Þjóðólfur - 20.07.1888, Qupperneq 4

132
götu sem afi lians, til þess að ávinna sjer
hylli hinuar þýsku þjóðar og traust ann-
ara ríkja, sem eru í sambandi við Þýska-
land.
Stórkostlegir eldsvoðar. í Svíþjóð
hrunnu þrír bæir, Sundsvall, Umeá
og Lilla Edet, allir sama daginn, 25.
f. m., því nær upp til kaldra kola. — í
Sundsvall voru 11,000 íbúar; af þeim
urðu um 9000 húsviltir og allslausir; hús-
eignir allar þar vírtar á 14 milj. króna.—
Umeá var lítill bær með um 3000 íb., og
Lilla Edet enn minni. Sömuleiðis geysuðu
um þetta leyti skógarbrunar í Dölunum j
og víðar í Svíþjóð. Ákafiegt hvassviðri
var, svo eigi varð neitt við eldinn ráðið. j
í Danmörku er varla um annað talað
en sýninguna og hátíðahöld í sambandi
við hana. Aðsóknin að sýningunni er mik-
il: suma daga yfir 20,000 manns. 17. f.
m. komu þar t. d. 25,369 manns, sem
borguðu í aðgöngugjald rúmar 17,000 kr.
Það virðist ætla að rætast, sem Danir
hafa verið að segja: „Senn kemur mill-
jónin“, annaðhvort af mönnum eða krón-
um eða hvorutveggja, því að 24. f. m. var
komin yfir hálf miljón eða tæpar 507000
kr. — Ákaflega miklir hitar hafa verið í
Danmörku og víðar í útlöndum.
Um Stanley, sem ekkert hafði frjetst
um svo lengi, hafa nú borist ýmsar sagn-
ir, sumar segja, að hann sje særður hjá
villimönnum í Afríku, aðrar að hann sje
kominn til Súdan og sje með fullu fjöri og
enn aðrar segja hann jafnvel dauðan, svo
að eigi er liægt að vita, hvað satt er í
þessu.
Auglýsingar.
í sarafeldu máli raeð smáletri kostar 2 a. (þakkaáv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; m. ööru letri eöa setninp;,
1 kr. fyrir þumlung dálks-len^dar. Borgun útihönd.
Þjóðólfur
fæst f'rá júlíbyrjun til ársloka fyrir 2 kr.,
og fá þeir, sem því sæta
ókeypis og kostnaðarlaust sent
það, sem þá var komið út af „sögu-
safni Þjóðólfs" : „Fangann í Kákasus 51
bls., Vesturfarann og Indíanana 26
bls., Helenu aðra 26 bls., byrjun á
Sögu stýrimannsins, 6 bls., og æfisögu
Sigurðar málara 48 bls., eða alls
ókeypis yfir 150 bls.
Menn gefi sig fram sem allra fyrst.
ísafold, (1. árg.) verður keypt á afgreiðslustoíu
Þjóðólfs. 280
Hið konungleg'a
oktrojeraða ábyrgðarfjeiag
tekur í ábyrgð hós, alls konar vörur og innanhúss
muni fyrir lægsta endurgjald. Afgreiðsla í J. P.
T. Urydes verslun í Reyk,javík. 281
Myndir af Bjarna Thorarensen fást
til kaups hjá bóksala Sigurði Kristjáns-
syni. Ágóðinn af þessari myndasölu á
að ganga til brjóstlíkneskisins af'Bjarna
Thorarensen. Með því að kaupa mynd-
irnar fá menn góðar myndir af þessu þjóð-
skáldi Islendinga og styðja að því, að
honum sje reistur minnisvarði. 282
Karlmaður, helst frá 15 til 20 ára, getur feng-
ið atvinnu nú þegar, annaðhvort sem bak-
ara lærisveinn eða sem vinnumaður, hjá
bakara A. Frcdriksen
í Reykjavík. 283
Herbergi til leigu fyrir einhleypan mann á
hentugum stað í hænum og með góðum kjör-
um. Ritstj. Þjóðólfs vísar á. 284
Ljómandi falleg hárfesti, gullbúin fæst
keypt. Menn snúi sjer til ritstjóra Þjóðólfs. 285
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Þorleifur Jónssou, cand. phil.
Shrifstofa: á Bakarastíg.
Prentsm. S. Eyraundssonar og S. Jónssonar.
118
jeg hef gjört. Það lítur út fyrir, að jeg sje kominn á
óhentugum tíma. Er frænka þín sjúk?“
„Nei“.
„Hefur hún á móti því, að við giptumstu.
„Hún er allt of góð kona og rjettlát, til að setja
nokkuð út á mann, sem hún hefur aldrei sjeð“.
Það ljek þó enginn efi á því, að hjer var ekki allt
með felldu, og að jeg mátti ekki vita um það. Jeg
tók um hönd Míru, færði hana að sófanum og ljet hana
setja sig við hlið mjer. Svo tók jeg aptur til máls:
„Hefur þjer snúist hugur?“ spurði jeg. „Iðrastu
eptir að hafa lofast mjer?“
En við það kom allt í einu fram hennar innri mað-
ur. Hún lagði hendurnar um hálsinn á mjer, hallaði höfð-
inu á öxl mjer og fór að hágráta. Jeg veit ekki, hvern-
ig öðrum hefði orðið við þetta svar hennar, en jeg tók
á móti því með hjartslætti og svaraði því með kossum
og aptur kossum og reyndi að hugga elskuna mína.
„Jeg sje það vel, að jeg hefði ekki átt að koma
hingað, án þess að hafa fyrst beðið um leyfi til þess.
Mjer er nú orðið hughægra, af því að jeg fínn, að þú
ert hin sama. Jeg fer bráðum burt aptur, og við sjá-
amst ekki fyr en þú leyfir það“.
Hún leit til mín, hissa á því, að jeg skyldi vera
svona viðráðanlegur.
119
„Elskan mín“, hjelt jeg áíram, jeg vil gera allt
þjer til geðs. Hvort sem þú vilt segja mjer, livað hjer
býr undir, eða ekki, þá er mjer sama um það, þvi jeg
ber fullkomið traust til þín.
Hún þrýsti sjer fastar upp að mjer og lagði liend-
urnar um hálsinn á mjer. Ó, hvað þær titruðu, hend-
urnar hennar litlu!
„Setjum svo, að þú sjáir og heyrir nokkuð, sem
þú getur ekki skilið í, læturðu þjer þá nægja traust þitt
á mjer, án þess að þú heimtir nokkra frekari skýringu ?“
„Já“.
Einhverstaðar hef jeg lesið eitthvað um blómamál.
Mira stóð upp, tyllti sjer á tá og þakkaði mjer á öðru
máli, kossanna máli.
Jeg tók hatt minn og ætlaði að fara. En hún tók
af mjer hattinn, lagði hann frá sjer og sagði:
„Vertu kyrr hjá mjer. Jeg vil láta frænku mina
sjá þig“.
Voru þossi þægilegu umskipti laun mín? Já, og
meir en það, því að það sýndi sig, að þetta var ein af
þeim mörgu þrautum, sem lagðar voru fyrir mig til að
reyna hreinskilni hjarta míns. Slíkt datt mjer þó ekki
í hug. Jeg var allt of hamingjusamur til þess.
Dyrnar á stofunni voru opnaðar og innkomgrann-
vaxinn og snotur kvennmaður. Hún var hvorki ung