Þjóðólfur - 17.05.1884, Blaðsíða 3

setti upp stóra fjöl fyrir framan búðina
sína laust frá dyrunum, og málaði með stóru
letri framan á:
Blessaðiv, lesið ])ið ekivi kiiium
megin!
hljóða þeim orðróm, sem á loft
inn jarðabótinni viðkomandi.
Hala í Holtum 6. maí 1884.
p. Guðmunasson
Ár 1884 hinn 3. maí höfum við undir-
í>að var svo sem auuu»«u, w
maðr gékk fram hjá án þess að skygnast á
bak við fjölina og sjá, hvað þar stæði, en
þar stóð upptalning á helztu vörum kaup-
mannsins með viðsettu verði. Margr fór
svo inn í búðina af forvitni; honum var
þar svo kurteislega og mjúklega tekið, að
bonum fanst sjálfsögð ánægja í að koma
þangað aftr þegar hann þurfti oiuhvers með,
og kaupmaðrinn varð flugvíkr. Enn er
og einn kostr við að auglýsa 1 blöðunum.
Margr sá, sem les slíka auglýsingu, minnist
þess éinmitt þegar hann sér einhvern hlut
nefndan og með verði, að hann vantar 1
rauninni þennan hlut. Hefði ekki hlutrinn
verið auglýstr, hefði hann ef til vill aldrei
hugsað út í það, og ekki keypt hlutmn
árum saman. Auglýsingin segir þanmg ekki
einungis til um verð þeirra hluta, sem maðr
mundi eftir spyrja, en hún minnir einnig á
, K____U ó rv hPSS
-7 * j löö^fc muLi kj. — x-
mesinl . Lkrifaðir gjört nákvæma skoðun á floðgaröi
SVO sem auðvitað, að engmn ^ Bem hlaðinn var tU verndar slœjuland-
------------------------- £ itamiri á »«t
við ásigkomulagi hans svoleiðis, að a nok
v " , S.. a aA p.ins rotað otan
greinein með fyrirsögninni: ..Kosmngarsaga
úr Meðallandi", og eru undir hana ntaðir
•Nokkrir kjósendo. —l>að sem emkum ein-
kennir grein þessa, er þrent: í fyrstalagi,
að hún er sett saman af íllgirm og hatn,
full af ósannindum og heilaspuna ; 1 0 ru
lagi, að þar eru gjörðar inar storkostleg-
ustu nauðgunartilraunir við fyndm og orð-
heppni, og í þriðja lagi, að aftan við grein-
* . .. n i.. rívQlla.rfl.nntum OS
_ * , * nlln QQVrí a.ð inn
ndXundirstöðunni, en að miklum mun I ' Grein ÞeSsi ber það með ser, ao
hí.fit^honrtlækktð'á þéim stöðum sem l»an»I kjóaendr" hak tekið * Mmm. * >»»
varðaðbyggjastyiirfenogsvakka; Þ° e» a» 1 tyrverancli sýslonefndarmaðr, bnprnun r
lœkknn hans ekki ineiri en ‘nenn gatn vel I ^irtt(Sgeu & Rofabœ, var eigr endrkosinn r
lækkun nans ehM ..........,: . „ t„raf í
ímyndað sér, að fram mundi koma fyrst
stað, og álítum við skemdir þær, sem jarða
bÍ hefir orðið fyrir í vetr, ekkert
fyrirstöðu, að hun geti e i^ or k
ætluðum notum, ef Linsta
Éiríksson á Eofabæ, var eigi endrkosmn i
sýslunefnd, þegar kosnmgar fóru siðastfiam,
0Vr hafaþeir þvíí hefndarskyni ungað ut þessu
ritfóstri til þess að reyna að sverta mannorc
mitt í augum almennings ; én þó sýna þeir
SSum notnm, ef O*, «•‘Sr.mt, .ð Þeim hefi.. eigi Þe.t, sem
haldast í hendr til að fullkomna < betta ritfóstr þeirra mundi afla þeim a
jnn pórðarson á Berustöðum.
porsteinn Jónsson sama staðar.
Árni Helgason á Brekkum.
Jón Eiríksson á Bjóluhjáleigu.
þá hluti, sem mann kann að vanta, án þess
maðr
Siaiur ja.Luno.ixAu, n 7 •
þetta ritfóstr þeirra mundi afla þeim all-
mikils orðstírs, þar sem þeir eigi hafa haft
bor eða drengskap til þess að gangast við
faðerninu, og rita nöfn sín undir gremar-
stúfinn. LNiðrl’ 8elnna]'
----annars myndi eftir því. Og þetta er
höfuðkostr auglýsinganna—ekki sízt fyrir
kaupmanninn. Auðvitað er það, að emn á
ekki að reyna að stæla endilega auglýsinga-
stíl hins ; en á einhvem hátt hljota menn
Vestmannaevjum 22. apr
’l884‘. Hvaðl pakkardvarp fyrir Mgsheilrœðin m. m.
VESTMA þess að geta, aðl þ pnn mér skylt að færa herra nddar-
aflabrogð hér soertir Pni ; hæstr & útskíUum beztu þakkrr mínar fyrrr
ekki að reyna að stæla endilega auglýsinga-1 nokku s u stórum , inir heilræði hans og beillaoskir, sem harmi^scn
stílhins; en á einhvern hátt hljóta mennlhlutr alt að f x hundrað. Lér í 15- blaði Þ]oðolfs þ. á. , minna má
að reyna að gera það kunnugt, sem menn læ^stu a b œn ^ ^ morguninn urðu menn það ekkr ve^ra. hang er þó> eftir minni
hafa a boðstolum og sem er þess vert, h að sokkið hafði um nóttina |ess embættisstörfum
nokkur vhi af því. “kt fiskiskip sunnan við tangann á "gn sú fyrri; en óvíst tel ég það hvor
þetta htla ágrip kann ef til vill að geta frakk Möstrin sáust upp úrl kk heiði meiri vanvirðu af ntgjorðum
' -....’ um efnið í þessan svo nefndn Ellirey . var þegar róið ínum í Ijóðólfi ef inum rétta dómara væn
twss einsl siónum frá Heimaeyjunm, og var p g , h„udr tU vfirvegunar og
sál.: að dœma eiui wium
iaö rr^rÆraö öu *,***, ss£!ksí
i'n hafi drúkknað. A Skúmstaðafjöru er sagt ef þeir hefðu Wað, er^ekki mitt^me ^
I að rekið hafi skipsbátr, er telJa “ þelmgungnshap^að þeir ekki reyndu til að
Sararmtri hafi tilheyrt skipi þessu, svo y g Ú .ast þegar á þá var ráðizt, þvi það mun
„HaMnún, hcnni. Lon.ð et lom.ð heth W 1ridhrinnfiga erítt með eð »nn», oð eg hnfi
Einhver ,„5r vetviljeðe jevðebótinni við.ð likindnn, Þeg.r i _heto " b.ra
TSS^. HZ ‘Æ e»8»m.n » helgnm
i til að bera Jtið npp leyt, hrotnao, p».
I hlaðinn i M8t- Uóð, þéU við ‘V. f
Öllu leyti eyðilagðr og Um skipstrandið við Landeyjasand mu
VJ xxiujVJJlUU VttJl «J umot,
liðnu sumri, væri að öllu leyti eyðilagðr ogl Um skipstranuiu viu ^n-jj- 7 -
burt flotinn, og varla mundi gjörlegt að uð þér hafa fengið áreiðanlegar fregmr.
halda verkinu áfram. I
þar eð eigendum mýrarinn
par eu ðL‘jianunar og þvíl
opinbera sem og öðrum, sem að verkinuhafaj
unnið, hlýtr að þykja þetta ófagrar fréttirl
að öllu því fé, sem varið hefir verið til þessal
verks, skyldi vera svo Ó6kynsamlega varið, I
að enginn árangr sæist aftr á næsta ári, ]
þá vil eg gleðja þá með vottorði 4 valin-1
kunnra manna, sem kosnir voru til að skoða j
nákvæmlega ásigkomulag flóðgarðsins. Sem J
betr fer, er álit þeirra að öllu leyti ósam- ]
Svar
upp á kosningarsöguna úr Meðallandi.
„Eigi fæst ég um það par,
þótt illum stein m'g ljósti
niðinglyndir nátthrafnar
með nöðrusál i brjósti",
Kr. Jónsson.
I 43. tölublaði þjóðólfs frá fyrraán stendr
1) Ekki meðtekið fyrr en 15. maí.
bað múð'séúú að“hún er°samin á, helgum
dem, og fyrir þau finn ég mer skylt að færa
riddáranum þakkir mínar ; ég efast ekki um,
að þau hafi komið frá hjartanu og kemr
mér því ekki til hugar að hlæja, né hæðast
„ð beim - það vona ég að nddarmn geti
ekld tekið illa upp fynr mér, þo að eg er-
indislaust og óboðinn ekki gengi mn í hus
hans, þó ég kæmi þar að dyrunum, því það
hefði mátt heita meira en meðal osvmna,
enda “ann ég ekki að ég þyrfti þá annara
svölunar við en þeirrar, sem mér er sagt, oð
heimrinn geti ckki gefið, og bjost ég ekki
við að hún væri til á Útskálum fremr er
annarsstaðar.