Þjóðólfur - 05.07.1889, Blaðsíða 3

119
Alþingi.
II.
Þingjnaimafiokkur. Þjóðkjörnir þing-
menn hafa nú myndað flokk sín a með-
al til að efla samheldi og gott samkomu-
lag á þingi í sumar. Flestir þjóðkjörn-
ir þingmenn eru þegar gengnir í flokk-
inn.
Þingfararbanninu er nú, sem betur
fer, eigi beitt með jafnmiklum strang-
leik, sem í hittið fyrra, svo að Benedikt
sýslumaður Sveinsson fær nú að sitja á
þingi, þótt eigi fái hann löglærðan mann
í sinn, stað, nema nágrannasýslumann
(Einar Thorlacius) sem dómara um þing-
timann.
Til þings ern nú kornnir: iæknir Þor-
steinn Jónsson, sem kom i gær naeð
Magnetic, og sjer Sveinn Eiríksson, en
sjera Lárus ókominn.
Skrifstofustjóri alþingis er Giestur
Pálsson cand. phil.; auk hans sóttu um
þann starfa yfirdómari Kristján Jónsson,
Og cand. jur. Klemens Jónsson.
Skrifarar þiiigsins hafa verið teknir:
Jón Jakobsson cand. phil. og Morten
Hansen cand theol. í neðri deild; Hann-
es Hafstein cand. jur. og Halldór Jóns-
son bankagjaldkeri í efrideild; Klemens
Jónsson cand. jur. og Björn Blöndal
cand. med. & chir. á skrifstofunni; fleiri
eru enn eigi teknir. IJm þingskriptir
sótti fjöldi manna, þar á meðal einn
kvennmaður; er það í fyrsta skipti, sem
kvennmaður hefur sótt um þann starfa
hjer á landi.
Auglýsingar.
i í samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
i hvert orö 15 stafa frekast; meö öðru letri eða setning,
i 1 kr. fyrir þumlung dálks-lengdar Borgun út í hönd. •
Harmonium óskast til leigu um 6 vikna
tíma. Kitstj. vísar á leigjandann. 255
Álmanak Þjóðvinafjelagsins um árið
1890 með 20 myndum fæst hjá Sigurði
Kristjánssyni i Rvík. Verð 50 a. 256
Hestur tapaðist frá Bústöðum, grár, dökk-
ur í tagl og fax, aljárnaður með 6boruðum skeifum,
mark: heilrifað vinstra. Finnandi er beðinn að koma
honum að Bústöðum við Reykjavík eða á Sauðár-
krók. 257
Bókbandsverkstofa, Thorvardson & Jen-
sen, Bankastræti 12 (húsi Jóns Olafss. aiþm.). 258
Vátryggingarfjelaqið,, Conimercial „Un-
ion“ tekur í ábyrgð fyrir eldsvoða hús,
alls konar innanhússmuni vörubirgðir, o.
fl. o. fi. fyrir líegsta ábyrgðargjald. Um-
boðsmaður í Reykjavík er Sighvatnr Bjarna-
son bankabókháldari. 259
V iðbætir
við
Kirkjusöngsbók
með fjórum röddum
eptir
Jónas Helgason
er út kominn. Fæst í Reykjavík hjá
Siguröi Kristjánssyni 260
Kína-lífs-elixír!
Þessi bitter er á fáum árum orðinn heims-
frægur sakir bragðgæða sinna og undr-
unarverðu læknandi verkana. Kína-lifs-
elixírinn er eigi til sölu sem læknismeð-
al, heldnr að eins sem heilbrigðis matar-
bitter. Sem sönnun fyrir hinum góðu
verkunum af bittir þessum, sem jeg hý
til, læt jeg prenta eptirfylgjandi vott-
orð, sem menn, er brúkað hafa bitterinn,
hafa sent mjer, án þess að þeir væru
beðnir um það. Af vottorðum þessum
geta menn ályktað, hvaða skoðuu menn,
er vit hafa á, hafa um hann.
112
Einn dag síðla var hægur andvari og dimmblár
sjórinn, sljettur og fagur, skipið leið beint áfram. Jeg
sat í lyptingu hjá skipstjóra og tefldi við hann skák.
Þá lieyrðum vjer kallað: „Maður fjell útbyrðis“.
Við hlupum upp á þilfar og skipstjóri sagði fyrir öllu.
Stýriinaður liafði kastað út bjargliring og maðurinn í
sjónum náði í hann; var honum því borgið í bráð. En
það var ekki svo fljötlogt að ná í hann. Flestir voru
við vinnu uppi í reiða, og það hlutu að líða fáeinar mín-
útur þangað til þeir kæmust ofan og gætu sett út ldið-
arbátinn, hinn báturinn hafði daginn áður verið settur
niður á þilfar, því að eitthvað þurfti að gjöra við aðra
bátstyttuna; var timburmaðurinn að því, en þá fjell liann
útbyrðis.
Skipstjóri ljet þegar beita skipinu upp í vindinn,
til þess að taka af því ganginn, en vindur var svo lít-
ill, að það gekk seint, og áður en því varð framgengt,
hafði það borist meir en 100 fet frá timburmanninum.
Þá sveif skyndilega niður dimmur skuggi og skaut
oss að nýju skelk í bringu. Vatnið skvettist hátt upp
og huldi mannslíkama, sem sökk eins og steinn. Aptur
heyrðum vjer kallað: „Maður íjell útbýrðis“, og nýjum
bjarghring var kastað út. Rjett á eptir sáum vjer mann-
inum skjóta upp aptur, var það svertinginn. Milli
109
En það var ekki ein bára stök fyrir oss. Skipið var
svo laskað, að því varð torveldlega stýrt og þegar vjer
sigldum inn á höfnina, rakst það á klett og kom gat
á botn þess, svo að kolblár sjór fjell inn og fyllti það
á skammri stund. Bátar komu og björguðu oss öllnm,
en brimið braut skipið í spón.
Vjer komumst á ýms skip, er til Norðurálfu ætluðu.
Jeg með nokkrum af mönnum vorum tjekk far með
stóru ensku skipi „Albat,ros“. Ekkert merkilegt bar
til tíðinda á ferð vorri, fyrr en við komum á móts við
G-rænhöfðaeyjar, í nánd við það, sem Golfstraumurinn
kvíslast. Skipstjóri og stýrimaður vorn skemmtilegustn
menn og hásetar allir hinir röskustu; þeir voru allir
Englendingar, nema svertingi einn. En skipverjar fóru
með hann alveg eins og hann væri jafningi þeirra; er
slíkt þó fremur fátítt.
Svertinginn hjet Tómas og var ættaður frá Guinea-
strönd í Afríku; hann var tinnusvartur, en laglegur
og einkar vel vaxinn. Hann var jötun að afli og manna
fimastur; hann klifraði eins og köttur um reiðan og gat
enginn skipverji þreytt það við hann. Þó dáðust fje-
lagar hans mest að sundlist lians. Þeir sögðu, að bæði
gæti hann synt ótrúlega fljótt og verið svo mínútum
skipti í kali og hagað sjer í vatninu nærri eins og hann
væri á þurru landi. Hann var vel greindur, talaði ensku