Þjóðólfur - 24.12.1890, Blaðsíða 2

238
Litla stálkan hljóp svo burt; hann hjelt í hum-
áttina á eptir henni að húsinu, þar sem hún átti heima,
og kemst, án þess að nokkur tæki eptir honum,
upp alla stigana, og kom að dyrunum á herbergi
jieirra mæðgnanna einmitt Jiegar barnið var að
enda við sögu sína. Móðir þess fannst mikið um
og sagði: „Börn, við skulum biðjast fyrir“. Og
hann heyrði þau biðjast fyrir heitt og innilega;
honum varð undarlega við, er hann heyrði sig
nefndan í bæninni sem hið ókunna verkfæri, er
drottinn hefði sent til hjálpar í neyðinni, og hann
heyrði þau einnig biðja innilega fyrir sjer. Að því
búnu heyrði hann þau syngja jólasálm, fyrst mðð-
urina og siðan börnin taka undir. Á meðan þau
voru að syngja, laumaðist hann burt. Á neðsta
þrepinu stansaði hann og hlustaði, eu þá heyrði
hann, að dyrnar uppi voru opnaðar; auðvitað ætl-
aði önnurhvor þeirra mæðgnanna af fara út og
kaupa eitthvað til jólanna. Til þess að verða ekki
á vegi þeirra, flýtir hann sjer burt. Á leiðinni
heim til sín var hann stöðugt að hugsa um bæn-
ina, sem var svo ný fyrir honum. Hann hafði að
vísu lært barnalærdóm sínn og verið fermdur, en,
eins og hjá svo mörgum öðrum, hafði allt slíkt
fallið í gleymsku.
Þegar hann kom heim til sín, var þar kalt;
hann langaði ekki til að vera heima og enn síður
að fara á veitingahúsið aptur; hann gekk út og
gekk aptur og fram um göturnar, þangað til hann
allt í einu heyrði orgelsöng, og það var einmitt
sama lagið, sem hann hafði heyrt áður um
kveldið.
Á jeg að fara í kirkju? hugsaði hann með sjer
og brosti að þessari hugsun sinni. En það var eins
og söngurinn drægi hann til sín, svo að hann gekk
inn. í sama bili hætti söngurinn, og meðan hann
var að fá sjer sæti, heyrði hann sagt: „Biðjumst
fyrir!“ Allur söfnuðurinn kraup á knje, nema
hann; hann einn stóð, en fann þó til þess með
blygðun, að sjer mundi hjer vera ofaukið. Síðan
stje maður i stólinn, ekki í þessum venjulega
prestaskrúða, heldur eins klæddur og aðrir. Prje-
dikarínn las upp textann: „í dag er yður frelsari
fæddur“, og lagði siðan út af því. Slíka ræðu
hafði daglaunamaðuriun aldrei heyrt, og þegar
hann heyrði i ræðunni þessi orð: „Svo elskaði guð
heiminn, að hann gaf í dauðann sinn eingetinn
son, til þess að hver sem á hann trúir, skuli öðlast
eilíft líf“, þá skildi hann, að hjer var sá kærleik-
ur, sem hann hafði fundið endurskin af áður um
kveldið, og þegar söfnuðurinn að lyktum kraup á
knje, gerði hann það einnig, hræsnislaust og af
alvöru.
Þegar hann kom heim um kveldið, tók hann
blómin frá litlu stúlkunni, vafði þau í hvítan pappír
og skrifaði utan á: „Jólagjöfin mín“. — Og þegar
hann síðan lagðist til svefns, fannst honum i raun-
inni þetta vera einhver skemmtilegasta jólanóttin,
sem hann hefði lifað.
Hufuskipið Midlothian fór í gær til Englands
og með því kaupmaður G. Thordahl,
Prjedikanir í dómkirkjunni á hátíðunum:
Aðfangadagskveld jóla: stud. theol. Sæm.Eyjólfsson.
Jóladag kl. 11: dósent Þórh. Bjarnarson.
----kl. iy2: dómkirkjupresturinn, á dönsku.
Annan dag jóla kl. 12: Sami.
Gamlaárskveld: kand. Rikarður Torfason.
Nýársdag kl. 12: dómkírkjupresturinn.
Smávegis.
Sýningin í Ameríku 1893 verður haldin í
Chicago, eins og áður hefur verið frá skýrt. Sýn-
ingarhöllin á að vera tilbúin 12. okt. 1892 og víg-
jast þá, því að þanu dag eru liðin 400 ár, síðan
Kolumbus fann Ameríku. Sýningin sjálf verður
haldin frá 1. maí til 31. okt. 1893. I Apríl s. á.
á að halda herflotasýningu nálægt New-York á
herskipum úr öllum löndum heimsins.
Fimm milljónir króna komu inn frá útlendum
ferðamönnum af öllum þjóðum í sumar sem leið í
Bergen og vestan til í Noregi, þar af 4 millj. að
eins í Bergen. Talið er, að 372 milljón hafi kom-
ið frá enskum og ameríkskum ferðamönnum.
Hundrað frímerkjasafnendur hjeldu nýlega
fund með sjer i New York, þar sem er stórt
frímerkjafjelag. Þar kom það fram meðal annars,
að sum sjaldgæt ameríksk frímerki kost.a [3600 kr.
hvert. Erímerkjasafn Farrai's í París er 2 millj.
króna virði; fyrir eitt einstakt frimerki hafa hon-
um verið hoðnir 50000 frankar, en hann hefur
ekki látið það.
Lengd líkamans. Allir vita, að menn eru mis-
jafnlega langir eða háir. En hitt munu fæstir
vita, að sami maðurinn er ekki jafnlangur á morgn-
ana og á kveldin Það var gamall frakkneskur
munkur, sem fyrst tók eptir þessu. Hann mældi
sig nákvæmlega um langan tíma og fann að hann
var lengri á morgnana en á kveldin; það munaði
ekki miklu, ekki meiru en 6 línum eða y, þuml.,
en þennan mun fann hann jafnan, hvenær sem
hann mældi sig. Seinna hafa menn sannað þetta
með mælingum á heilum hersveitum. En af hverju
kemur þetta? kann margur að spyrja. Það er
ofureinfalt og auðskilið. Á daginn, þegar menn
eru á felli, þrýstir þungi likamans, sem hvílir á
hryggnum, saman brjóskkenndu skifunum milli
hryggjarliðanna, svo að hryggurinn verður styttri,
en á nóttunni, er menn liggja í rúmi sinu, hverf-
ur þessi þrýstingur og brjóskskífurnar þenjast út
aptur, svo að hryggurinn lengist og menn verða
jafnan lengri á morgnana en á kveldin.
37 milljónir títuprjóna ern búnir til daglega
í Birmingham á Englandi. Á Erakklandi eru bún-
ar til um 20 milljónir af þeim daglega, og nm 10
milljónir i sumum öðrum löndum.
Fyrirspurn og svar.
Hefur kaup vinnuhjúa eða ráðskonu forgangs-
rjett fyrir öðrum skuldum í dánar- og þrotabúum ?
Svar: Eins árs kaup vinnuhjúa hefur sama
rjett sem húsaleiga, jarðarafgjöld og skattar til
landssjóðs, sveitar, prests og kirkju um síðustu 2
ár, þannig að þessar kröfur ganga jafnhliða á
eytir útfarararkostnaði, skiptakostnaði, skiptalaun-
um og opinberu fje í vörslum búsins, en fyrir
öðrum skuldum.
Siðastliðið vor bilaðist kona mín, Ragnhildur
Vigfúsdóttir, svo við barnburð, að fáir huguðu
henni líf, en allir töldu hana ólæknandi, í hið
minnsta hjer á landi. Bilunin var fólgin í því, að
gat kom á endaþarminn og tvö á þvagblöðruna.
í vandræðum mínum leitaði jeg þá landlæknis
Schierbeoks, sem góðfúslega bauð mjér að gjöra
læknistilraunir við hana, og var hún því með veik-
um burðum flutt til hans. — Eptir 12 vikna dvöl
undir hendi þessa ágætismanns, er nú kona mín
aptur hein* komin alheil heilsu sinnar. Mikið af
fyrirhöfn sinní gaf landlæknirinn. — Þetta aðdáan-
lega verk hans finn jeg mjer skylt að auglýsa
opinberlega, ekki einungis i þakklætisskyni við
hann og honum til verðugs heiðurs, heldur eink-
um þeim til leiðbeiningar, sem líkt kann að verða
ástatt fyrir og konu minni.
Efra-Apavatni 20. nóv. 1890.
624 Guðm. Glnðmnndsson.
Aðalfundur fyrir Ekknasjóð Reykjavikur
verður haldinn 2. janúar kl. 5 e. h. i leikfimishúsi
barnaskólans. 625
Nýjasta uppgötvun
um bæjarbyggingar og húsabyggingar
er eldtrausti dúkur sá, sem jeg í „ísafo'd“, 100.
tölubl., 13. þ. m., hef lýst. Yerksmiöjuverðið á
honum hingað komnum er þannig: Á ljósgráum
dúk 1 kr. 5 a. alinin, 1 al. 15 þuml. bieiðum, svartur,
I brúnn, grænn, rauður og dökkgrár 10 aur. dýrari.
Dúkurinn fæst einnig gylltur, silfurlitaður og eir-
litaður til innanhússklæðningar, en er þá að mun
dýrari. Dúkurinn verður sendur mjer á næsta
vori með tilheyrandi saum og áburði. Hann er
ytra málaður 5.—6. hvert ár, gerir húsin súglaus
og hlý og trygg fyrir eldsvoða utanað. Sýnishorn
af honnm hafa mjer verið send til útbýtingar 6-
keypis til þeirra sem óska.
Rvík ls/,2 ’90.
626 Bjðrn Kristjánsson.
Skósmíðaverkstoía, Vesturgötu 4.
Eptir þessu
sýnishorni
ættu þeir, sem
panta vilja
stígvjel hjá
mjer, að taka
mál af fætin-
um utan yfir
1 sokk, með
mjóum brjplræmum eða mælibandi. Nákvæmlega
verður aö taka lengdarmálið eptir því, semsýnis-
hornií bendir til.
Björn Kristjánsson. 627
Dr. med. V. Zils, læknir yið konung-
legu liðsmanna-spítalana í Berlín ritar:
Bitterinn „Brama-lífs-elexíru er fram-
úrskarandi liollt og magastyrkjandi
meðal.
Berlin. Dr. med. W. Zils.
Einkenni á vorum eina ekta Brama-lífs-élixir
eru firmamerki vor á glasinu og á merkiskildin-
um á miðanum sjest blátt ljón og gullhani, og
innsigli vort MB &Lí grænulakkier á tappanum.
Mansfeld-BuUner & Lassen,
sem einir búa til bimi verölaunaða Brama-lífs-elixir
Kaupmannahöfn.
Yinnustofa: Nörregade No. 6. 628
Eigandi og ábyrgöarmaflur:
ÞORLEIFUR JÓNSSON, cand. phil.
Skrifstofa: i Bankastræti nr. 3.
FjelagBprentsmiAjan. — Sigm. GuflmundsBon.