Þjóðólfur - 11.10.1889, Blaðsíða 2

Þjóðólfur - 11.10.1889, Blaðsíða 2
190 að slá orðagjálfrið í hel, og svo er það aldrei eins hægt, að segja rangt og ó- satt frá, ef menn standa augliti til aug- litis, eins og þegar menn eru komnir úr augsýn. Og aldrei hefði Sigurður Stef- ánsson vogað, að segja annað eins við samnefndarmenn sína, eins og það, sem stendur í „Þjóðviljanum“ 7. sept. þ. á. Sigurður Stefánsson hefði heldur átt að þora að hafa fundinn í neðri deild og hann hefði heldur átt að segja eitt- hvað um breytingar efri deildarinnar í áliti sinu, eða tala eitthvað á nefndar- fundinum, heldur en að láta misbrúka „Þjóðviljann", til að sverta samnefndar- menn sína og ausa yíir þá illmælum og ósannindum. Þeir eru að minnsta kosti jafnfróðir og jafngóðir drengir og hann. Það er hvorki heppilegt fyrir hann sjálf- an eða landsmenn, að fara nú að hefja innbyrðis deilur, og hvar sem tilspyrst, mælist ekkert vel fyrir slíku. Þjóðin heimtar af fulltrúum sínum, að þeir sjeu ekki að hefja illdeilur innbyrðis. Bar- áttan er og nóg út á við. Og það má vænta þess af hinum betri mönnum Is- firðinga, að þeir láti ekki fara með sig, eins og Skaptfellinga á þingi, og held- ur leggi gott til mála, en að samsinna öllu og æsi með því þingmann sinn, sem þegar hefur hlaupið nóg í gönur. Samnefndarmenn Sigurðar hafa þegar skýrt málið mjög vel í áliti sínu, en þar sem menn þó hafa vogað að bera annað eins á borð fyrir landsmenn og það, sem er í greinum „Þjóðviljans“, þá virðist þó engin vanþörf á, að fara nokkr- um orðum um breytingar þær, sem gjörð- ar hafa verið á stjórnarskrárfrumvarpinu og þingsályktunartillögur nefndanna i efri og neðri deild, og munum vjer gjöra það í næstu blöðum. Hvernig eru flokkaskiptin ? Það eru nú liðin mörg ár, siðan Þingvallafund- urinn 1873 var haldinn, en sá fundur ætti mönn- um ekki úr minni að líða, af pví, hversu mikiðmá læra af honum. t>á Ijetu menn nær því, eins og menn væru óðir. Þá barðist einn af forvígismönn- um hinna „tryggu leifa“, eins og hann væri tryllt- nr móti Jóni Sigurðssyni; þá talaði haun, eins og Jón Sigurðsson væri búinn að ofurselja bæði frelsið og föðurlandið, og því miður gat hann haft meiri hlutann með sjer. Jón rjeð ekki við neitt, og það er að minnum haft, að Jón Hjaltalín sagði við hann, þegar hann mætti Jóni Sigurðssyni rjett eptir fund- inn á götu i Reykjavík: „Sjáðu nú til, góðurinn minn! Nú ertu búinn að vekja upp þann draug, sem þú getur ekki kveðið niður aptur“. Jón Hjaltalín átti við ákafann í mönnum og sundurlyndið, sem hinn gamli forvígismaður hinna ungu „tryggu leifa“ kveykti á fundinum öðrum fremur. - í þetta skipti fór þó betur en varði, ofsinn varð að hjómi og hann hjaðnaði niður, eins og froða. Dað mátti búast við, að hið sama mundi verða eptir þingið i sumar. Ákafinn i neðri deild kom af engu góðu, og það mátti búast við, að þegar tíminn og atvikin væru búin að skilja milli Grims Thomsens og sjera Dórarins og forvigismanna hinna >dryggu leifa“, þá myndi froðan hjaðna niður apt- ur. En það átti nú ekki svo að verða. Þjóðvilj- inn hefur glæpst á froðunni og er farinn að blása hana upp með alls konar ósannindum og gífuryrð- um; þess vegna er hætta á ferðum. Dað er auð- sjeð, að Djóðólfur hefur viljað fara mjög vægilega i sakirnar og helst láta menn útkljá þetta mál, án þess að minnast á mennina. En eptir því sein hljóðið er í Þjóðviljanum, þá lítur út fyrir að þetta dugi ekki. Hann ætlar með ósannindum, að fara að sverta meiri hluta þjóðkjörinna þingmanna, koina á sundurlyndi og gjöra þann óleik í stjórnarskrár- málinu, að ekki dngir að standa iðjulaus á torginu. Dað er ekki lengur málefnið, sem ræður hjá hon- um, heldur er stjórnarskrármálið gripið eins og tækifæri til þess að ráðast á einstaka þinginenn i meiri hlutanum, alveg eins og einhver ráðandi Þjóðvilja-maður bæri megnt hatur til einhverra í meiri hlutanum. Dað er þvi nauðsynlegt, að fá sem fyrst klappað og kíárt, hvernig flokkaskiptin eru á þingi. Dað er þá fyrst að sjá, hverjar eru hinar „tryggu leif- ar“. Detta kom best, fram i neðri deild, þegar síðasti fundur átti að vera. Deir, sem sýndu það gjörræði að brjóta lögin, voru þeir þingmenn ís- firðinga, Sigurður Stefánsson og Gunnar Halldórs- son, sjera Sveinn, Olafur Pálsson, Dorvaldur í Núpakoti og Grímur Thomsen, sjöundi er Benedikt Sveinsson og sjera Dórarinn áttundi maður. Dá er níundi maðurinn þingmaður Rangvellinga, Sig- hvatur gamli Árnason. Dessir myndaþjettan flokk móti stjórnarskrármálinu og atkvæði móti málinu greiddu þeir og Július Havsteen, Árnljótur og Árni Thorsteinsson. Allir aðrir þingmenn eru meira og minna fúsir til samkomulags*; eru það allir þing- menn úr Norðlendinga-, Yestfirðinga- og Austfirð- ingafjórðungi, nema Benedikt Sveinsson og Skapt- fellingar (Lárus Halldórsson ex ekki talinn með, því aðhann var ekki á þingi), og þingmenn ísfirðinga; enn fremur 4 þingmenn úr Sunnlendingafjórðungi og helmingur konung'kjörinna þingmanna. Dannig eru flokkaskiptin á þingi og getur nú hver maður dæmt um, hvert það sje nokkuð álit- legt eða gott starf fyrir hinar „tryggu leifar“, að ætla sjer með tilstyrk Þjóðviljans að leggja alla þessa að velli. Detta er hvorki álitlegt nje gott starf, og svo segir oss hugur um, að fyr muni þeir Dorvaldur í Núpakoti, Sighvatur Árnason, Ólafur á Höfðabrekku og sjera Sveinn falla úr þingmanns- sessi, en Norðlendingar eru allir frá, nema Bene- dikt Sveinsson. Dað er ofdirfska af Djóðviljanum, að hugsa til slíks, og ef landsmenn sjá, að hann ætlar ekki bráðlega að láta staðar numið, er eigi ólíklegt, að þeir segi við hann: „Sliðra þú sverð þitt, Þjóðvilji, og sestu niður og mæl eigi orð frá munni um þetta mál; ella munum vjer keyra þig úr húsum vorum, og mun það verða þjer sneypa mikil“. Þingmaður. *) Þe,tta er að vlsu eigi alveg víst um Skúla Þorvarðar- son, en þó liklegra eptir framkomu kans síðast á þingi. Á fjármörkuðum fyrir norðan, sem nú eru afstaðnir; hefur verðið verið allt að 15 kr. fyrir veturgamalt, 17—19 kr. fyr- ir tvævetra sauði og 20 kr. fyrir eldri sauði. — Gufuskip átti að koma á Sauð- árkrók og Borðeyri til að taka fje það, sem Coghill hefur keypt í Húnavatnss. og Skagafj.s. — A mörkuðum Coghills i Dalasýslu og mörkuðum, sem haldnir hafa verið fyrir hann og fleiri sunnanlands. hefur verðið verið heldur minna. ---=o>-e>o«ö-<c.- Ogrynni af fje og nautpeningi eru á sljettunum í Suðurameríku, einkum í Ar- gentina og La Plata; er haldið, að með tímanum verði fjenaður þar óþrjótandi, svo að þaðan fáist hvorki meira nje minna en nógkjöt á alla kjötmarkaði heimsins, eptir því sem segir í bók einni, sem ný- lega er komin út í París. Þangað til fyrir skömmum tíma lágu því nær ónot- uð þau miklu auðæfi, sem þessi fjenaðar- fjöldi gat gefið af sjer. Ibúarnir í þess- um suðurríkjum Ameríku vissu ekki, hvernig þeir áttu að nota sjer þau, þang- að til fyrir nokkrum árum, að menn lærðu að flytja kjötið frosið til Evrópu, einkum Englands; þess konar flutning- ur fer nú sí og æ vaxandi með svo stór- um stigum, að undrum sætir. Arið 1881 voru fluttir til Lundúnaborgar 15000 frosnir kindarskrokkar. En 1886 yfir eina miljón alls frá Ástralíu, Nýja Sjá- landi og La Plata, en tveim árum seinna eða árið sem leið voru fluttir til Eng- lands ein miljón frosnir kindarkroppar frá Nýja Sjálandi, önnur miljónin frá La Plata og yfir 100,000 frá Ástralíu. Argentina ein út af fyrir sig er 136000 ferhyrningsmílur að stærð, sem getur framfleytt kvikfjenaði svo miljónumskipt- ir; en i Ástralíu og á Nýja Sjálandi eru nú um 90 miljónir fjár. Eptir þvi, sem sú aðferð, að flytja kjötið frosið, verð- ur fullkomnari og eptir því, sem skip- in fjölga og verða hraðskreiðari, að því skapi verður mönnum hjer í álfu hægra að nota sjer þessi fjarlægu auðæfi. Fjen- aðareigendur hinna fjarlægu landa hrósa happi, en fjárbændur hjer í álfu lita hornauga til þessara kjötflutninga, sem hljóta að lækka kjötið í verði fyrir þeim fyr eða seinna. Stórhýsi mikið er það, sem blað eitt í Ameríku, New York Times, heíur ný- lega látið byggja. Það er að mestu leyti byggt úr „granít“, marmara ogjárni, og er svo hátt, að i því eru fimmtán lopt, en svo nær það langt i jörð niður, að tvö

x

Þjóðólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.