Þjóðólfur - 27.01.1883, Blaðsíða 2

10
ég hvorki séra Jón né nokkurn prest
í heimi um leyfi, til að kalla mig krist-
inn, hvað sem þeirra kennimannlegu
kreddum líðr. Eg treysti því, að sá,
sem á sínum tíma á úr því að skera,
hver pað nafn hafi með réttu eða röngu
borið, líti öðruvísi á það mál, en sumir
trúar-ofstœkir prestar.
J. Ó.
Grein sú um ástandið í Holtamanna-
hreppi, er birtist í ,,f>jóðólfi“ 34. árg.
nr. 25. (undirskrifuð af „þ>. G.“) hefir
gefið tilefni til þess, að í sama árgangi
„J>jóðólfs“, nr. 31., birtist greinfráR. af
Dbr. Guðm. Thorgrímsen verzlunarstj. á
Eyrarbakka, hvar í hann álítur „álykt-
un J>. Gr.“, áhrærandi Eyrarbakka-
verzlun „bygða á miður góðum grund-
velli“, og gefur í skyn að hann (J>. G.)
hafi „krítað liðugt, og að einhver önn-
ur hvöt en hrein sannleiksást hafi stjórn-
að penna hans þegar hann fór að minn-
ast á Eyrarbakkaverzlun“.
J>ó að greinir þessar gefi kunnugum
mönnum færi á að bera saman, hvors
penni hefir stjórnazt af meiri sannleiks-
ást, álít jeg mig knúðan til — af því
jeg er sá, sem ritaði ina fyrnefndu
grein, og annara kringumstæða vegna
— að gjöra nokkrar athugasemdir við
grein herra verzlunarstjórans.
Jafnvel þó hann álíti þá ályktun mína
„bygða á miður góðum grundvelli11, að
Eyrarbakkaverzlun sje ekki vel byrg
af kornvöru, þá er hún þó bygð á þeim
grundvelli, sem margir munu telja góð-
ann, sem sje: reynslu margra viðskipta-
manna hans, og einkanlega á orðum
verzlunarstjórans sjálfs, og verzlunar-
þjóna hans, sem hafa fyrr og seinna
í vetur og haust viðurkent þar ónógar
kornbyrgðir.
Að herra verzlunarstjórinn hafi boð-
ið mjer að selja hreppi mínum korn í
haust eins og hann þyrfti með, verð
jeg að álíta hraparlegt rangminni hans,
því það gagnstæða átti sér stað, nfl.
þegar ég í haust falaði að honum korn
handa hreppsbúum mínum, sagði hann,
að því miður gæti hann ekki látið það
í tje, því hann væri búinn að lofa meiru
enn hann gæti efnt í því tilliti; það
hefir því líklega verið einhver annar
oddviti, sem orðið hefir fyrir þessu
hans tilboði í haust, jafnvel þó jeg játi
að ég hafi orðið fyrir slíku boði af
honum i fyrra haust. — Að hann býð-
ur mér nú korn handa hreppi mínum
eins og hreppsbúar þurfa með, er vel
og stórmannlega boðið, og er ég hon-
um þakklátur fyrir það, enn ég óttast,
að hann hafi ekki gjört sér ljósa grein
fyrir, hve mikils Holtamenn purfa
af korni í þetta sinn, og vil ég því
láta hann vita, að þeim veitir ekki af
að fá korn fyrir nokkrar þúsundir króna
ef þeir eiga ekki að líða tilfinnanlegan
sult í vetur. En að hann geti selt
þurfandi hreppsbúum mínum það af
korni, sem þeir geta keypt, er trúlegra,
því snauðir hafa ekkert fyrir korn að
láta.
Ég gat ómögulega þekt, að ég hafi
„krítað liðugt“ þó ég teldi skort á korni
við Eyrarbakkaverzlun, og það því síð-
ur, sem ég hefi sannar sögur um, að
hr. Guðm. Thorgrímsen hefir látið af
hendi við viðskiptamenn sína beinharða
peninga út í reikninga þeirra, til að
kaupa korn fyrir hjá hr. borgara Einari
Jónssyni, sem mörgum hefir hjálpað
um mat.
J>að, að verzlunarstjórinn Guðm. Thor-
grimsen sé sjálfur skuld í optnefndum
kornskorti, dettur mér ekki í hug, og hefi
eg aldrei sagt það; ekki get eg heldr
trúað því, að hann hefði neitað skifta-
vinum sínum um korn i þessari harð-
æristíð, hefði nægar byrgðir verið af
því við verzlun hans; til þess er hann
alt of hjálpfús og eðallyndr.
Mér er ómögulegt að víkja frá þeirri
sannfæringu minni, að kornskortrinn á
Eyrarbakka við oftnefnda verzlun hafi
verið eitt af því, sem hlaut að gjöra
bjargræðisútlit Holtamanna og fleiri
Rangæinga mjög ískyggilegt í haust;
því þó forsjónin hafi hagað því svo í
þetta sinn, að færð og veðrátta hefir
verið svo góð, að menn hafa héðan
getað dregið að sjer bjargræði sunnan
úr Reykjavík í vetr, eins og um há-
sumar, þá hafa menn stundum mátt
venjast þeirri tíðinni, og það ekki fyrir
löngu, að vart hefir verið kleyft að
sækja björg suðr yfir fjöll á vetrardegi,
þó vel væri mögulegt að ná henni af
Eyrarbakka,
Hér virðist annars full ástæða til að
skora á kaupmenn vora, að þeir sýni
áhuga á því, að byrgja verzlanir sínar
vel að kornvöru og öðrum óumflýjan-
legum nauðsynjum, svo viðskiftamenn
þeirra geti fengið þessháttar vörur fyrir
það, sem þeir kunna að hafa handa á
milli eftirleiðis, að minsta kosti næsta
ár,—en fylla ekki krambúðir sínarmeð
glysvarningi og óþörfu glingri, sem
blasir á móti glysgjörnum ráðleysingj-
um, þegar þeir koma í búðirnar,— að
jeg ekki tali um þá óheilnæmu og
skaðlegu spritt-blöndu og aðra áfenga
drykki, sem aldrei ættu til landsins
að koma, sízt í þessum harðréttisárum.
Hala í Holtamannahreppi, 8. janúar 1883.
þórður Guðrmmdsson.
Ár 1883, 15. janúar andaðist að
Hliðsnesi í Bessastaðahreppi merkis-
bóndinn Vigfús Hjörtsson. Var hann
kominn á 76. aldurs ár, og hafði búið
yfir 30 ár á nefndri jörðu, er hann hafði
keypt og gjört milclar jarðabætur á.
Hann var kominn af fátækum foreldr-
um, en með dugnaði, sparsemi og sjald-
gæfri hagsýni græddist honum töluvert
fje og var hann um mörg ár með beztu
bændum þess hrepps, sem hann var í.
Auk annara velgjörða og hjálpsemi við
fátæka og bágstadda ól hann og kona
hans Ingibjörg Oddsdóttir upp 3 fá-
tæk börn og gáfu jörð syni eins þeirra,
er bar nafn hans. Meðal þeirra mörgu
góðverka, er þau hjón unnu, voru þau
og mikils verð, að þau tóku að sjer
mörg tornæm börn, er eigi þótti kenn-
andi annarstaðar, og kenndu þeim með
frábærri alúð og ■ lagi, svo þau urðu
fær til fermingar. Vigfús sál. var guð-
rækinn og vandaður í orðum og at-
höfnum. Kirkjunni í Görðum á Álpta-
nesi, er þau hjón sóttu optast, þótt eigi
væri hún sóknarkirkja þeirra, gáfu þau
prýðilega ljósakrónu, er kostaði 250 kr.
Nýjustu fréttir.
Póstskipið
„Laura“ kom hingað í gær kl. 11 f.
m.; hafði það haft góða ferð, og kom-
ið við á Skotlantli og í Færeyjum.
Má því ætla, að það ávarp margra
málsmetandi manna, er sent var í f. m.
ráðgjafanum, hafi haft góðan árangr.
Eflaust má og þakka þetta, eins og
miðsvetrarferðina yfir höfuð þetta ár,
góðum tillögum landshöfðingja H. Fin-
sens. Mun það varla ofhermt, eftir því
er oss er sagt með vissu, að varla hefði
nein miðsvetrarferð orðið þetta ár, ef
hann hefði ekki verið í Khöfn í haust.
—Landlæknisemhættið er veitt hr.
cand. Georg Schierbeck.
— Skaf'tafellssýsla er veitt settum
sýslumanni þar hr. Sigurði Olafssyni.
— J>að gleðr oss að geta skýrt frá,
að hr. bókavörðr Eiríkr Magnússon,
M. A. í Cambridge, er af konungi vor-
um sæmdr riddara-krossi dannebrogs-
orðunnar. Er það makleg viðrkenning
fyrir drengskap hans og frammistöðu
alla í hallærismálinu; enda er það ið
rækilegasta svar, sem stjórn vor gat
gefið þeim, sem hafa viljað rægja hann
og hans góðmannlega starf í Englandi.
—Próf í lögurn er mælt að hr. Ilall-
dór Danielsson hafi tekið með 1. eink.
Auglýsingar.
New Engl. Dictionaries, from 6 d. to 10/6
Sold by Jón Ólafsson.
Jörðin Hliðsnes í Bessastaðahreppi fæst
til ábúðar í næstu fardögum og til kaups, ef
þess er óskað. Jörð þessi hefir grasgefin
tún og slétt að mestu, er fóðra um 3 kýr,
og úthaga fyrir kýr og hesta ; hún er mjög
vel fallin til útræðis og hefir bezta fiskverk-
unarsvæði. þeir, sem vilja taka jörð þessa
til ábúðar eða kaupa hana, snúi sér til
prófasts J>. Böðvarssonar í Görðum.
SKALHOLT hálft í Biskupstungnahreppi,
28 hdr. 8, n. m., fæst til ábúðar í fardögum og
má um það semja við kaupmann H. St.
Johnsen í Beykjavík og Arna, landfógeta,
Thorsteinson.
Hvítt óskila gimbrarlamb, mark : tvístýft
fr. biti aft. h., sneiðr. aft.v., selt í Gaulverja-
bæjarhreppi J|- 82. Guðm. porkelsson.
Árlbók fornleifafélagsins fyrir 1881
er komin út og kostar 4 kr. fyrir þá, sem eigi
eru í félaginu.
þeir af félagsmönnum, sem ekki hafa feng-
ið Árbókina, eru beðnir að vitja hennar til
formanns félagsins.
Næsta blað laugard. 3. febrúar.
Ritstjóri: Jón Óiafsson, alþingism.
Prentaðr í prentsmiðju ísafoldar.