Þjóðólfur - 15.04.1887, Síða 3

63
langan tíma haldizt hagleysur og hjeld-
ust enn sums staðar, er póstar fóru um.
Sumir orðnir heylausir og aðrir eigi
aflöguíærir, svo að eigi er annað fyrir-
sjáanlegt, en að þar verði skepnufellir,
ef vorið verður ekki því hetra. ,Hey
hafa, sem von er eptir síðasta sumar,
reynzt svo ill og óholl, að lömb liafa
sums staðar (t. d. í Miðfirði) drepizt
írá þeim. Þegar norðar dregur í Skaga-
fjörð og Eyjaíjörð, miklu betur látið af
tíðinni, og úr Þingeyjarsýslu er oss
skriíað 14. f. m.: „Yetrarfar lieíur ver-
ið í góðu meðallagi sums staðar, svo
sem í Bárðardal mjög gott. Útlit og
horfur eru því stórum hetri en í
haust“. Af Austfjörðum er og vel lát-
ið af tíðarfari.
Aflabrögð. í mörg ár liefur eigi
Verið jafngóður afii sem nú við Faxa-
flóa, en því miður hefur gæftaleysi ver-
ið í meira lagi. — í veiðistöðunum i
Árnessýslu var og ágætur afli seinast
er frjettist. — Á Eyjafirði góður fisk-
afli og síldarafli í f. m. — Á Seyðis-
flrði sömuleiðis góður síldarafli er sein-
ast frjettist þaðan.
Seglskipið „Ragnheiður" kom liing-
að 13. þ. m. frá Khöfn, eptir 3 vikna
ferð, með vörur til kaupmanns J. 0.
V. Jónssonar. Með því komu dönsk
blöð til 18. f. m.
Helztu útlendar frjettir. Ekkert
stríð byrjað enn og ófriðarhorfur miklu
minni nú en áður. — Kosningarnar á
t'ýzkalandi enduðu með algjörðum sigri
fyrir Bismarck, og lögin um aukning
l'ýzka hersins og útgjalda til hans til
sjö ára samþykkt á þinginn eins og til
stóð. Þýzkalandskeisari heill heilsu. í
Svíþjóð var neðri málstofa þingsinsroí-
in 5. f. m. og efnt til nýrra kosninga;
Var það út af frumvarpi um innleiðslu
tolls á aðfluttu korni o. fl., sem sú mál-
stofa vildi hafa framgengt, en stjórnin
eigi. — í Búlgaríu gengur enn allt á
trjefótum. Þar varð uppreist 1.—3. f.
m. út af ofríki Rússa, en var bæld
niður aptur, og sumir af uppreistar-
mönnum dæmdir til dauða og líflátnir.
■— Morðtilraun var 13. f. m. gerðgegn
Rússakeisara af nokkrum stúdentum og
fl- mönnum, sem voru handteknir áður
en til stórræðanna kom. — Jarðskjálft-
ar urðu 12. f. m. á Suður-Frakklandi
og Norður-Ítalíu.
í Noregi var fiskiafli árið sem leið
með lang bezta móti. í hinni alkunnu
veiðistöðu Lofoten aflaðist t. a. m. 31
miljon fiska og við eyjar þar nálægt
um ð8/10 miljon. í þessum fiskiverum
voru þann dag, sem fólkið var talið
þar, 28920 fiskimenn; þar af 17009
lóðamenn, 9411 netamenn og 2500
manna, sem fiskuðu með djúpvagn (lík-
lega með haldfæri). Hlutir urðu þó
að meðaltali eigi hærri en 225 kr. virði
að frádregnum kostnaði, af því að fisk-
urinn var í svo lágu verði (lóðarfisk-
urinn 12 til 14 kr. hundraðið og neta-
fiskur 14—16 kr. hundraðið af fiskin-
um óuppskornum með lif'ur og hrogn-
um). — í Noregi fiskaðist alls nál. 64
miljónir fiska 1886. — Þessi mikli afli
var meðal annars orsök til hins lága
verðs á fiski á öllum fiskmörkuðum.
Þar við bættist og, að Frakkar öfluðu
með lang mesta móti sunnanvert við
Nýfundnaland, svo að elztu menn mundu
eigi annað eins. Sum skip fengu þar
150 — 200 þúsund; en það var smá-
fiskur. Aptur á móti brást mjög afli
fyrir Englendingum við Labrador, svo
að þar aflaðist að eins um */4 af því,
sem aflaðist þar 1885. Ef þar liefði
aflazt vel, hefði fiskverðið orðið enn lægra
en það varð, þótt vont væri. y.
Markaður fyrir liarðíisk. Mallin „general-
konsúlf“ á Fiimlandi hefur skýrt utanríkisráð-
gjafanum í Danmörku frá því, að íslenzkur
harðfiskur kunni að seljast vel i Finnlandi;
lofar sjálfur að styðja að þvi og biður um sýn-
ishorn af ísl. harðfiski. (Nationaltid. 2. f. m.).
Landsbankinn er nú byrjaður að
taka móti innlánum með sparisjóðskjör-
um og gefur mönnum kost á að hafa
hlaupareikninga.
Með sparisjóíhkjörum tekur bankinn
eigi við minna en 1 kr. og greiðir þá
fyrst vexti, er innlögin nema 5 kr.;
reiknast vextirnir frá næsta virkum
degi, eptir að fjeð er lagt inn. Vextir
reiknast til 31. des. ár hvert. Af inn-
lögðu fje verður allt að 100 kr. borg-
að án uppsagnarfrests; með 14 daga
fresti 100—500 kr., með mánaðarfresti
500—1000 kr. og með 3 mánaða fresti
hærri upphæðir. Uppsagnarlaust er
bankanum ekki skylt að borga úr
sömu viðskiptabók meira en 500 kr. á
mánuði. Bankastjórninni er heimilt að
segja lausu fje, sem er á vöxtum með
sparisjóðskjörum, með 12 vikna fresti.
Eptir gjaiddaga eru engir vextirreikn-
aðir af því fje, sem uppsagt er. í
vöxtu greiðir bankinn fyrst um sinn 3
kr. 60 a. af 100 kr. á ári, eða 1 eyri
af hverjum 100 kr. um daginn. Að
öðru leyti eru kostirnir svipaðir eins
og verið hefur við sparisjóðinn í Reykja-
vík, sem eptir 19. þ. m. rennur saman
við bankann. Þeir, sem eiga peninga
í sparisjóði, verða því upp frá þeim
tíma, að eiga við bankann þar að lút-
andi.
Um hlaupareikninga segir svo í við-
bæti við reglugjörð bankans frá 10. f. m.:
11. gr. Hver sá, sem vill haía hlaupareikn-
ing við bankann, skal snúa sjer um það til
bankastjórnarinnar, er hlutast til um, að starfs-
menn bankans riti naín sitt í bók, sem til þess
er ætluð, og getur hann siðan lagt inn það fje,
er hann vill.
12. gr. Sá, sem þannigleggurfjeí bankann í
hlaupareikning, hefur heimild til að verja þessu
fje sem honum lízt, annaðhvort taka það út
sjálfur, hvenær sem hann vill, og svo mikið,
sem hann vill í senn, eða ávisa öðrum. en gæta
verður hann þess, sem síðar segir.
13. gr. Dað fje, sem látið er inn í hlaupa-
reikning, skal fengið fjehirði bankans, og skal
í hvert skipti gefa viðurkenningu íyrir, og sje
upphæðin rituð bæði með tölustöfum og bók-
stöfum, en bókarinn rita það i bækur sínar, og
votta á viðurkenninguna, að svo sje gjört.
14. gr. Sá, sem vill taka eitthvað út af fje
sinu, verður sjáltur að koma í bankann og
kvitta fyrir. Þó mega þeir, er hafa hlaupa-
reikning við bankann og eru búsettir annars
staðar í landinu en í Beykjavík, hafa umboðs-
mann, en á umboðskjalið skal ávallt vera vott-
að af hlutaðeigandi notarius publicus, að það
sje útgefið af þeim, sem umboðið veitir.
15. gr. Kjósi einhver, til þess að komast hjá
að mæta ávallt sjálfur í bankanum eða að láta
umboðsmann sinn mæta, að koma sjer saman
við bankastjórnina um að útbúa ávísanir sínar
þannig, að bankastjórnin geti verið örugg um,
að þær sjeu af honum útgefnar, má greiða
handhafa þeirra fje það, sem þær hljóða upp á.
Skyldi einhver ávísun samt sem áður reynast
að vera fölsuð, ber sá, sem hlaupareikninginn
hefur, tjónið, en bankinn ekki.
16. gr. Ekki tekur bankinn við minni upp-
hæðum á hlaupareikning en 20 kr. í senn, og
ekki má taka eða ávísa minni upphæð en 20