Þjóðólfur - 13.09.1889, Blaðsíða 4

176
F*or Xjtxn.solicion.cio-
Den af mig siden 10 Aar fabrikerede Americail
Consumption Curc er verdensberömt. Hoste og
Udspytning ophöre ved sammes Brug allerede eft.er
nogle Dages Forlöb. Midlet har allerede ydet Tusinde
en sikker Hjælp. Katarrh, Hæshed, Slimopfyldning og
Kradsen iHalsen afbjælpes strax. Prispr. 3 Flasker
M 3,— mod Postforskud eller Belöbets Indsendelse.
Ubemidlede erholde Extracten gratis mod Indsen-
delse af et af Sognepræsten udstedt Yidnesbyrd.
E. Zenkner, American Druggist.
BEItLIN S. 0., Wienar Str. 21. 369
Almanak ÞjóðYÍnafjelagsins um árið
1890 með 20 myndum fæst hjá Sigurði
Kristjánssyni í Rvík. Verð 50 a. 366
lOO BLroner
tilsikkres enhver Lungelidende, som efter Bonytt-
elsen af det verdensberömte Maltose-Præparat ikke
findersikkerHjælp. Hoste, Hæshed, Asthma, Lunge-
og Luftrör-Katarrh, Spytning o. s. v. ophörer alle-
rede efter nogle Dages Eorlöb. Hundrede og atter
Hundrede have benyttet Præparatet med gunstigt
Besultat. Maltose er ikke et Middel, hvis Bestand-
dele holdes hemmeligt; det erholdes formedelst
Indvirkning af Malt paa Mais. Attester fra de
höieste Autoriteter staa til Tjeneste. — Pris: 3
Flasker med Kasse Kr. 5, 6 FlaskerKr. 9, 12 Flas-
ker Kr. 15. Albept Zenkner Opfinderen af
Maltose-Præparatet. Berlin (26), Oranienstr. 181
372
Lítið hrúkaður kyemisöðull meðensku
lagi er til sölu; ritstj. visar á seljandann. 373
Dr. med. A. Oroyen, keisaral. kgl. her-
og yfirlæknir í Berlín ritar:
„Þeir herrar, Mansfeld-Bullner & Las-
sen í Kaupmannahöfn, hafa sent mjer
fyrir löngum tíma síðan Brama-lífs-elexír
til nákvæmrar rannsóknar. Þótt jeg væri
tortrygginn gagnvart slíku meðali, eins
og öllum slikum meðulum, sem hrósað
er, notaðijegþað þó við lækningar min-
ar og verð jeg að játa, að það hefur reynst
betur, en jeg bjóst við.
Enginn bitter. enginn lik'&r í heiminum
getur nað þeirri frœgð, sem Brama-lífs-el-
ixír Mansfeld-Bullner & Lassens hefur afi-
að sjer á tiltölidega skömmum tíma! Far-
sæll er sá maáur, sem tékur til þessa niaga-
styrkjandi meðals á rjettum tíma.
Berlin. Dr. med. A. (iroyen,
keisaral. kgl. her- og yfirlæknir m. m.
Einkenni á vorum eina egta Brama-lífs-elixír
eru firmamerki vor á glasinu og á merkiskildin-
um á miðanum sjest blátt ljðn og gullhani, og
innsigli vort MB & L í grænu lakki er á tappan-
um.
Mansfeld-Búllner & Lassen,
sem einir böa til hinn verðlaunaða BramaAifs-elionr.
Kaupmannahöfn.
Vinnustofa: Nörregade No. 6. 374
Eigandi og áhyrgðarmaður:
ÞoiTeií'ur Jóusson, cand. phil.
Skrifstofa: í Bankastræti nr. 3.
Prentsm. Sigf. Eymundssonar.
Auglýsingar.
Bókbandsverkstofa, Thorvardson & Jen-
sen, Bankastræti 12 (hfisi Jóns Olafss. alþm.). 365
Bókbandsdverkstofa
Arinbjarnar Sveinbjarnarsonar
2 Laugaveg 2
(í húsi H. Þórðarsonar bókb.). 367
Skósmíðaverkstæði
og
leöurverslun
Björns Kristjánssonar
368 er í VESTURGÖTU nr. 4.
Gufuskip það, sem jeg hef nú
fengið frá John Gibbons & Sons fer til
Norðurlandsins til að taka þar fje, og á
síðan að fara aðra ferð til Norðurlands,
en koma svo hingað og taka hjer fje.
Sökum þess get jeg eigi nú ákveðið mark-
aði hjer í nærsýslunum, en mun senda
menn með markaðsauglýsingar í nálæg
hjeruð núna um fyrstu rjettir.
Keykjavík, 12. sept. 1889.
Georg Thordahl. 370
Út er komin á prent í Reykjavik:
Kennslubók í Flatamálsfræði handa al-
þýðuskolum. Eptir Halldór Briem. Kost-
ar í bandi 1,25 kr. — Verður innan
skamms til sölu víðs vegar um land. 371
I, 50
var í París kölluð „Magdalena fagra“ og var eins í'á-
tæk, eins og hún var falleg.
Mikael prins varð alveg gagntekinn af ást til henn-
ar, þótt hann væri orðinn fertugur að aldri og þótt hann
hefði ásett sjer, að vera ókvæntur, — til mikillar sorg-
ar íyrir allar ungar stúlkur og ungar ekkjur meðal
hærri stjettar manna á Rússlandi.
Mjer er minnisstætt, þegar jeg sá hana nokkrum
vikum eptir að hún giptist prinsinum.
Hún var stödd í leikhúsinu með manni sínum, tíg-
ugleg og skrautleg; íegurðin ljómaði af henni, eins og
geislar demantanna, sem hún var skreytt með. Hún
fann, að ailir dáðust að sjer og öfunduðu sig.
Sama kveldið sagði kona ein frá Ameríku, sem átti
miljónir, en var ekki falleg: „Jeg óska ekki að vera
lík prinsessunni, því að það væri að heimta allt of mik-
ið, en jeg vildi gefa gimsteinaskrín mitt, að eins til að
hafa tennurnar hennar“.
II.
Prinsinn var ekki ástúðlegur við konn sína, ekki
einu sinni næstu dagana eptir brúðkaupið, og nokkr-
um árum seinna var liann það enn síður. — Prinsessan
gat, sjálf best borið um það.
Kona hans var aptur á móti elskan og blíðan sjálf
151
við alla; varð hann því afbrýðissamur fram úröllu hófi,
og fyrir vináttu hans við keisarann, var hann gerður
að lögregluráðgjafa í þessu stóra ríki. Það er skiljan-
legt, að þetta tvennt í sameiningu styður ekki að því,
að gera nokkurn mann ástúðlegan eða bliðan í lund.
Hann fjekk sýslunarmenn, sem undir honum stóðu,
til að hjálpa sjer til að vita, hvort kona sín væri sjer
ótrú. Úr bestu mönnum, sem hann liafði yfir að ráða,
valdi liann vagnstjórann, sem ók fyrir konu hans og
sömuleiðis dyravörðinn, sem gætti hússins fyrir hann.
Þar að auki hafði hann, til frekari tryggingar, sjerstakt
lierbergi, þar sem öll brjef til konu hans voru opnuð
og lesin.
í fyrstunni komu hinum ógæfusama ráðgjafa í hend-
ur fjölda mörg ástabrjef til konu hans. Síðan varð
nokkurt hlje á þessum brjefum, ekki af því, að menn
væru farnir að dást minna að prinsessunni, heldur af
því, að menn var í'arið að gruna, að betra væri, að fara
varlega. Hinir ástfangnu menn, sem höfðu látið í ljósi
vonir sínar, eða höfðu barmað sjer í ástarbrjefum, sem
þeir sendu henni með pósti, höfðu nú komist að raun
um, að nálega æfinnlega hafði ógæfan elt þá á ein-
hvern hátt, og af þessari ástæðu hættu menn við
brjefaskriptirnar.
Náttúrlega voru þau brjef einnig skoðuð og lesin,