Þjóðólfur - 30.09.1885, Blaðsíða 3

151
mála. Skulu þá net upp tekin og veiði-
vélar opnar standa. Net, sem lax getr
ekki fest sigí, teljast fastar veiðivélar.
— 2. Net, garða né aðrar fastar veiði-
vélar mega að eins ná út í miðja á,
og svo langt því að eins, að hinn helm-
ingr ár sé dýpri. — 30 faðma bil eftir
endilangri á skal vera milli veiðivéla,
er liggja út frá báðum löndum, „Eú/i
einn maðr veiði í á, er honum heimilt
að veiða með þvergirðing11. Renni á í
fieiri kvíslum, má þvergirða þá eina
kvísl, er girðandi á einn alla veiði í,
og þó því að eins, að meiri fiskiför sé
í annari. — 3. Net eða veiðivél má ei
leggja svo, að laxför verði hindruð,
fyrir ósmynnum í stöðuvötn eða sjó.
Ádráttarveiði í ám má við hafa frá
dagmálum til náttmála og í árósum fyrir
göngu annarshvors flóðs. Með stöng
(en eigi sting né krók) má lax veiða.—
4. Heimilt er hverjum manni að skjóta
og styggja sel í árósum og ám, er lax
gengr um; raski þetta friðun eggvera
og selalátra, komi fult gjald fyrir. —
5. Veiðivélar mega ekki taka smálax
(möskvar 9 þuml. votir); net mega eigi
tvöíöld vera (eigi ádráttarnet heldr).
Op skulu á hverri veiðivél, svo að lax
9 þuml. ummáls geti um gengið. Spelar
í grindum standi upp og ofan með 1J-/2
þuml. millibili. — 6. „Nú vill meiri hluti
veiðieiganda í á, sem lax gengr í, veiða
í félagi, til að koma á meiri friðun,
en lög þessi á kveða, og skulu þá þeir,
sem friðunina vilja fram liafa, leggja mál-
ið fyrir hlutaðeigandi sýslunefnd11. Álíti
hún einskis rétti liallað, semr hún regl-
ur (er amtm. staðfestir) fyrir veiði að-
ferðinni og skifting á veiðinni, og
verða allir við það að una. Höfuðáin
og allar laxgengar ár, sem í hana renna,
skoðast í þesu tilfelli sem ein á. —
7. Þyki á einhverjum stað nauðsyn til
bera að kveða nákvæmara á um eitt-
hvað, er fyrir er mælt um í þessum
lögum, mega sýslunefndir, ein eða fleiri,
setja um það reglugjörð, er þó má eigi
í neinu hagga grundvallarreglum laga
þessara um friðun og frjálsá göngu lax-
ins; amtm. staðfestir reglugj. og gildir
hún fyrir næstu 10 ár.
Þá höfum vér skýrt frá efni allra
laga þingsins í ár.
Reykjavík, 29. sept.
Embætti. Holt undir Eyjafjöllum
veitt 28. f. m. séra Kjartani Einarssyni
á Húsavík.
Skipstraiul (,,ísaf.“). 6. þ. m. braut
flyðruveiða-skip (70 tons) á skeri und-
an Hvammi á Barðaströnd. Skipverjar,
17, komust af.
Heiðrslaun. Loftr Jónsson á Vatns-
nesi í Grrimsncsi, sem fékk í sumar lieiðrs-
laun úr sjóði Kristjáns IX., liefir einn-
ig þegið aðra viðrkenning, sem er því
meira verð, sem slíkt er fágætara. Hús-
freyja Guðrún Sigurðardóttir á Eyvík,
sem er sameigandi Lofts að ábýli hans,
færði honum í vor í samráði við syni
sína Jóhannes og Sigurð vandaðan stein-
hring úr gulli að gjöf i virðingar skyni
fyrir jarðabætr þær, er hann hefir gjört
sem leiguliði hennar. Því er miðr, að
fáir eru landsdrottnar þeir, er slíka
landseta hafa, en hinir þó enn færri,
sem láta það á sannast í verkinu.
Aflabrögð. Hér syðra í Garði (og
Leiru ?) heflr orðið dáindis vel vart síð-
ustu viku (50—80 í hlut aí þyrsklingi).
Fyrir austan (í Múlasýslum) nokkur
afli í sumar, en lítið um síld, þó oft-
ast nóg til beitu á sumum fjörðunum.
Síldarafli virtist vera að elna, er
„Thyra“ fór þar um. Að vestan segir
„ísaf.“ aflalaust.
Heyskapr mun víðast um land orð-
inn í meðallagi. Tún víðast sæmil.
sprottinn (sumstaðar miðr), og nýting
yfir höfuð góð. Úthagi víðast dável
sprottinn, miðrþó liarðvelli. Nýting
víðast hvar góð.
„Thyra“ kom hér 21. þ. m. með
(liðugt) 300 farþegja. Fór aftr í fyrra
kvöld.
Fensmark, fyrrum bæjarfóg., kom
með póstsk. hingað í gæzluvarðhad unz
endilegr dómr fellr.
Ný prentsmiðja. ísfirðingar fengu
nú með „Thyra“ prentáhöld; vantar
enn prentara.
Allsherjar sýiiiiig-in í Antwerpen stendr
nú sem hæst; pangað flykkjast menn og munir
tir öllum álfum og löndum — nema íslandi — til
þess, að keppa um, hverjir beri af öðrum, og
vinna sér lof. Rétt áðr en „Thyra“ fór seinast
frá Höfn kom þangað hraðfrétt um það, að sýn-
ingin í Antwerpen hafði sæmt heiðrspeningi
Bramalífselixír Mansfeld-Bftllner & Lassen og
ennfremr ostalit, smjörlit og kæsi þann, er
Mansfeld-Bftllner býr til.
Eins og menn rekr víst minni til, var þess
getið í vor, að Mansfeld-Bftllner höfðaði mál á
móti inni norsku tollstjórn fyrir pað, að hún
vildi leggja bann fyrir að Bramalífsdixír yrði
fluttr inn í Noregi, en }>ar selzt mjög mikið af
honum. Mansfeld-Bftllner vann svo rækilega
málið, að bannið var eigi að eins tekið aftr,
heldr dæmt ómerkt, sem ]>að liefði aldrei verið
gert (shr. „Christiania Aftenpost11 28. april 1885).
Það virðist svo, sem allar niðrunartilraunir,
ofsóknir, allar eftirlíkingar og allir jdómar og
sýningar verði til þess eins, að halda á lofti og
sanna ágæti Bramalifselixirs. [306r
AUGLÝSINGAR
1 samfeldu máli m. smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3a.)
hvert orð 15 stafa frekast; m. öðru let.ri eða setning
1 kr. fyrir þumlung dálks-lengdar. Borgun út t hönd.
Amtmaðrinn í suðramtinn skrifaði sýslumann-
inum í Kjósar- og Gullbringusýslu svo lát-
andi brjef 5. sept. 1885:
„Með þóknanlegu brjefl dags. 10. júlí þ. á.
hafið þjer, herra sýslumaður, sent amtinu eftir-
rit af rjettarprófum þeim, er þjer eptir fyrir-
mælum amtsins hafl haldið útaf sakargiptum Guð-
mundar Guðmundssonar í Landakoti á hendur
ibúum Rosmhvalanesshrepps í grein i Þjóðólfi,
er kom út 16. maí f. á. — Hafið þjer getið þess,
að þjer um málefni þetta hafið leitað skýrslu
lijá flestum eða öllum málsmetandi mönnum í
Vstnsleysustrandar-,Rosmhvalanes- og Hafna-
hreppum, sem verulegan kunnugleik hafa á því,
og að þjer eptir hinum framkomnu skýrslum
álitið, að ekki sje ástæða fyrir hið opinbera
að halda lengra út í rannsóknir þessar, því að
ekki einn þeirra, er þykjast hafa misst timbur
eða kopar þar syðra af strandi skipsins James-
town, hafi nokkru sinni fyr eða siðar leitað að-
stoðar lögreglustjórnarinnar útaf því, en þjer
á hinn bóginn teljið mjög óvíst, að á nokkurn
hátt verði unnt að sanna, að misferli þau,
sem kunna að hafa átt sjer stað á Stafness
fjörum, hafi verið annað en misgrip.
Eptir að jeg hef vaudlega kynnt mjer um-
getin rjettarpróf, sem hafa inni að halda skýrslur
margra málmetandi manna í áðurnefndum hrepp-
um, vil jeg tjá yður, að þar eð þessir menn
hafa borið, að þeir að visu hafi heyrt orðróm
um allmikið timbur- og koparlivart af Stafness-
fjörum eptir uppboðið á strandi skipsins James-
town haustið 1881, en að þeir ekki geti til-
greint nein sjerstök atvik að því, nje bent á
neinn mann, sem sje grunaður um og þvi síður
uppvís að óheimilli timbur eða kopartöku og
ekki eru lieldur komin fram undir rannsókn-
inni neinar aðrar upplýsingar, er gætu beint
henni í ákveðna stefnu, þá verð jeg að vera
yður samdóma um, að það muni reynast á-
rangurslaust, að halda lengra áfram rannsókn-
um um þetta málefni, og að trauðlega muni
vera unnt að útvega sannanir fyrir því, að hjer
sje um afbrot að ræða, sem rjettvísinni beri að
leiða í ljós og hegna fyrir. — Samþykki jeg
þvi að rannsókn máls þessa sje lokið.
_________________[B70r.
ér með auglýsist, að héraðslæknir Dr. med.
Jónas Jónassen i Reykjavik er skipaðr
umboðsmaðr á íslandi fyrir Lifsábyrgðar- og