Þjóðólfur - 30.01.1888, Síða 1

Kemur út á föstudags-
n'orgna. Verö árg. (60
arka) 4 kr. (erlendis 5 kr.).
Borgist fyrir 15. júlí.
PjÓÐÖLFUR.
Cppsögn skrifleg. bund-
in viö áramót, ógild nema
komi til útgefanda fyr-
ir 1. október. *
XL. árg.
Reykjarík, mánudaginn BO. janúar 1888.
Nr, 6
R. Kr. Rask.
1787—1832—1887.
Þú- komst, þegar Fróni reið allra mest á,
Er aflvana synir þess stóðu,
Ög myrkviðrin umliðnu öldonuin frá
Þar eldgömlu skýonum hlóðu;
Lnn hamíngja íslands þá eygði þi; lijá
Þeim árstjörnum fystar sem glóðu,
Og þaðan liún átti þann fögnuð að fá,
Sem fæst liefur komið af góðu.
Því fátt er frá Dönum sem gæfan oss gaf.
Og glögt er það enn livað þeir vilja,
Það blóð sem þeir þjóð vorri út sugu af
Það orkar ei tíðin að hylja;
Svo tókst þeim að meiða liana meðan liún
svaf
Og mjög vel að hnupla og dylja.
Og greiðlega rit vor þeir gintu um haf,
Það geingur allt lakar að skilja.
Hví mundi þó ísland ei minnast á hann,
Sem meira enn' flestir því unni,
Sem hvatti þess dreingi, sem dreingur því
vann
g dugöi því ait flvað liann kunni,
Sem hjálpaði’ að reisa við heigidóm þann,
Er liruninn var niður að grunni,
vi lætm það börnin sín blessa þann mann
Og bera sjer nafn hans á munni.
'jOozUeinn <SBln^oiv.
* ^ *
hvæði þetta var sungið í íslendingafje-
^agi í Kaupmannahöfn, 24. nóv. f. a. og
hefur þetta orðið til þess, að sýna, að til
eru enn Efíaltesar makar. meðal lands-
manna vorra hní™ z ,i, . .
• Peir eru avallt nokkrir,
som viija koma sjer j mj(lkilm hji |„.iln
sem sitia a vnliiisstóli cins og Xerxes Persa-
konungur.
Skáldið Þorsteim, Erlingsson, hefar feng-
,ð harðar avd.ur hjá háakðlaráðinn danska
fynr að hafa talað um syndir Dana o-0<m
íslendingum, og Dr. Finnúr Jónsson hofur
fengið stranga áminningu, af þVí aðhann
var forseti í íslcndingafjelagi og boitti cigi
harðræði, til þess að kvæðið yrði eigi sung-
ið. Einhverjir íslendingar stóðu bakvið
og æstu hægrimenn Dana og háskólaráðið
sem þeir gátu og færðu allt á versta veg.
Enginn veit, hverjir þessir þokkapiltar eru.
Þeir skríða í myrkrunum enn þá, og kemst
ef til vill aldrei upp, hverjir þeir eru. í
næsta blaöi kemur greinileg frásögn um
þetta mál.
Útlendar frjettir.
Höfn 14. jan. 1888.
Iraskipti. Árið ‘ 1887 endaði með ó-
friðarútlitum eins og það byrjaði með
þeim. Nú er komið nýtt ár, sem er
skrifað með þrem áttum og spáð herfi-
lega fyrir. En það getur orðið friðar ár
samt; því ófriðarspár rsetast sjaldan, og
það var spáð enn ver fyrir árinu 1887.
Stórpólitík osr falsskjöl. í gær var
nýjársdaguj* hjá Riissum og menn bjugg-
ust við merkisorðum af munni keisara
við sendiherra annara ríkja. En það
komu engin merkisorð. Alexander keis-
ari fór heim á leið frá Höfn 17. nóvem-
ber og hafði dvalið hjer 3 mánuði hjer
um bil. Hann lagði leið sína um Þýska-
land, og var í boði hjá Vilhjálmi keisara j
18. nóvember. Hann sat á tali við Bismark j
í D/g klukkustund. Kvað liafa farið
hörð orð miili þeirra, keisari rokið upp
á Bismark og brugðið honum um óhrein- 1
lyndi við sig. Bismark var ekki af J
baki dottinn, og sannfærði keisara um, I
að fölsuð skjöl hefðu verið fengin hon- j
um í hendur í Höfn og hann mætti
ekki dæma sig og sína pólitík eptir |
þeim. Svo fór Alexander, og um tima
heyrðist lítið um skjölin. En seint i
nóvember frjettist, að herlið Rússa á
landamærum við Austurríki væri alltaf
að aukast og þokast vestur á bóginn. í
Vínarborg sló ótta yfir menn, «og Aust-
urríkiskeisari hjelt hverja ráðstefnuna á
fætur annari með hershöfðingjum sínu-
um, og ráðgjöfum. Ekki þorði hann
samt að spyra Alexander, hvernig stæði
á þessum herliðs-samandrætti. Nii. hófst
ógurleg blaðarimma. Blað hinnar ung-
vorsku stjórnar sagði beinlínis frá, hvern,-
ig Austurríkismenn og Þjóðverjar ætl-
uðu að búta sundur Rússland, þegar það
væri unnið. En 15. des. svaraði eitt
blað hinnar rússnesku stjórnar, að það
væri fremur vörn en sókn af hendi
Rússa, og að þeir vildu vera viðbúnir,
þegar hinir rjeðust á þá. Svo fjell allt
í dá um jólin, og 1. janúar 1888 komu
falsskjölin út i blaði Þýsku stjórnarinn-
ar „Reichs- und Staatsanzeiger“, prentnð
með leyfi Rússakeisara. Þau eru 4 og
eitt þeirra á að vera frá sendiherra
Þjóðverja í Vín, tíl Ferdínands i Búlg-
aríu, og segir meðal annars i því, að
undir niðri sje hin þýska stjórn honum
hliðholl. Ekki vita menn, hverjir hafa
leikið svona á Rússakeisara. Það hefur
verið getið upp á ýmsum yið dönsku
hirðina, en stjórnin hefur neitað því í
Berlingsku tíðindum.
Rússar lentu í mesta hasli, eptir að
kaupmanna samkundan í Berlín hætti að
kaupa rússnesk verðbrjof. Þoir fóru að
reyna að fá lán lijá Frökkum o. fl. en
gekk illa. Þeir hafa verið að krefja inn
sknldir hjá Tirkjanum, og gengur það því
ver. Ekkert stríð án peninga.
írska málið og íöt Brjáns. írska
málið er komið í vænt horí segir Œad-
stone. Því meiri, kúgun því styttri kúgnn,
segir liann. Nú um jólin hafa eitthvað
12—14 þingmenn íra setið í fangelsi.
Brjánn (O’Brien, sem áðnr er getið), vildi
með engu móti fara í fángelsisbúninginn.
Hann saknaði fata sinna einn morgun, og
sagðist heldur vilja liggja í rúminu allan
sinn fangelsistíma, en bera glæpmanna-
búning. Svo leið og beið, cn einn morgun
er fangavörður kom í klefann, brá honum
í brún. Brjánn sat i rúmi sínu í spánnýj-
um fötum. Hann fer aldrei úr þeim og
sefur í þeim, enda er hanú nú látiun í
friði. Sullivan, Lordmayor (bæjarstjóri)
í Dýflinni, hefur líka setið í fangelsi um
jólin, og var dæmdur í 2 mánaða fangelsi.
Wilfreð Blunt, enskur þingmaður, hefur
líka verið dæmdur í 2 mánaða fangolsi
fyrir ólöglegt furidarhald.
(xladstone —Trafalgarsquare—dýna-
mit — Suezsamningur — Danvin. Glad-
stone er farinn til Flórens að livíla sig
þar, þangað til í febrúar að þing er sett.
Hann hjelt la/2 tíma ræðu á leiðinni