Þjóðólfur - 04.05.1888, Blaðsíða 1

Kemur út & föstudags-
morgna. Verð 4rg. (60
arka) 4 kr. (erlindis 5 kr.).
Borgist fyrir 15. júli.
ÞJÓÐÓLFUR.
Oppsögn skrifieg. liund-
in yið áramðt, ógild nema
komi til útgefanda fyr-
ir 1. oktðber.
XL. ár>í.
Reykjarík föstudaginn 4. maí 1888.
Nr. 22.
Þjóðólfur
berst einbeitt fyrir þjóðrjettind-
um íslendinga. Hann er blað
hinna yngri framfaramanna.
Sögusafn Þjóðólfs.
dytur sögur og fræðandi greinir
eptir bestu höfunda. í þessu
tbl. byrjar saga, sem gerist aust-
ur á Súmatra á Indlandseyjum.
Nýlr kaupendur
geta fengið Þjóðólf frá júlíbyrj-
un þ. á. til ársloka fyrir 2 kr.
og fá þeir
ókeypis og kostnaðarlaust sent
þaS, sem þá verður komið út af
Sögusafni Þjóðólfs:
Faiigann í Kíiluisus,
Vesturfarann osr Indíanana,
Helenu aðra
og byrjun á fjórðu sögu og æfi-
sögu Sigurðar málara
alls 150 bls.
Þeir, sem útvega 10 nýja kaup-
endur fá auk sölulauna ókeypis
1 expl. af 38.—40. árg. Þjóðólfs
(árin 1886, 87 og 88).
Útlendar frjettir.
Höfn 18. aprll. 1888.
Dauði Yilhjálms keisara og Þýska-
land. Keisarinn lagðist 7. mars. Um
kvöldið 8. mars, frjettist, að hann væri
dáinn. En hann lifnaði við aptur og
var ekki aldauða fyr en kl. 8V2 föstu-
dagsmorgun 9. mars. Hinn 91. fæðing-
ardagur hans var 22. mars. Síðustu
nóttina, sem hanr. lifði, vöktu Bismarck.
Yilhjalmur, elsti sonur krónpriusins, og
dotitir keisai a, kona stórhertogans af
Baden, við banasæng hans. Hann talaði
orð á stangli við prinsinn t. d.: „Komdu
þjer vel við Rússakeisara; það er best
fyrir oss alla“. Hann talaði um herauka
Þjóðverja, um sambandið við Austurríki,
um Frakka o. s. frv. Bismarck tilkynnti
þinginu lát keisara og viknaði svo. að
menn þóttust heyra gráthljóð í rödd hans
sýndist hann tárfella.
Nú er að segja frá krónprinsinum í
San Eemo. Honum hafði legið við köfn-
un, svo skorið var op framan á barkann
9. febr., og sett silfurpípa í, til þess að
hann næði andanum. Hann fjekk að
vita lát föður síns þannig, að honum var
fært brjef með utanáskript „Friðrik keis-
ari“. Hann sá þegar, hvernig stóð á
þessu og baðst fyrir í einrúmi. Laug-
ardaginn 10. mars lögðu þau hjónin af
stað til Þýskalands. Úmbertó Ítalíu-
konungur kom og hitti hann, áður en
hann fór úr landi hans, á járnbrautar-
stöð; þeir föðmuðust, en keisari má ekki
tala, en verður að rita á miða allt, sem
hann segir 1 tali við menn. Bismarck
tók á móti honum í Leipzig og kysst-
ust þeir keisari, er þeir hittust. Bis-
marck var í vagni hans alla leið þaðan
til Charlottenburg. Það er höll utan til
við Berlín, sem nú er aðsetur keisara.
Aðfaranótt mánudags var lík Vilhjálms
keisara flutt til dómkirkjunnar í grenj-
andi kafaldsbyl og sett á pall fyrir alt-
ari. Þar stóð það uppi þangað til á
föstudag og var fólki leyft að sjá það.
Þrengslin í kring um dómkirkjuna voru
svo mikil, að lá við meiðingum og lög-
regluliðið átti fullt í fangi. Nú komu
mörg konungmenni til Berlínar, þar á
meðal krónprins Dana. Hinn 16. mars
var líkið flutt í stórkostlegri hátíðagöngu
til kapellunnar í Charlottenburg, þar
sem Hohenzollernættin er grafin. Blys
brunnu á báða vegu alla leið og ótelj-
andi manngrúi fylgdi.
Því næst komu út 2 opin brjef frá
keisara, sem kallast, Friedrich III. Ann-
að var til þjóðarinnar, og talar hann í því
mikið um föður sinn og segir, að Þýska-
land sje nú sannarlegt bjarg friðarins.
Hitt er til Bismarcks, og er um stefnu
og stjórnarhorf. Það er langt og segir
keisari meðal annars, að hann vilji bæta
kjör fátækra, spara og ljetta sköttum af
mönnum, fækka embættismönnum, haga
menntun og uppfræðingu þannig, að
mönnum lærist að lifa eptir efnum sín-
um, en ekki freista annara með sællífi
og munaði o. s. frv. Þingin í Höfn og
Stokkhólmi höfðu minnst dauða Yilhjálms
keisara. Bismark þakkaði a þingi fyrir
allar þær sorgarkveðjur, sem höfðu kom-
ið til Berlínar frá öllum heimum og
geimum. Sjerstaklega þakkaði hann
Danaþingi, sem hefði sýnt Þýskalandi
velvild þrátt fyrir sárar endurminning-
ar.
í marslok kom ágreiningur milli keis-
aradrottningar og Bismarcks. Alexand-
er af Battenberg, hinn alkunni Búlgariu-
fursti, og Viktoría, dóttir Friðriks keis-
ara, höfðu lengi verið að draga sig sam-
an, en Vilhjálmur keisari vildi ekki lofa
þeim að eigast vegna Rússakeisara. Nú
ætlaði keisaradrottning að kalla Alex-
ander til sín og lofa þeim að eigast, en
Bismarck kvaðst mnndu víkja úr völdum,
ef slíku yrði framgengt og fjekk keis-
ara skjal, 30 blaðsíður, með röksemdir
móti þessu hjónabandi. Um tíma vissu
menn ekki, hvort mundi verða hlut-
skarpast, drottning eða Bismarck. En
einn dag sátu þau á tali 2 tíma, og er
sagt, að drottning hafi þá loks látið und-
an með þeim skilmála, að dóttir sín
mætti eiga manninn seinna, þegar vænna
áhorfðist. Ýms blöð höfðu nefnt til menn,
sem áttu að taka við embætti Bismarcks,
en þeim varð ekki að því í þetta sinn.
Á Norðurþýskalandi hafa mörg fljót
flóð yfir bakka sina. Viða er landið
eins og sjór, sem kirkjuturnar standa upp
úr og há hús. Skaðinn er talinn 70 —80
miljónir og er verið að safna samskot-
um. Herlið hefur verið sent til að hjálpa
til að stemmastigu fyrir flóðinu. Drottn-
ing er nýfarin þangað, til að bæta úr
neyðinni sem mest má.
lioulanger og þjúðveldið franska.
Ilinn 24. febrúar voru nokkrar auka-
kosniugar til þings á Frakklandi. Við
þær fjekk Boulanger 54,000 atkvæði, og
er þó enginn hermaður kjörgengur sam-
kvæmt liinum frönsku lögum. Þetta
varð honum ekki gefið að sök, því hann