Þjóðólfur - 28.09.1888, Blaðsíða 3

179
hœklcun söikum rii/ninga og óveðra í út-
löndum í sumar, og án efa slœmrar upp-
skeru. En þar ei) þessar matvörur mínar
eru innkeyptar utanlands, áður en verðið
hœkhaði; treysti jeg mjer til að selja eftir-
fylgjandi matvörur, nú fram eptir haustinu
með sama gbða verði, sem jeg nú sel þcer.
Riu/ í sekkjum með selck
Bankabygg í liálfsekkjum rneð selck
Biis í hálfsekkjum vteð seklc
Overheadmjöl i hálfsekkjum með sekk
Banlcabyggsmjöl
Hveiti fínt (Flourmjöl)
Klofnar ertur
Einnig lief jeg kaffi
kandis
export, 3 sortir
melis Farinn
rjól rullu reyktóbak
Þar að auki hej je</ mjög stórt lager af
alls konar kramvöru. Ijerept, sirskhita, sjöl,
kvennslipsi, mjög fína karlmanns hálsklúta
frá o, 85—2,35, liúfur, hatta, klœði mjög
fínt og biilegt af mörgum sortum, hálstau
af öllum stœrðum mjóg vandað frá hinni
nafnkenndu verksmiðju (xötllC, og yfir höf-
uð lief jeg standandi jafnstórt lager árið
um lcring aj áður auglystum vöruin, (sjá
vörulista minn af 18. maí þessa árs), því
jafnóðum oy upp selst, panta jeg vörurnar |
aptur, beint frá heimsmörkuðunum og j
þrátt fyrir mitt áður alþekkta góða verð á
vörum mínum, þá sel jeg þœr nú töluvert
billegra en jeg áður hefi gjört. Þeir sem
œtla sjer að panta hjá mjer Itið nú þegar
nafnkenda inaskími-aftappaða öl, til að
senda með Tltyrit kringum landið, gjöri
mjer þar um aðvart sem fyrst, þar sem
jeg þarf svo mikið að aftappa af öli til
að senda með áðurnefndu dampskipi kriny
uni landið.
Reykjavík 25. sept. 888.
W. Ó. líreiðfjörð. 416
J\Jýjir kaupendur að „I»jóðvilj anum'
snúi sjer til bókaverzlunar Kr. Ó. Þor-
grímssonar. 415
Hið konungleg-a
oktrojcraða ábyrgðarfjelag
tekur í ábyrgð hús alls konar vörur og innanhúss
muni fyrir lægsta endurgjald. Afgreiðsla í J. P.
T Urydes versluu í JReykjavík.. 414
Jómfrúgula.
Börn mín tvö hafa þjáðst mjög af
Jómfrúgulu og haf reynt ýms meðul, en
ekkert hefur dugað; að lokum reyndi
eg Brama-lífs-elixir þeirra Mansfeld-Búll-
ners & Lassens; fór þeim jafnskjótt að
batna, og þau höfðu lokið við eina flösku;
en er þau höfðu neytt þessa bitters tvis-
var á dag í tvö ár, urðu þau heil heilsu;
er mjer sönn ánægja að geta birt þetta
almenningi, og ræð eg til að brúka þenna
bittir við Jómfrúgulu.
Smedrup við Oppen Andreas Krogh.
I samfleit 6 ár leitaði eg læknishjálp-
ar handa syni minum ungum, sem þjáð-
ist af illkynjaðri magaveiki, kveisu í sam-
bandi við orma. Hiu sterkustu meðöl
voru við höfð, bæði útvortis og innvortis
en þjáninginn linaðist ekkert. og ekkert
aí öllu því, er sótt var á apóthekið
hjálpaði. Þá kom rnjer til hugar að
reyna heilsu-bittirinn, Brama-lifs-elixir
frá Mansfeld-Búllner & Lassen, og eptir
að eg hafði gefið drengnum inn bittir
þenna í 4 vikur eptir fyrirsögn (Brugs-
anvisning) þeirri, er fylgdi, varð hann
alheill. Eg vil þvi samkvæmt sannleik-
anum og eptir bestu samvisku ráða mönn-
um til að kaupa bittir þenna, og er jeg
fús að staðfesta með eyði það, sem eg
hefi sagt.
Hrossanesi Isalt Nutansson
Einlcenni á vorum eina egtu Brama-Vifs elixír
eru firmaiuerki vor á giasinu, og á merkiskildiu-
um á miðanum sjest blátt ljón og gullhaui, og
innsigli vort MB & L i grænu lakki er á tappan-
um.
Mansjeld-Bídlner & Lassen,
sem einir bfta til hinn verðlaunaóa BramaAifs-elixir.
Kaupmannahöfn.
Vinnustofa: B'örregade No. <>. 413
160
Þannig var samkomulagið millibeggjaaðalsmannanna,
þegar Alexis sonnr Berestoiis kom til lians. Hann liaíði
verið á liáskólanum X, og vildi ala aldur sinn í her-
þjónustu; en íaðir hans vildi ekki geía samþykki sitt
til þess. Borgaralegur embættismaður vildi hinn ungi
niaður með engu móti vera. Hvorugur vildi láta
undan, og þannig lifði þá Alexis eins og barón, en Ijet
sjer þó vaxa yfirskegg*, til þess að vera til búinn, ef
á þyrfti að halda.
Alexis var í raun og vern góður drengur, og það
hefði sannarlega íarið illa á því, ef hann, eins beinvaxinn
og hann var, hefði aldrei mátt koma í eínkennisbúning
liðsmanna — ef liann í staðinn fyrir að sýna sig á hesti
í herþjónustu, hefði orðið að eyða bestu árum sínum í
því að grufla í stjórnar- eða embættismannaskjölum.
Nágrannar hans, sem jafnan hittu hann fremstan í
flokki á dýraveiðum, á hvaða ieið sem liann var, sögðu
allir, að liann mundi aldrei geta orðið dugiegur embætt-
ísmaður. Allar ungar stúlkur höfðu 'nákvæmar gætur
á honum og renndu liýru auga til hans endrum og sinn-
um í laumi. En Alexis gaf því lítinn gaunj og þær
keiindu því um, að liann mundi leynilega vera trúlofað-
ur, enda varð það alkunnugt meðal þeirra, að utanáskrift-
in á einu brjefi frá lionum var: „Til Akúlínu Petróvnu
*) Á Rússlaudi máttu fyrrum aö eins liðsmeuu hafa yflrskegg.
157
það gengi, sem það verðskuldaði. Afleiðingarnar af því
urðu, að þekkingin á reikningslíst Indverja ruddi sjer
á næstu öld æ meir og meir til rúms meðal allra stjetta,
þar sem að eins lærðir menn höfðu áður stundað hana
í laumi í lestrarlierbergjum sínum.
Það, sem mönnum nú á dögum er kennt á barns
aldri í þessari grein, er yfir höfuð ekki annað en speki
hinna indversku Brahmana á fjórðu öldinni.
Aðalsmanns dóttir í dularbúningi.
Eptir
Alxander Puschkin.
í einu af fylkjum Rússlands, sem lengst er frá
höfuðborginni, var höfuðból aðalsmannsins Ivans
Petróvitsch’s Berestoffs. í æsku sinni liafði hann verið
í lífverði keisarans; árið 1797 fjekk hann þó lausn frá
því starfi, settist að á höf'uðbóli sínu, og fór þaðan aidrei
aptur. Hann hafði gengið að eiga stúlku eina, sem var
herraborin, en efnalítil. Hún dó af barnsförum einu
sinni, þegar hann var að heiman á ferð til einnar
af jörðum sínum langt burtu. Hann fann brátt huggun
eptir þennan missi í því að sökkva sjer niður í búskap-
arstörf sín. Hann ljet reisa sjer hús eptir sínu eigin