Þjóðólfur - 05.12.1890, Blaðsíða 2

226
á þessa skoðun, sleppti það varnarþings-
skilyrðinu.
Þrátt fyrir þetta er þó ekki víst, að t.
d. kæstirjettur kæmist að þessari niður-
stöðu, en fróðlegt væri að fá vissu fyrir
þessu, t. d. með því, að þeir, sem beðið
hafa skaða við síðustu ferð Thyru, Iegðu
saman og ijetu einhvern einn höfða mál út
af því gegn umboðs- og afgreiðslumanni
gufuskipafjelagsins í Eeykjavík fyrir þess
hönd. Ekki er ólíklegt, að gjafsókn feng-
ist í því máli, ef málshöfðandi væri fá-
tækur maður. Ef þetta reyndist rjett að-
farið, gætu aðrir er skaða hafa beðið af
strandferðunum, komið á eptir, en reynd-
ist það svo, að fielagið yrði ekki lög-
sótt á þennan hátt, gæti það engri mót-
spyrnu mætt á þinginu að binda fjárveit-
inguna til strandferðanna því skilyrði, að
útgjörðarmenn skipanna haíi varnarþing
hjer á landi, en ef engin vissa væri feng-
in í þessu efni, mætti búast við mót-
spyrnu gegn því á þinginu, eins og 1887,
er efri deild samþykkti í einu liljóði að
fella burt varnarþingsskilyrðið.
Parnell og menn hans.
Frá frjetta/ritara Þjóðólfs.
Charles Stewart Parnell er hár maður
og mjór vexti. Hann lygnir auguuum og
hefur þau hálfopin, gengur stundum með
alskegg, stundum skegglaus, stundum
með kampa. Hann kom á þing 1875;
hann stamaði og fipaði við flibbann sinn,
þegar hann talaði. Fyrsta frægðarverk
sitt vann hann 1877; þá töfðu hann og
fjelagar hans þrír svo fyrir með ræðum,
að neðri málstofan sat á fundi í 22 tíma!
Nú er þessi maður, sem í fyrstu virtist
vera klaufi, einhver hinn orðheppnasti og
ágætasti ræðumaður. En það er eins enn,
að það drýpur ekki af honum, um hvað
sem hann talar, heldur en hann sje að
þamba vatn og — flibban sinn lætur hann
ekki enn í friði. Hann kemur og fer í
þinghúsinu og enginn veit hvert hann fer
eða hvaðan hann kemur. Hann vinnur
allt með hægðinni.
Dillon og Brjánn (O’Brien) hafa staðið
betur í Balfour en allir aðrir 1885—1890
og eru vinsælastir allra Ira á írlandi.
Dillon, er svartkiæddur og grannur mað-
ur með hrafnsvart hár og skegg og ljóm-
andi fögur augu; hann er dökkur á hör-
und og varla geíur írskari mann að líta.
Ætíð alvörusvipur á honum eius og Parn-
ell. Mælska hans er eldheit og kröptug;
hann talar liátt með áköfum limaburði.
Hann hefur opt setið í fangelsi mánuðum
saman og er heilsutæpur. Hann ljet draga
sig með valdi útúr málstofunni 2. febr.
1881; Gladstone komst ekki að að tala
fyrir honum. Brjánn er blaðamaður og
skáldsöguhöfundur. Hann er kornungur
maður nýgiptur, liefur opt komist í krapp-
au, og setið í fangelsi. Einu sinni töluðu
blöðin á Englandi í tvær vikur um bux-
urnar hans; hann vildi ekki fara úr þeim
og í buxur fangelsisins oghafði sitt frain
á endanum. Þeir fjelagar eru nú að safna
fje í Ameríkn handa bágstöddum írum.
Michael Davitt er jötunvaxinn maður,
með hátt enni, þungbrýnn. Enginn mað-
ur hefur slíkt orð á sjer fyrir ósjerplægni
og ráðvendni eins og hann. Hann vildi
ekki taka við fje því, sem írar skutu
saman í þjóðlaun handa honum, og kem-
ur aldrei í veislur, því hann ætlar fje því
betur varið handa bágstöddum írum.
Parnell er íhaldsmaður í mörgu í saman-
burði við Davitt og sagði við hann í gamni:
„Þegar við fáum „Home Rule“,þá verður
að læsa þig inni“. Þegar hann var barn,
voru foreldrar hans fiæmdir frá húsi og
heimili. Hann gekk að stritvinnu lengi
æfinnar. Hann sat í fangelsi 1870—77
og var sleppt af náð 8 árum áður en hann
átti að sleppa. Hann stofnaði „Land-
League“ 1879. Hann sat 15 mánuði í
fangelsi 1881—82 og ritaði þá merkisbók
um kaun mannfjelagsins. Hann hefur
opt ferðast um Bandaríkin og var hótað
dauða þar, afþví hann barðist hnúum og
hnefum móti því að brúka dynamit. Hann
er einhentur og missti hægri hendina í
bómullarvjel við vinnu.
T. M. Healy er lítill maður og dökkur
á brún og brá, með gleraugu. Hann er
fremur illa til fara og sópar ekki að hon-
um. En hann er slægur sem höggormur
og svo mikill lagamaður, að hann rekur
stampinn á dómarana. Einn þeirra spurði
hann, hvort hann læsi lög á næturnar, því
allt, kunni liann upp á sínar 10 fingur.
Hann er svo hnittinn, findinn og meinleg-
ur í orðum, að hann getur gert menn
fokvonda, án þess að þeir fái nokkurn
höggstað á honum. Hann er svo kænn
og lögfróður, að Gladstone sagði 1881, að
3 menn í málstofunni væru kunnugir
írskum landbúnaðarlögum — hann sjálfur,
Healy og lögfræðingurinn Low. Balfour,
bitrasti fjandmaður lians, þakkaði honum
einusinni, er hann banaði óvinsælu stjórn-
arfrumvarpi.
Balfour
er maður með snoturt og lítið höfuð, með
gleraugu, hárið skipt í miðju með lokk á
enni. En sterkur vilji býr í skrokk þess-
um og fjandmenn hans hafa gert hann að
hinum harðleiknasta ræðumanni apturhalds-
manna. Óbótaskammir hrynja af honum
eins og vatn af gæs og hann bítur frá
sjer og sendir hnútur aptur á staði, þar
sem þær koma sjer illa. Hann er bróður-
sonur Salisburys og var skrifari hjá hon-
um 1878—80. Hann hefur verið á þingi
síðan 1874, í stjóru siðan 1885 og ír-
landsráðgjafi síðan 1887. Engum
manni lief'ur verið eins sótbölvað, blótað
og ragnað á írlandi og honum, og þykir
ekki ólíklegt, að einhver af formælnm íra
verði að áhrínsorðum áður en laugt um
líður.
----"CoSaJ-----
Rangárvallasýslu (Niðurl.). Pjárheimtur eru hjer
verri nú en menn muna til áður. Á mörgum bæjum
vantar 8 til 12 kindur, og er það allt of mikið; að
visu lánuðust illa seinni fjallsöfn, en allbærilega þau
fyrri. Það er mjög leiðinlegt að vita ekkert um,
hvað orðið hefur af þeim mörgu hundr. fjár, sem
svona farast. Engu siður vantar úr heimahögum.
Ekkert varð úr fjenaðarsýningunni hjer i haust,
sem sýslunefndin hjer i sýslu, eptir tillögum Bún-
aðarfjelags suðuramtsins, ákvað að fram skyldi fara
milli miðrjetta og veturnðtta; menn voru þó furð-
anlega með þvi að sinna þessu nýmæli, en fyrst
kom tilkynningin frá Búnaðarfjelaginu um, hver
veraskyldi formaður dómsnefndarinnar, mjög seint,
þar sem tíminn virtist þó vera nægur, þar eð sýslu-
fundurinn var haldinn 25. ágúst; i öðru lagi hitt-
ist svo á, að báðir mennirnir, sem fjelagið benti
á fyrir form., gátu eigi gegnt þeim starfa heilsu-
lasleika vegna; reyndar hafði Búnaðarfjelagið falið
sýslumanni okkar að útnefna formanninn, ef þessir
menn gætu ekki aðstaðið, en þegar það var
komið i kring, var timinn útrunninn, sem sýning-
in átti að fara fram á, enda veðrátta ófær; átti
þvi dómsnefndin fund með sjer, til að korna sjer
niður á, hvað gjöra skyldi, og kom henni saman
um, að fresta sýningunui til vors og byrja hana
þá 1. júní, ef búnaðarfjel. vildi falla6t á það,
sýningarstaðir eru 4 i sýslunni; i dómsneíndinni
er formaður sjera Skúli Skúlason í Odda, meðdóm-
endur alþingism. Sighv. Árnason i Eyvindarholti
og hreppstjóri Þórður Guðmundsson í Hala.
Nýlega hefur oss borist hingað áskorun frá ís-
flrðingum um að rainnka sem mest kaup á ísafold
og Þjóðólfi, en óhrædd geta þau blöð verið um,
að áskorun þessi hafi nokkurn hnekki fyrir þau“.
Strandasýslu í nóv. Pjárheimtur af fjöllum
liafa verið misjafnar i haust. Menn hafa verið að
ræða um að fá póstgöngur milli Arngerðareyrar á
Langadalsströnd og Hrófbergs hjer í sýslu, en eigi
er víst enn, hvernig það gengur. Þó hafa, ef til
vill i því skyni, verið reistar vörður á Steingríms-
fjarðarheiði, sem er fjallvegur milli dalanna, Langa-
dalsins og Staðardalsins, en til þess að vörðurnar
yrðu að sem bestu gagni, veitti ekki af að setja
vír milli þeirra, til þess að ómögulegt væri að
villast á þessari leið.