enn í dag, að breyfingin heldur áframjafnt og þétt og stríðir við hinar síð- Ustu leifar af þeirri veröld, sem er að hverfa. f>að er lýð- veldið, sem endurnýar pólitík vora, bókmentirnar, vorar sið- ferðislegu hugmyndir, allan vorn hugsunarhátt. J>etta er orðinn blutur; eg slæ því að eins föstu, ekkert annað. Og eg bæti við: hver sem kastar sér í veginn fyrir þessa framrás, hann ffiun skolast, til hliðar. Eg skil allar kvartanirnar. Gömnl bygging, sem ber á sér hundrað ára hátign, hrynur aldrei svo að trúuð hjörtu fyllist ekki sorg og sút. Áhangendur einveldisins trúa á endurreisn (Restauration). þ>að er ósköp virðingarvert af fieim. Setjum nú að henni yrði framgengt á morgun , hvað svo? Konungurinn kynni að ríkja í 10, 20 kannske í 30 ár, °g svo ? Munið hvað Chateaubriand segir: <• Stutt og gott. 'Henn verða að sætta sig við það». Konungshásætið rnuudi fifekkjast í nýrri bylgju, lýðveldið mundi standa enn þá fast- ara og öruggara enn áður. Til hvers er að ergja sig, til hvers vill hinn kraptalausi steyta hnefann ? Vanmátturinn sigrar þó ekki máttinn. Ef Ver fengjum konung, það fyrsta sem hann hlyti að gera væri hvass með óhemju rigningu h. 5.); 6. logn, regn; 7. hægur á austan að morgni, en gekk svo til útsuðurs að kveldi með miklu hvassviðri; 8. bráðhvass á úts. með haglhriðjum; 9. og 10. hægur af úts. (snjóaði mikið í fjöllin), 11. logn, bjart veð- ur; 12. norðan, hvass til djúpanna; 13. logn, bjart veður; 14. norðan hægur; 15. landnorðan, dimmur; 16. genginn í land- suður með rigningu; 17. hægur á úts. 18. norðan, hægur, bjart veður, gekk til austurs með dimmviðri að kveldi; 19. 20. 21. landsunnan, stundum hvass; 22. logn, bjart veður; 23.— 31. einlægt við austanát.t, optastbjart og kyrt veður. Hitamælir hæstur (um hádegi) 4. + 9o R. (í fyrra + 7°). —» — lægstur— — 14. 2° — (í — -f- 5°). Meðaltal um hádegi + 4°,s (í — 3°). —»— á nóttu + 1 °,4 (í — +00,1 *). Mestur kuldi á nóttu (aðfara- nótt h. 14. og 15.) -f- 5° (í — +7). 8 Loptþyngdamælir 28. 30,50. —»— lægstur 10. 28,70. Að meðaltali.................... 29,87. Reykjavík 11. Nóvember 1881. J. Jónassen. -j- £>ann 28. Febrúar f. á. andaðist að Vatnsleysu í Bisk- upstungum merkiskonan Margrét Bjarnadóttir. Húnvarfædd á Tjörn í Biskupstungum 3. Desember 1806. Foreldrar henn- ar voru Bjarni fórðarson og Margrét Jónsdóttir, er lengi bjuggu sómabúi á Tjörn. Frá foreldrum sínum fluttist hún árið 1841 að Vatnsleysu og giptist þar ekkjumanni Guðmundi Einarssyhi. Með honum eignaðist hún einn son sem enn er á lífi. Árið 1850 misti hún mann sinn ; þar eptir bjó hún í ekkjustandi i 30 ár á eignarjörð sinni Vatnsleysu. Margrét sál. var mesta dugnaðar- og ráðdeildarkona, breinskilin, glaðlynd, trygg, trúföst og trúrækin, góðgjörðasöm og velviljuð. Hún lét sér einkar ant um heill og heiður heimilis síns, og var þess sönn prýði; þess vegna ávann hún sér elsku og virðingu allra, sem þektu hana. Er hennar því mjög sárt saknað, ekki einungis af ættingjum og nágrönn- um, heldur einnig af þeim mörgu bágstöddu fjær og nær, er kún án manngreinarálits rétti mannkærleiksríka hjáíparhönd. pessai'i .merkiskonu hafa verið sett erfiljóð þannig: að gefa lýðveldinu hlutdeild í valdinu. Annars væri hann ómögulegur. Reyni menn það, reyni menn öll möguleg form, að 100 árum liðnum eru þau öll saman gleymd. Eg tala hér ekki sem fólkstjórnarmaður (republieain), heldur bara sem maður. J>ví þá ekki trúa á lífið, á hið góða í manneðlinu? þ>að er engin ástæða til að trúa á ill málalok; þvert, á móti, þegar menn hafa gert hverja skorpuna af ann- ari, þá sést jafnan eptir á, að stritið hefir skilað mantii góðan spöl fram á við, þrátt fyrir þau glappaskot, sem orðið hafa á leiðinni. Látum oss þá örugga ganga áfram hergöngu vora með von á framtíðina. Dagurinn á morgun hefir ætíð rétt. Slíka óbifanlega trú heimta eg af hverjum þeim, sem fæst við pólitík, í staðinn fyrir hina örgu flokkadrátta trú. J>eir, sem núna valda mestri bölfun, eru miðlungs mennirnir, þeir ýfa. og'erta; maður vill altaf berjast við þessa kyrpinga. Kann ske réttara væri að þegja og bíða málaloka. Enda þessir mannagarmar vinna óbeinlinis sinu part í verkinu. Maður lætur þá eins og ofaníburð niður í þær gryfjur, sem fram- fara öldin stiklar yfir. J>ess vegna segi eg þrátt fyrir alt: stefnan í pólitikinni er skýr, hún sést gegnum þokuna og slúðviðrið. ÖIl veröld- in heyrir fótadyninn af herflokkum lýðveldisins, sem bruna áfram. J>að er framtíðin; um það tjáir ekki að efast. Menn verða að veita henni viðtöku, trúa á hana. Ekki á hún sök á því, þó einstakir vanbrúki hana til fíflskapar og falskra <ispekúlatióna». Og ekki ber að hræðast þetta voðalega ó- veður, sem ómögulegt er fyrir að komast. Veröldin hefir myndazt upp úr flóðum. J>egar verkið er fullgert, lítur sag- an yfir það, og sjá, henni sýnist það yfrið gott.

x

Þjóðólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.