Þjóðólfur - 07.03.1883, Blaðsíða 2

34
um. Árið 1826 byrjaði hann búskap á
Eyrarbakka, en flutti þaðan eftir 2 ár í
Hraunshverfið og bjó þar á 3 stöðum, lengst
á Stórahrauni. Árið 1841 flutti hann sig
búferlum að Stóruháeyri, hvar hann síðan
dvaldi til dauðadags. þorleifr sál. var tví-
kvæntr; fyrri kona hans hét Sigríðr Jóns-
dóttir; eignuðust þau að eins eitt barn, sem
dó í æsku. Með seinni konu sinni Elínu
þorsteinsdóttur eignaðist hann ð börn, sem
öll lifa: Sigríðr, 25 ára, gift hreppstjóra
Guðmundi Isleifssyni á Stóruháeyri; Mál-
friðr, 24 ára, gift verzlunarþjóni Andrési
Ásgrímssyni á Litluháeyri; þorleifr, 20 ára,
dvelr sem stendr á verzlunarskóla í Kaup-
mannahöfn; Elín, 16 ára, nú á kvenna-
skólanum í Keykjavík ; Kolbeinn, 14 ára,
lærir undir skóla.
porleif sál. mátti óhætt telja meðal
merkustu bænda í Ámessýslu um sína daga;
gáfurnar voru ágætar, einkum var minnið
í bezta lagi og skilningrinn skarpr; hann
var mjög námfús maðr og kvartaði oft yfir
því, hve litla mentun hann hefði hlotið á
æskuárunum, sem bæði kom af því, að
hann átti bláfátæka foreldra og ekki síðr
hinu, að hann ólst upp á því tímabili, sem
mentun unglinga var mjög svo vanrækt á
landi voru meðal alþýðu. En þrátt fyrir
allar þær tálmanir, sem honum mættu á
framfarabrautinni, varð hann þó rétt vel
að sér fyrir sjálfsmentun eingöngu, sökum
hans góðu hæfileika og stöku mentafýsnar;
hann var rétt vel skrifandi og reiknandi,
skildi vel danska tungu og var fróðr í ver-
aldarsögunni, og þó einkum sögu fóstrjarðar
vorrar á fyrri tímum. Hann var, eins og
vér áðr gátum um, fæddr af fátækum for-
eldrum og alinn upp við mesta skort og
harðrétti á því tímabili aldarinnar, sem
erfiðast hefir verið. En með framúrskar-
andi sparsemi, og með því að leggja mjög
hart á sig, efnaðist hann fljótt eftir það
hann fór að eiga með sig sjálfr; og þar eð
vitsmunir hans og fyrirhyggja héldust í
hendr með sparsemi og reglusemi, auðgað-
ist hann smámsaman svo, að hann varð
einn meðal auðugustu manna á Islandi,
hefir þar til án efa mikið hjálpað smáverzl-
un sú, er hann lengstum hafði með hönd-
um jafnframt búskapnum. Borgari var
hann 13 síðustu ár æfinnar. Brátt fóru
yfirvöldin að veita honum eftirtekt, því að
það gat ekki dulizt, hvað í honum bjó. Var
hann fyrst kosinn hreppstjóri í Stokkseyrar-
hreppi eftir það hann kom að Stóruháeyri
árið 1842 og hélt hann því embætti í það
sinn 25 ár. það má óhætt fullyrða, að
hann stóð ágætlega í þessari vandasömu
stöðu og auðgaðist hrepprinn stórum á
þeim árum. Ekkert lýsir heldr betr trausti
því, er hreppsmenn hans báru til hans, og
jafnframt velvild hans til hreppsins, en
það, að hann eftir 6 ára hvíld tók hrepp-
stjórnina aftr að sér fyrir almenna ósk
sveitarmanna, þá orðinn 74 ára gamall, og
hélt henni til dauðadags ásamt oddvita-
störfum, sem hann jafnframt hafði á hendi
frá þvl hreppsnefndir komust á, og mun
það eins dæmi, að sami maðr hafi haft
bæði þau störf á hendi fram á níræðisaldr.
Enn fremr var hann kosinn sáttanefndar-
maðr í Stokkseyrar prestakalli árið 1857 og
hélt því til dauðadags eða 25 ár; rækti
hann þetta þýðingarmikla starf með mestu
samvizkusemi, enda var hann sjálfr stakr
friðsemdarmaðr. Húsbóndi var hann góðr
bæði á sínu eigin heimili og ekkert síðr
inna mörgu landseta sinna, sem hann átti
víðsvegar á seinni árum; hann var mjög
umlíðunarsamr við þá og inn sanngjarnasti
í öllum viðskiftum. Konum sínum var
hann góðr maki og börn sín elskaði hann
sem góðr faðir, og lét sér ant um, að þau
fengi gott uppeldi og sparaði ekkert þeim
til mentunar, enda sást lán hans á því sem
öðru, að hann eignaðist góðar og honum
eftirlátar konur, góð og mannvænleg börn.
Auk alls, sem þegar hefir verið minzt á,
ávann hann sér virðing og þakklátsemi
hreppsbúa sinna með þeim höfðinglegu
gjöfum, sem hann sumpart ánafnaði eftir
sinn dag í jörðum, sumpart afhenti í lifanda
lífi bæði til hreppsins í heild sinni, til
búnaðarframfara og vegabóta, sem og til
barnaskóla hreppsins, sem hann örlátlega
styrkti frá fyrstu stofnun hans með árleg-
um peningagjöfum og þess utan jörð eftir
sinn dag. Fyrir alt þetta til samans,
hans margra ára opinberu störf og hans
miklu gjafir til félagsþarfa, var hann af
konungi vorum Kristjáni 9. sæmdr í elli
sinni með krossi dannebrogsmanna tæpum
2 árum fyrir dauða sinn, og var hann þess
heiðrs maklegr fyrir margra hluta sakir.
það, sem einkanlega einkendi þOKLEIF
sál. KOLBEINSSON, var framúrskandi
friðsemi, hreinskilni og auðsæld, enda var
það hans vanalega orðtak um sjálfan sig,
að hann elskaði hæði fé og frið. Hann var
engu að slðr trúmaðr, og lýsir það sér bezt
í ljóðmælum hans, sem flest voru andlegs
efnis og bera með sér óbifanlegt traust til
forsjónarinnar; en hann var réttvel hag-
orðr maðr. Jarðarförin fór fram 26. marz
og voru yfir 700 manns viðstaddir; var
útförin af hendi hlutaðeigenda in rausnar-
legasta og sómasamlegasta í alla staði.
20. janúar 1883.
9+2.
Auglýsingar.
Ársfundr í Reykjavikr - deild ins
íslenzka bókmentafélags verðr haldinn
föstudaginn 9. marzmán. 1883, kl. 472 e.
m., i kenslustofu prestaskólans.
Eftir skýrsiu hlutaðeigandi sýslumanns
hafa í síðastliðnum maímánuði þessir
munir borizt á land í Vestmannaeyjum :
Tunna með rauðvíni, með þessu auð-
kenni: Bordeaux—Libour.
3 tómar tunnur stórar, með þessum
stöfum á: B. L.
Réttir eigendr innkallast því hér
með, með árs og dags fresti samk.væmt
lögum um skipaströnd i+jan. 1876, 22.
gr., til að sanna rétt sinn til þessara
vogreka fyrir amtmanninum yfir suður-
amtinu og meðtaka andvirði þeirra að
kostnaði frádregnum, en missa ella rétt
sinn í þessu tilliti.
íslands suðramt, 15. febr. 1883.
Bergr Thorberg.
pað hefir lengi verið rætt um, hver þörf á
þvi væri að ljós væri kveikt á Valhúsinu hér á
Seltjarnarnesi, til leiðbeiningar opnum skipum. En
með því að hvorki sveitarfélagið né almenningr
hafa haft framkvæmd á að koma þessu í gang, þá
höfum við undirskrifaðir menn tekið oss saman
um að setja ljósker á Valhúsið, sem við ætlum eft-
irleiðis að kveikja á á vorn kostnað, meðan oss
þykir þörf á til leiðbeiningar sjómönnum á opnum
skipum, og munum vér kveikja í fyrsta sinn síðari
part þessarar. viku og svo fyrst’um sinn áhverju
kveldi.
Sigurðr Ingjaldsson, Ingjaldr Sigurðsson,
Olafr Ouðmundsson, pórðr Guðmundsson,
Guðm. Einarsson.
Auglýsing- frá Reykjavíkr |Apóteki.
Hér með leyfi ég mér að að auglýsa, að
þeir, sem óska að hafa fastan reikning á
apótekinu, verða í sjálfra sín hag að gæta
þess framvegis, að reikningar þeir, sem ég
gef út hvert missiri, verði borgaðir í tæka
tíð; því að upphæð reikninga þeirra, sem
eigi verða borgaðir hér um bil mánuði eftir
að þeir eru meðteknir, verðr færð upp um
5 af hundraði, og sá, sem í hlut á, fær þá
eigi framvegis vörur nema móti borgun út í
hönd.
Framvegis verðr eigi úti látið í reikning,
minna en 25 au. virði af neinni vöru; en fyr-
ir þá upphæð verðr þá úti látið 3 sinnuui 10
aura virði af vörunni. Sama afslátt fá og
þeir, er borga út í hönd.
þeir, sem hafa fengið leyfi til að láta inn-
skrifa við verzlanir kaupmanna skuld sína
til mín, verða sjálfir að annast um að þetta
verði gjört svo fljótt, sem unt er, eftir að
þeir fá reikninginn frá mér. Sveitamenn,
sem ég ekkert þekki, geta þvi að eins feng-
ið í reikning hjá mér, að þeir fái ábyrgð ein-
hvers kaupmanns hér eða annars áreiðan-
legs manns, sem ég þekki.
í febrúarmánuði verðr þeim, sem eiga mér
ógoldnar eldri skuldir, stefnt til að greiða
þær.
Verðugir fátæklingar, sem eigi þiggja
sveitarstyrk, hvort heldr hér úr bæ eða úr
sveitum, geta framvegis innan vissra tak-
marka fengið nokkuð af meðulum ókeypis hjá
mér; en að eins eftir resepti frá einum af
inum 3 hér verandi læknum.
Keykjavíkr apótek, 31. jan. 1883.
N. S. Kriiger.
~ Við
Verziun P.C. Knudtzon & Söns
i Reykjavík
fæst:
Gott f'óðrnijöl 18 kr. 200 pd., ódýrra
móti peningum út í hönd.
Gott franskt rauðvín, 1 króna 15 aur.
flaskan með flösku.
Niðrsoðið íslenzkt sauðakjöt, nauta-
kjöt og rjúpur.
Als konar kornvara, kaffi, sikr og
als konar aðrar vörur eru seldar með
mjög vægu verði móti peningum út í
hönd. iV. Zimsen.
Ungr og duglegr vinnumaðr
getr fengið góða þjenustu, annaðhvort
strax eða frá 14. maí. Sá, sem vill
sækja um starfa þennan getr snúið sér
til undirskrifaðs, sem gefr frekari
upplýsingar.
N. Zimsen.
— þeir, sem eiga óbundnar bækr,
geta fengið band á þær hjá H. þ>órðar-
syni, bókbindara í Reykjavík, nú í húsi
Olafs Sveinssonar gullsmiðs.
Næsta blað laugard. 17. marz.
Ritstjóri: Jón Ólafsson, alþingism.
Prentaðr í prentsmiðju Isafoldar. Sigm.Guðmundsson.