Þjóðólfur - 24.01.1890, Side 3

15
„Kauptjelag Þingeyinga ætlar að fá
vörur með skipi um sumarmál, og pantar þær
með miðsvetrarferð póstskipsins. Fjel. hefur
nú skipst, svo að Fnjóskdælir, Höfðhverf-
ingar og Svalbarðsstrendingar ætla að
mynda sjerstaka deild; er Iíklegt, að þetta
fyrirkomulag verði hagkvæmara, því að ó-
hentugra virðist að sama deildin nái yfir
mjög víðlent svæði“. (Úr brjeli úr Eyjaf.).
Tíðarfar er að frjetta mjög milt, en
mjög umhleypingasamt víðast á landinu,
eins og hjer sunnanlands. — Víðast norð-
anlands og vestan orðið því nær haglaust
upp til fjalia og innst til dala, en sums
staðar hagar góðir.
Stórkostlegir mannskaðar og tjár-
skaðar hafa orðið í Þingeyjar- og Múla-
sýslum í nóvember.— Um það er oss skrif-
að úr Þingeyjarsýslu 30. f. m.: „Laug-
ardaginn 23. nóv. gekk að með austanbyl
og var ofsaveður og fannkoma, þegar á
leið daginn; gekk svo til norðurs um nótt-
ina með miklu frosti og birti ekki upp
fyr en lítið eitt á mánudaginn. Þá urðu
úti 6 menn hjer í norðursýslunum, og þá
urðu einnig fjárskaðar í því veðri. Varð
1 maður úti á Skriðuhálsi (skammt frá
Húsavík), annar milli Hólsfjalla og Axar-
j-jarðar, þriðji á Langanesi, fjórði og fimmti
á Sljettu skammt frá Raufarhöfn ogsjötti
maðurinn skammt frá Sleðbrjót í Norður-
múlas.; voru 2 menn með lionum, en kom-
ust af. Víða fennti þá fje og hrakti til bana,
2—10 kindur á bæ, en ekki liefur heyrst
getið um stórskaða, nema 60 fjár fórst á
Snartastöðum og Brekku í Núpasveit, 40
á Flutningsfelli og 25 á Ytra-Álandi í Þist-
ilfirði.
Mannalát og slysfarir. 8. f. m. and-
aðist hið ágæta sálmaskáld, uppgjafaprest-
ur sjera Páll Jónsson í Viðvík í Skaga-
firði, fæddur 23. ág. 1813; jarðarför hans
fram fór 21. f. m.
Nýlega er látinn stúdent Jón Jónsson
(prófasts frá Steinnesi) á Ingunnarstöðum
í Barðastrandarsýslu.
Nýlega er og látinn Magnús Stefánsson
á Klöpp í Rosmhvalaneshreppi, rnerkur
bóndi, ættaður úr Skagafirði.
Úti varð á Skorarheiði fyrir vestan 22.
des. vinnumaður í Furufirði á Ströndum,
Haraldur að nafni; var á heimleið úr veri.
Heyrst hefur, að Jón Gruðmundsson bóndi
á Stærribæ í Grírnsnesi hafi nýlega skotið
sig óviljandi á rjúpnaveiðum.
— Sú fregn gekk staflaust irjer um bæinn fyrir
nokkrum dögum, að kvennmaður bjeðan úr bænum
hafl horflð eða orðið úti á leið milli Kvikur og
Hafnarfjarðar, en sem betur fer hefur það reynst
ðsatt; kvennmaðurinn liafði farið austur i Ölves og
er þar.
Fyrirspurn og svar.
Er ekki heimilt að draga af kaupi útgerðar-
manns, fyrir þá daga, er hann sitnr af sjer?
Svar: Heimift er að halda eptir af kaupi hans
fyrir þessa daga, en rjettast er að taka það fram,
þegar maðurinn er ráðinn, að draga megi af kaupi
hans fyrir þá daga, sem hann situr af sjer.
AUGLÝSING AR
í samfeldu máli meö smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast: með öðru letri eða setning,
(,4:1 kr. fyrir þumlung dálks lengdar. Borgun út í hönd.
Jöröm Hafursstaðir
i Vindhælishreppí i Húnavatnssýslu, 1196 hundruð
að dýrieika, fæst til kaups með mjög góðu
verði. Lysthafendur snúi sjer til undirritaðs.
Skagaströnd, 4. jan. 1890.
Andrjes Arnason. 31
Duglegur verslunarmaður,
vanur við afgreiðslu á áluavarningi, getur
fengið stöðu við verslun H. Th. A. Thom-
sens.
Menn eru beðnir að snúa sjer til undir-
ritaðs.
Jolis. Hansen. 32
UITMTIITD ' stúdentafjelaginu laugardagskveldið
rUINUUn 2°- J'an- M. 8V2. — Fyrirlestur [sbr.
fundarboð]. 33
12
í ensku; allir verða þeir fjarska sólgnir í að reykja,
þegar þeir einu sinni liafa bragðað það. En þetta er
líka optast liið eina merki á hinum svokölluðu „siðuðu“
svertingjum.
Svertingjarnir fengu opt að koma heim að Her-
bertsdal, einkum þegar slátrað var nautgrip. Þessir
sláturdagar voru sannkallaðir hátíðisdagar fyrir þá. Þeir
fengu að vita það nokkrum dögum á undan, þegar átti
að slátra, og þessi gleðifregn flaug frá einum til annars
meðal þeirra. Jafnvel svertingjaflokkar, sem bjuggu
langt upp í fjöllunum og ekki þorðu að koma til okk-
ar, frjettu um þessa sláturdaga og töluðu varla um ann-
að sín á milli. Það var optast uxi, sem slátrað var.
Engum svertingja var leyft að koma fyr en búið var
að leggja uxann að velli. En þá þustu þeir að úr öll-
um áttum, bæði karlar, konur og börn. Nokkrir þeirra
fá að hjálpa til að flá uxann, en þegar byrjað er að fara
innan í hann, er um að gera fyrir þá að vera við, því
að þeir fá allt slátrið; er þá lieldur en ekki handagang-
ur, áflog og ryskingar meðal þeirra, því að hver vill fá
eitthvað; margir tóku t. d. garnirnar og slitu eða bitu
þær sundur milli sín; tveir eða þrír taka vömbina og
rífa hana sundur. Þeir, sem eru í mestu áliti (0: hinir
sterkustu og þeir, sem eiga flestar konur) hafa fyrir
fram komið sjer saman um, hver skuli hafa annað eins
9
stóra verksmiðju, sem sýður feitina úr nál. 100,000 kinda-
og nautsskrokkum á ári hverju.
Á þær stöðvar, þar sem jeg nú var staddur, liafði
árinu áður komið óteljandi sægur af rottum úr norðvest-
urátt og haldið áfram yfir landið austur á við. Á dag-
inn fóru þær í felur, en á kveldin leit svo út semjörð-
in væri á hreyfingu; svona úði og grúði af þeim um
allt. Eina nótt hafði maður nokkur að gamni sínu látið
kjötstykki á þresköldinn hjá sjer og drap 400 af rottunum,
sem komu til hans til að jeta kjötið. Einstaka rotta
hafði orðið eptir, en allur þorrinn af þeim hjelt áfram
og hvarf þaðan ; seinna frjettist til þeirra annarstaðar,
en þá voru þær farnar að fækka.
Jeg var á ferðinui i Vestur-Queenslandi, þangað til
seinast í jan. 1882, að jeg hjelt áleiðis austur til Gra-
cemere aptur. Fyrir áramótin var þar ákaflega heitt,
enda er þar þá hásumar ; venjulega var liitinn 40° C. um
hádaginn og stundum 47° C., sífelldir þurkar, ekki einn
dropi draup úr loptinu og golan var svo lieit, að hún
svalaði ekki. Á aðfangadag jóla 1881 var svo lieitt, að
jeg og fleiri á fjárbúinu, þar sem jeg þá dvaldi, lögð-
um vafnsbakstra um höfuðið á okkur, til að draga úr
liitanum. En þegar jeg kom til Gracemere, byrjaði regn-
tíminn, enda rigndi þá þau fádæmi, að allar ár urðu
vitiausar og allt ætlaði að komast á flot; póstur einn,