Þjóðólfur - 29.11.1889, Page 3

223
sem vitinu og fyrirhyggjunni líður hjá
mönnum, þá hamlaði sú ástæða illt að
gjöra, að þeir gátu það ekki, en nu er
öðru máli að gegna, síðan kaupmenn
fóru að halda markaði samhliða fjárkaup-
mönnunum. Áður seldu menn lítið af
ám, bæði af því að Coghill vildi þær
helst ekki, og þær voru borgaðar mjög
illa í samanburði við sauði. Menn hjeldu
því stofninum óskertum, þótt þeir lóg-
uðu geldfjenu; en nú síðan kaupmenn-
irnir okkar islensku fóru að vera með á
mörkuðunum og láta greipar sópa um fje
skuldunautanna, þá hefur talsvert meira
gengið til þeirra af ám, en áður hefur
verið selt af þeim, til mikils skaða fyrir
fjársöluna erlendis, því að fjárkaupmenn-
irnir hafa opt á endanum keypt stór-
hópa af þeim af mjög blönduðu fje, sem
þeir hafa haft á boðstólum og skemmt
með því rusli fjárhópa þá, sem þeir hafa
keypt af bændum.
Nýlega var haldið uppboð úti á Sauð-
árkróki á vörum, er Þorlákur kaupmað-
ur Johnson sendi hingað norður; kvað
sumt af þeim hafa selst jafnvel með búð-
arverði, en sumt minna.
ísafjarðarsýslu, (Jökulfjörðum), 3. nóvemb.
„Tíðin ágæt bæði til lands og sjávar. Fiskafli
hefur verið frábær við Djúp i sumar, og i haust
afli freraur góður til þessa, en mest er það ýsa,
sem aflast hefur. Á Ströndum hefur og aflast vel
i haust, sem er óvanalegt þar, en gæítir hafa þó
verið fremur slæmar. Snjóhret hefur að eins kom-
ið eitt i haust, svo að teljandi sje, frá 30. okt. til
2. nóv. Lömb eru menn enn ekki búnir að taka
inn. — í haust hefur Ásgeir kaupm. Ásgeirsson
stofnað fasta verslun á Hesteyri í Sljettuhreppi, er
það mikið hagræði bæði fyrir Strandamenn og þá,
sem búa I Jökulfjörðum. Yöruverð á Hesteyri líkt
og á Isafirði“.
Af íslendingum í Ameríku or skriíað
þaðan:
Winnipeff, 15. okt. . . . „Það voru mestu veik-
indi í bænum í sumar og eru enn. Það hafa verið
heldur góðir tímar hjerna seinni partinn í sumar
og haust, nóg vinna og hátt kaup fyrir alla, sem
heilsu hafa liaft til að þræla ; hitarnir fremur mikl-
ir i þrjá mánuði, en uppskera heldur í rninna lagi,
vegna þurrka, sem voru fyrri part.inn“.
Úr brjefi úr Argyle-nýlendu er talað um uppskeru-
brest sökuin þurrka.
„Margir af fátæklingunum, sem komu að heiman
siðastliðið sumar, munu vera illa búnir nndir'vetur-
urinn; vinna fyrir almenning byrjaði fremur seiut“.
Úr Nýja-íslanAi „tíðindalitið, góð lieilsa og góð
fjárhöld sömuleiðis; þó voru nokkur veikindi á börn-
um í júli og ágúst, og 6 börn dóu hjer í Fljóts-
byggð. Tiðin hvikul stundum; fjarskahitar, sem
hjeldust allan ágúst; hey hirtust vel og flestir náðu
nægilegu handa skepnum sinum, en nokkuð lengur
voru menn við slátt en vanalega, þvi vegna þurrka
spratt jörð seint; hveiti þreifst hjer vel og var
slegið snemma, þvi var lika sáð fyrir páska; sama
er að segja um aðra ávexti. September allur kald-
ur með norðan stormum og siðast rigningum og
sama tíðin það sem af er október11.
Kaupfjclöiíill Þar sein í siðasta blaði er
skýrt frá flskverði kaupfjelags ísfirðinga, 47’ú kr.
skpd. og 55 ríkismörk, á það að vera: auk fragt-
ar þeirrar, sem þar er nefnd, en ekki að „ frádreg-
inni fragtu, eins og þar stendur.
Þjóðólfur sendir „Söguvini11 kæra kveðju sina
með þakklæti fyrir „tilskrifið11 og óskar jafnframt
að komast i nánari kynni við hann.
Ferðaáætlun póstgufuskipanna næsta ár fylg-
ir með þessu blaði til allra kaupenda innanlands.
Auglýsirigar.
í samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með ððru letri eða setning,
I kr. fyrir þumlung dálks-lengdar Borgun út 1 hönd.
i-i'jer með banna jeg öllum beitutekju á Leir-
velli, sem er i Esjubergslandi. Brjóti nokkur gegn
banni þessu, mun jeg leita rjettar míns að lögum.
Esjubergi, 27. nóv. 1889.
Jón Sæmundsson. 523
Grreiðasala. Hjer ineð auglýsist, að hjeðan
af sel jeg öllum utansveitarmönnum, sém þess æskja,
næturgisting og annan greiða eptir föngum, án
þess þó að vera skuldbundinn til þess.
Esjubergi, 27. nóv. 1889.
Jón Sæmundsson. 524
3Maður sem getur talað ensku, frakknesku og
dönsku óskar að fá atvinnu við verslun, kennslu
eða helst skrifstofustörf. Ritstj. gefur nákvæmari
upplýsingar. 525
184
þekkja deili á því, og vita skaltu það, bóndi, að óvinir
þínir hafa með göldrum og gjörningum sent þjer stefni-
varg, sem svo er magnaður, að mjer virðist eigi þurfa
lítið til, ef duga skal“. „Bregðast krosstrje sem önnur
trje“, sagði bóndi, „og sje jeg, að þú treystir þjer eigi
að leysa mig af vandræðum, og er máttur þinn víst
eigi svo mikill, sem orð er á gjört“. Yið þessi orð
bónda tóku brýrnar drjúgum að síga á Galdra-Leifa;
hann ranglivolfdi augunum og gjörðist mjög ófrýnu og
ægiiegur á að líta, en bóndi og aðrir, sem við voru
staddir, urðu hræddir. Snaraðist þá Gfaldra-Leifi út, og
vissi bóndi eigi, livert hann íór. Leið svo langt fram
á kvöld, að Leifi kom eigi aptur. Allt í einu hejirðu
þeir, sem inni voru, þunga dynki og voðalega dimmar
drunur. t>á herti bóndi upp hugann og gekk út og
einn af vinnumönnum lians með honum, til þess að for-
vitnast um þessi læti. Yeður var stillt og tungl óð í
skýjum. Þegar þeir bóndi og vinnumaður lians komu
út, urðu drunurnar enn þá meiri og enn þá voðalegri;
fóru þeir þá að skyggnast um, en urðu einskis þess
varir, er þessum undrum mætti valda. . Þeir gengu þá
út að túnjaðrinum, og þá sáu þeir Galdra-Leifa; gekk
hann aptur á bak og áfram á hól einum skammt frá
túninu, — og þá var hann voðalegur hann Galdra-Leifi;
þegar hann leit móti tuuglinu, var sem dimmbleikir geisl-
181
Þess er getið, að Galdra-Leifi reri vertið eina með
Ögurmönnum. Einn morgun var hanu mjög síðbúinn
til sklps; biðu fjelagar hans lengi eptir lionum; loks
leiddist þeim biðin, og foru svo, að þeir skildu liaun
eptir. Um daginn hrepptu þeir hvassveður og lirakning
mikinn, fiskuðu mjög lítið eða ekkert og náðu landi með.
illan leik. Þegar þeir komn að landi, sjá þeir að Galdra-
Leiíi kemur utan með sjó, og rekur á undan sjer timm
tóur mórauðar; hann rekur þær niður í fjöruna, þar sem
fjelagar hans voru, stöðvar þær þar, og gefur sig á tal
við þá, og segir að eigi sje sýnt, að liann hafi allað
ver en þeir, þótt þeir hafi skilið sig eptir. Síðan skiidi
hann við þá og rak tóurnar með mestu liægð heim að
Garðsstöðum og drap þær allar.
Einhverju sinni kom víkingaskip eitt inn á ísa-
fjarðardjúp; segja flestir, að það liafi verið eitt af hin-
um spánsku víkingaskipum, er voru lijer við land 1«13
—1615, en aðrir segja, að á því hafl verið tyrkneskir
víkingar. Víkingar þessir sigldu inn Djúp, og stefndu
beint á Ögur; en er Ari bóndi sá för þeirra, fór hon-
um eigi að lítast á blikuna; þóttist hann vita, að vík-
ingar þessir mundu ætla að gjöra sjer heimsókn; bað
liann þá Galdra-Leifa duga sjer, og sjá svo til með
kunnáttu sinni, að eigi hlytist vandræði af komu vík-
inganna. Leifl brást vel við og íor þegar heim að Ögri