Þjóðólfur - 21.04.1884, Blaðsíða 2

53
hún mundi þá brátt læra að vanda
kosningar sínar.
þ>ess er nú fuli þörf, að kjósendr
hvers kjördæmis. er þykir þingmaðr
sinn hafa brugðizt beztu vonum á
þingi, krefji slíkan þingmann reikn-
ingsskapar. þ>eir eiga að heimta af
honum skýlausa yfirlýsing um það, að
hann vilji styðja að endrskoðun stjórn-
arskrárinnar á næsta þingi, í þá átt,
að trygt verði svo sem unt er sjálfs-
forræði þjóðarinnar, en ofrvaldi ráð-
gjafans vísað á bug.
þ>eir eiga að heimta af honum ský-
lausa yfirlýsingu um skoðun hans á
öðrum stórmálum vorum, svo sem af-
námi beinna skatta, stofnun banka,
sparneytni á landsfé til embættlinga,
frelsi í atvinnumálum og kirkjuroálum.
Og þeir eiga, ef þingmaðrinn getr eigi
fylgt þvf. sem þeim þykir þörf og rétt-
vísi krefja, að skora d hann að leggja
niðr umboð sitt, og tjá honum og allri
þjóðinni, að hann hafi mist traust þeirra.
þ>etta er þjóðarinnar réttr og skylda
við sjálfa sig.
Ekki svo að skilja, að vér ætlumst til
að neinn þingmaðr, sem sannfæringu
hefir, gangi á móti henni. En vér ætl-
um hverjum sómakærum þingmanni að
kannast við það, að þá er hans alit
gengr þvert ofan í álit hávaða kjós-
anda hans í aðalmálum landsins, þá sé
það siðferðisleg skylda hans að leggja
niðr umboð sitt.
Einurð og sannfæring
á þingmannabekkjunum.
Naumlega mun nokkur þvi neita,
að það sé fremsta skylda hvers þing-
manns, að framfylgja sannfæringu sinni,
eðr því einu, er hann álítr satt og rétt.
Enginn mun neita því, að það sé að
svíkja helga köllun sína og misbjóða
stöðu sinni, að greiða atkvæði af óvild
við flutningsmann máls eða öðrum per-
sónulegum hvötum gagnstætt sannfær-
ing sinni og gagnstætt því, sem þing-
maðr vill vera þektr að, ef hann á að
verða kunnr að atkvæði sínu.
f>að ætti því að vera óhugsandi að
þingmaðr greiði öðruvísi atkvæði, þá
er atkvæði eru greidd með nafnakalli,
heldr en hann mundi gjöra, ef ekki
sæist í tíðindum þingsins, hverju megin
hann hefði verið í málinu.
Að slíkt komi fyrir á alþingi þorum vér
þó að segja. f>ví að það getum vér sagt,
að nafnakallið hefir þar svo mikil áhrif
á suma þingmenn, að þegar það er við
haft, skifta peir sannfœringu á */„ mí-
nútu, og greiða atkvæði þvert ofan í
sjálfa sig.
í fríkirkjumálinu kom við framhald
i. umræðu, eftir að málið hafði verið í
nefnd, sem að flestra dómi hafði leyst
starf sitt óvenjulega vel af hendi, fram
sú uppástunga, að setja nefnd á ný í
málið eða auka meira en lielmingi í
ina gömlu nefnd. f>etta var fram borið
af þeim, sem vildu drepa málið með
drætti og láta það verða óútrætt.
Nokkrir þingmenn, er málinu vildu
vel, höfðu krafizt nafnakalls um þessa
tillögu; en forseti hafði í ógáti gleymt
því, og bar tillöguna upp á venjulegan
hátt. Var þá tillagan um að auka
nefndina (og þarmeð draga málið)
saruþykt nieð 11 akv. gegn 9. (Alþ-
tíð. 1883, B, 254).—f>á stóð upp jón
Ólafsson og mælti:
„Eg verð að krefjast þess eftir þing-
„sköpunum, að nafnakall sé viðhaft,
„eins og við 6 þingmenn höfum beð-
„ið um; á þvi' þykist ég eiga rétt,
„að þjóðin fái öll að sjá nöfn þeirra
„þingmanna, sem veita máli þessu
„banatilræði“.
„þ>á var“—segja tíðindin—„að beiðni
6 þingmanna viðhaft nafnakall, og
uppástungan [sú, sem áðr var samþykt]
Jrá feld með 11 atkv. gegn 10“.
Vér skulum hér ekki fleirum orðum
um fara, en lofa landsmönnum sjálfum
að draga sínar ályktanir út af þessari
litlu þingsögu. Að eins viljum vér
benda á, að þeir, sem vilja slá upp
alþ.tíðindunum, B-deildinni (1883) á
254. dálki, geta sjálfir sannfært sig um,
að sagan er bókstaflega rétt hermd i
alla staði.
Úr ýmsum áttum.
Arsessýslu, 10. apr. — Nú eru hæstir hlut-
ir milli Ölfusár og þjórsár orðnir frek 11
hundruð, mestpart ýsa.—I þorlákshöfn,
sem er þó aðalveiðistöðin austan fjals, eru
orðnir 5 hundraða hlutir. þar í veiðistöðunni
á sér stað þvergirðingr með veiðarfæra-
brúkun; hafa menn nýlega tekið upp það
veiðarfærið, er bezt dregr fiskin austanfjals,
en það er lóðin. Eftir því sem kunnugir
áætla, mundi í þesari veiðistöðu hafa aflazt
samtals meira eða minna á 2. hundrað þús-
unda, hefði lóð verið brúkuð strax í byrjun
vertíðar, eftir því sem dæma má af saman-
burði við brim-veiðistöðurnar milli ánna.
— Iieyndr sjómaðr.
— Vestmannaeyjum, 16. marz. — það,
sem af er þessum vetri til þorraloka, hefir
að öllu leyti verið aflalaust af sjó ; alla-
jafna verið fyrirmunun með gæftir sökum
umhleypinga, og varla orðið fiskvart þá róið
hefir orðið. Sökum þessa langvinna fiski-
leysis mundi á þessum vetri hafa orðið hér
mjög almennt bjargarleysi, ef eigi hefði að
notið ins mikla gjafastyrks. sem Vestmann-
eyjum var veittr síðastliðið sumar.
— Skagafirði í marz. — þjóðólf biðjum
við að skila til amtmanns-skrifstofublaðsins,
að með þeirri skilsemi, sem á útsendingunni
sé, og þef þeim, sem af efninu leggi, þurfi
ekki blaðið að ómaka sig hingað til lang-
frama; það er orðið hvimleitt hvérjum
manni hér fyrir löngu.
Bangárvallasýslu, 26. marz.— Ágæt tíð
hér síðan 23. febr.; sképnuhöld góð alment.
Undir Austrfjöllum róið um mánaðamótin,
og við Jökulsá; 20 til hlutar. í gær réri
hér undir Út-fjöllum 1 skip; gat að eins
setið 2 tíma sakir storms ; 4 í hlut af þorski.
— Sömu sýslu, í marz.—Illan orðstír er
nHundapóstrinn» búinn að fá hér um slóðir,
og þykir varla húshæfr, enda mun hann ó-
víða fá húsaskjól eftir árslok.
— Borgarfirði, í marz. — Til munu þó
enn þeir menn í þverárþingi inu forna, er
hafa kunna hug á að sýna ritstjórn amt-
manns-skrifstofublaðsins, að ið pólitíska líf
er þar ekki eingöngu undir þeim mönnum
einum komið, sem um ekkert hugsa annað,
en að stumra yfir gjafa-kornpokunum . . . .
.1
— Hrútafirði, 28. marz.—Góð tíð. Eng-
inn afli, hvorki af fiski né hákarli hér í
Strandasýslu.
Keyltjavík ig. apr.
Skipströnd. Aðfaranótt ins 5. þ. m.
strandaði franskt fiskiskip við Lambeyri á
Reykjanesskaga sunnanverðum. Menn
komust af allir. Strandið selt við uppboð
9. þ. m., fyrir eitthvað 4000 kr.; þar á með-
al töluvert af fiski.
Um sama leyti, eða 4. þ. m., rak annað
franskt fiskiskip á land á Krossfjöru í
Landeyjum. þar varð og mannbjörg.
Uppboð þar á morgun.
þriðja strandið franskt er sagt úr Mýrdal
í Skaftafellssýslu. Menn komust þar einn-
ig af.
I) það, sem í bréfi þessu var sagt síðar um
sýslumanninn í Borgarfj.sýslu og embættisfærslu
hans, er svo lagað, að vér getum ekki tekið það
upp og boríð ábyrgð af því, heldr verðr höf. að
rita undir sínu nafni, ef hann vill koma því að
f blaðinu. RitBtj.