Þjóðólfur - 16.07.1890, Blaðsíða 4

132
Hið íslenska náttúrufræðisfjelag,
Sökum veikinda komu svo fáir á aðal-
fundinn, sem boðaður var hinn 1. júlí, að
alls ekki var fundarfært, og verður því
ekki fyrst um sinn reynt til að halda neinn J
fund, nema því að eins, að tíu meðlimir
óski þess, samkvæmt 8. gr laganna. Frá
athöfnum fjelagsins er skýrt í skýrslunni,
sem nær til 20 maí, og sem nú hefur ver-
ið send fjelagsmönnum hjer, og verður
send út um landið með næstu póstferðum.
Reykjavík, 14. jíxli 1890.
Ben. Oröndal. J. Jónassen.
354 Þorv. Thoroddsen. Bj'örn Jensson.
Agentur tilbydes
i at optage Ordres paa Gravmonumenter. |
Hoj Provision gives. Billet mrkt. „Agentur
5084“ tilstilles Aug. J. Wolff & eo. s
Ann. Bur., Kjöbehavn K. 355
-------
Leiðarvísir til lífsábyrgðar fæst ókeypis j
hjá ritstjórunum og hjá dr. med. J. Jðnassen, sem
einnig gefur þeim, sem vilja tryggja líf sitt, allar
nauðsynlegar upplýsingar. 356
" !
Skrifstofa fyrir almcnning.
10 Kirkjustræti 10
opin hvern rámhelgan dag kl. 4—5 e. h. 358 j
Til verslunar W, Ó, Breiðfjörðs í Rvík
koina ávallt nýar vörur, með liverjum
dampi. Nú með Romny eru komin aptur
hin margþráðu skosku kjólatau, sem hvergi
fundust eins smekklega valin munstrin;
sömuleiðis er margt, margt annað ný kom-
ið svo sem klæði, kamgarn og annað fata-
efni, allt með sömu góðu prisunum og áður.
Yið verslun W. Ó. Breiðljörðs í Iívík
fæst hvalrengi, gott matarkaup; notið tæki-
færið, meðan það er að fá. 359
Skósmíðaverkstofa, Vesturgötu 4,
Eptir þessu
sýnishorni
ættu þeir, sem
panta vilja
stígvjel hjá
mjer, að taka
mál af fætin-
um utan yflr
1 sokk, með
mjóum brjefræmum eða mælibandi. Nákvæmlega
verður að taka lengdarmálið eptir þvi, sem sýnis-
hornið bendir til.
Björn Kristjánsson. 360
Vottorð.
Dóttir mín, sem er 14 ára gömul, hafði
þjáðst mjög undanfarin ár af jbmfrúgulu,
lystarleysi og meltingarleysi. Jeg hafði
því reynt alit, sem mjer datt í hug við
hana, þar á meðal Brama-lífs-elixír þeirra
Mansfeld-Búllners og Lassens, en ekkert
af þessu stoðaði grand. Síðan keypti jeg
hjá herra kaupmanni M. H. G-ram í Fjeldsö
eina flösku af Kína-lífs-elixír herra Valde-
mars Petersens í Fridriksliöfn, og er það
mjer nú sönn gleði, að geta vottað, að
dóttir mín við brúknn bittersins hefur
orðið albata af ofangreindum kvillum.
Fjeldsö pr. Gjedsted, 4. október 1887.
Ekkja Lausts Itytters.
Kína-lífs-elíxírinn fæst ekta hjá:
Hr. E. Felixsyni. Reykjavík.
— Helga Jónssyni. Reykjavík.
— Helga Helgasyni. Reykjavík.
— Magnúsi Th. S. Blöndahl. Hafnarfirði.
— Jóni Jasonssyni, Borðeyri.
— J. V. Havsteen. Oddeyri pr. Akureyri,
aðalútsölumanni norðanlands.
Valdemar Petersen,
er býr til hinn eina ekta Kína-lífs-elixír.
Frederikshavn.
361 Banmark.
Eigandi og ábyrgflarnxaöur:
ÞORLEIFUE JÓNSSON, mnd. phil.
Shrifstofa: í Bankastræti nr. 3.
Fjelagsprentsmiðjan. — Sigm. Guðmundsson.
94
„Dað vildi jeg líka gera, en það er þó hverjum
manni annt um, að eign hans fari batnandi“.
„Til hvers er það, ef aðrir hafa allan gróðann af
því, en jegjbara skaðann? Nei, en af því að faðir þinn
og svo þið hafið alltaf staðið bærilega, já, einna best
af mínum landsetum í skilum við mig með þetta litla
afgjald, þá skal jeg nú samt láta þig sitja fyrir jörðinui
með fjórtán sauða afgjaldi, og sömu leigum eins og áður,
— og þó veit jeg vel, að jeg hefði getað byggt jörðina
fyrir fimmtán; gengurðu að því?“
„Jeg má til, því að jeg fæ ekki annað; en hvað
ætlarðu að gera svo vel og byggja mjer jörðina Iengi?“
„Svo lengi sem þú viilt, og jeg eða mínir þurfa
liennar ekki við“.
„Og má jeg þá ekki gera neinar jarðabætur?“ spurði
Gunnlaugur glottandi.
„Ekki banna jeg þjer það, en þú fær enga borgun
hjá mjer fyrir það“.
Gunnlaugur bjóst ekki við því; en svo fór hann, að
hann hafði byggingarbrjefið í vasanum með ótal skyldum
viðvíkjandi afgjaldinu, en ekki var annað sett upp í því,
sem teljandi er, nema það, að halda jörðinni í „for-
svaranlegu standi“, en það ijek nú reyndar orð á því,
að það væri ekki svo erfitt að halda jörðum Brands
95
gamla í „forsvaranlegu standi“, ef afgjaldið var borgað
vel og skilvíslega. — —--------------— — — — —
Og svo áttust þau, Gnnnlaugur og Helga.
Þau bjuggu saman í 12 ár sem fyr sogir.
Það var munur að koma að Keldubóli, þegar þessi
tólf ár voru liðin, heldur en þegar Gunnlaugur tók við
jörðinni.
Túnið var girt allt í kring, nema að neðan, þar
sem engið lá að því; helmingurinn af þvi hafði verið
kargaþýfl, og alla tíð graslaust, eu nú var það allt orð-
ið rennisljett; grundin sunnan frá túninu var innan-
garðs, og þekktist nú eigi frá því; hún var líka orðin
að túni. Fyrir norðan túnið stóðu stórir móhlaðar á
liolti einu; taðið úr fjárhúsunum fór ailt á túnið, enda
fóðraði það nú sjö nautgripi. Fyrir neðan túnið breiddu
sig stórar flæður, og fegursta engi, sem gaf af sjer tvö-
fallt hey við það, sem áður var. Mýrin fyrir utan túnið
var eins og áður; það hafði ekki enn þá orðið tími til þess að
koma því í verk að rista hana fram. Þegar heim á hlaðið
kom, var þar snotur oglaglegur bær, mest ailur byggður
upp að nýju, og umgengni öll hin þrifalegasta.
Það er hreinasta furða, hverju sumir menn koma
í verk; þegar maður er fær um, að knitmiða tímann
niður, nota hverja mínútu, að jeg ekki tala um hvern
klukkutíma, sem afgangs verður þessum daglegu nauð-