Þjóðólfur - 13.07.1888, Blaðsíða 3

127
sera flutt hingað, þá sýnir hin frnmritaða tollskrá,
að þessi framburður Bggerts Laxdals er ðsaunur,
því að í henni stendur, að 1 uxahöfuð af 8° spiri-
tus| hafi átt að fara til Sauðárkróks, merkt P. S.
(líkl. Pjetur Sigurðsson), og rjett þar fyrir neð-
an, að 1 uxahöfuð af 8° spiritus, merkt 0. S., hafi
átt að fara hingað á Aknreyri (og af þessu uxa-
höfði borgaði jeg tollinn, eins og áður er sagt);
en það, sem á þeim var báðum, er talið Ö33 pott-
ar til samans. Þessi tala er að visu tvítekin, en
eingöngu af því, að fyrri talan er ógreinilega
skrifuð, enda hefur einhver tollþjónn ritað nafn
sitt fyrir aptan leiðrjettinguna eða skýringuna.
Jeg orðlengi svo eigi frekara um þetta mál,
en skýt. því til hvers óhlutdrægs manns, að nefna
framkomu verslunarstjóra Eggerts Laxdals gagn-
vart mjer þvi nafni, er við á, en vil að eins drepa
á það, að það virðist óheppilegt, að bera það fyr-
ir rjetti, að maður hafi sjeð það, sem hann ekki
hefur sjeð.
Oddeyri í maí 1888.
J. V. Havsteen.
* *
*
Samkvæmt beiðni Yiceconsuls J. V. Havsteens
á Oddeyri votta jeg hjer með, að við rannsókn þá,
er jeg hóf út af því, að mjer hafði borist til eyrna
orðrómnr um það, að eigi hefði verið borgaður
tollur af öllum þeim tollskyldu vörum, er hefðu
komið hingað með 3. ferð „Thyru“ síðastliðið suin-
ar, kom það í ljós, að orðrómur þessi var algj'ör-
lega ástæðulans.
Skrifstofu bæjarfógeta á Akureyri, 20. mars 1888.
S. Thorarensen.
Smávegis.
Málfærslumaður einn í París ætlaði að ganga
að eiga auðuga stúlku; en þá fær hann allt í einu
skæðan meðbiðil; það var herforingi. Hann krefst
af málfærslumanninum, að láta stúlkuna lausa og
skorar liann á hólm að öðrum kosti. Málfærslu-
maðnrinn kaus síðara kostinn og kom á ákveðn-
um tima til hólmgöngunnar með tvær hlaðnar
skammbissur og mælti: „Jeg er óvanur vlð skilm-
ingar; við skulum því láta skammbissur skera úr
deilu okkar. Yeljið þjer aðra þessara, og jegskal
láta yður skjóta fyrst“. Liðsforinginn tók aðra
bissuna, skaut og mótstöðumaður lians datt danð-
ur til jarðar. Þegar í stað lagði liðsforinginn á
flótta, til að komast undan refsingu rjettvísinnar
og leyndist i smáþorpi einu langt i burtu. Nokkru
seinna hitti hann þar vin sinn, sem þangað kom
af tilviljun og þekkti stúlkuna, sem hólmgangan
var háð um, þar sem málfærslumaðurinn hafði fall-
ið. Yinur hans varð eigi lítið hissa, erhann hitti
liðsforingjann þar og sagði: „Hvernig stóð á því,
kunningi, að þú hvarfst svo fljótt úr París?“ —
„Hvernig spyrðu?“ svaraði liðsforinginn, „hefurðu
þá ekki heyrt, hvernig fór fyrir mjer, hefurðu ekki
heyrt um dauða málfærslumannsins ?“ — „Já, en
blessaður, kunningi, málfærslumaðurinn er hraust-
ur, eins og he.stur, og hefur nýlega gengið að eiga
ástmey sína“. — Málfærslumaðurinn hafði nefni-
lega ekki lilaðið skammbissurnar með öðru en
púðri og látist detta dauður til jarðar, til þess að
losast við meðbiðil sinn.
við spilaborðið í Baden-Badeu ; helminginn af því,
eða 265,000 kr. vann prinsinn af Wales, sem þeg-
ar tók á móti peningunum.
8,750 kr. hefur Boulanger í eptirlaun af ríkis-
sjóði Frakklands.
ísak Newtou, vísindamaðurinn mikli, var þing-
maður á Englandi. Hann hjelt aldrei ræðu á
þinginu, nema einu sinni. og var hún að eins þess
efnis, að biðja einn af samþingismönnum sínum að
opna glugga.
Hyggindi sumra manna eru í því íólgin, að
sýna sig hvíta en vera í rauuinni svartir.
Málgefiun ferðamaður einn sagði við ókunuan
mann, sem hann liitti: „Jeg skal veðja 5 kr. um
það, að þjer getið ekki sagt hver jeg er“. Hinn
svaraði: „Jeg geng að því. Jeg segi, að þjer sje-
uð mesti heiðursmaður“. Ferðamanninum brá við,
en tók upp peningana og borgaði.
Auglýsingar.
i samfeldu máli með smáletri kostar 2 a. (þakkaáv. 3 a.)
livert orö 15 stafa freltast; m. ööru letri eða setning,
1 hr. iyrir þumlung dálhs-lengdar. Borgun átíhönd.
verður keyptur með sann-
gjörnu verði. Sá, sem
kynni að vilja selja hanu, snúi sjer til ritstjóra
Þjóðólfs. 271
Norðanfari, 21. árg. og það. sem komið hefur
út af honum eptir það, veröur keyptur á afgreiðslu-
stofu Þjóðólfs. 272
530,000 kr. tap á einu kveldi. í máli fyrir
dómstólunum í Wien hefur maður einn skýrt frá,
að hann liafi eitt kveld tapað 530,000 kr. i spilutn
Tóuskinn og kópaskiiin eru keypt uieð háu
verði í Thomsensbúð í Beykjavík. 273
116
sem jeg bjó, en ekkert til mín. Jeg beið svo sem 2
stundir, til þess að vita. livort jeg fengi ekki málþráð-
arskeyti. En það kom ekkert.
Nú gat jeg ekki lengur stillt mig. Jeg afrjeð að heim-
sækja Míru, livað svo sem það kostaði.
Það var engan veginn erfitt að iinna bústað frænku
hennar. Hvert mannsbarn í Lewk-Bircot þekkti hina
fallegu og stóru skólabyggingu, þar sem hún var for-
stöðukona.
Meðan jeg sat í járnbrautarvagninum á leiðinni
í)angað, varð jeg hálfkvíðafullur: Skyldi nú hafa verið
tekið eins vel á móti Míru, og hún vonaðist eptir? hugs-
oði jeg með mjer. Eða skyldi hún hafa farið aptur frá
frænku sinni, af því liún hafi verið óánægð með, hvern-
ig tekið var á móti henni?
Það barðist í mjer lijartað, þegar jeg hringdi dyra-
klukkunni og spurði þjóninn, sem kom til dyranna. livort.
fröken Ringmore væri heima. En hvað mjer þótti vænt
um, þegar hann sagði: „Já“!
Mjer var vísað inn í snotra dagverustofu, en þjónn-
inn gekk burt, að segja til, iiver kominn væri. Grlugg-'
ar stofunnar vissu út að garði einum. Það var ein-
mitt frístund í skólanum um þetta leyti, og hinar ungu
skólastúlkur voru að leika sjer úti í garðinum. Jeg
113
Sjötti dagur: Hún er aptur allieil. Hundurinn er
mjer stöðugt góður hraukur i horni, og nákvæmni mín
við liann er með þökkum tekin. Sjötta daginn bar að
öðru leyti ekkert við, sem í samjöfnuð kæmist við hinn
mikla úrslitaatburð sjöunda daginn, þann atburð, sem
gjörði mig að nýjum manni.
Sjöundi dagur: Þegar við fundumst. hafði hún
orð á því, að jeg væri ekki i góðu skapi. Jeg játa það,
að það liggur einhver martröð á mjer: ferðinni er brátt
lokið. Næsta kveld mun gufuskipið líklega fara fram
hjá Fastnet vita á frlands strönd. Jeg herti upp hug-
ann og sagði: „Reiðist mjer ekki, fröken Ringmore,
þótt mjer eigi sje hughægt, að þurfa að kveðja yður
svo brátt“. Hún svaraði engu, en leit á mig sem snöggv-
ast og horfði svo niður fyrir sig. Mjer er ómögulegt,
að lýsa þeim áhrifum, sem augnaráð hennar hafði á
mig. Jcg steingleymdi ráði skipstjórans; jeg gleymdi
að þræða götu höggormsins. Það sem jeg œtlaði að
segja henni, var að öll hamingja mín væri undir því kom-
in, að hún vildi verða konan min, en hvað jeg sagði
henni, það man jeg nú ekki. Hún skilur mig. ÁNýju-
Jórvíkur gufuskipum, er ágætt hæli aptan til á þilfar-
inu; þar hafa hamingjusamir elskendur opt hælis not-
ið, hjer njótum við þess, og lijer fjekk jeg svar henn-
ar og fyrsta koss. Mjer finnst að hundurinn í hinum
29