Þjóðólfur - 17.04.1891, Síða 4

72
Nýjar sumargjafir fyrir fólkið.
Með Thyru hef jeg nú fengið:
Spiladósir, lyrukassa, lopt^yngdarmæla (Baroraeter), hitamæla, gleraugu ekta
góð fyrir augnveika.
Alls konar stundakiukkur; verð frá 4 til 75 kr.
VASA-IÍR: gull-, silfur- og nickel- fyrir karlmenn og kvennfólk.
ÍRKEÐJIIR: guil-, silfur-, nickcl-, silfurrín-, talmi- m. m.
Kapsel, hálsmen, hringi, armhönd, hrjóstnálar, hrjóstpinna, slipsisnálar,
hrjósthnappa, manehetthnappa, eyrnahringi, hálskeðjur, skiifhólka af alls
konar tegundum.
Enn fremur mínar ekta góðu SAUMAVJELAR (Singer), sem jeg nú ekki
þarf lengnr að lýsa, því af þeirri sort seljast nú yfir 75,000 maskínur á hverju ári,
því þær eru meir brúkaðar en nokkrar aðrar vjelar um víða veröld, en jeg er sá
fyrsti, sem hef fiutt þær til íslands, enda seljast þær hjer vel.
íjG~ ÚrTerslun Rcykjavíkur
(í svokölluðu Bíldudalsfrúarhúsi).
126 Teitur Th. Ingimundarson.
Brugte Frimærker
Á næstliðnu hausti var injer drea;iim i Þing-
vallarjett hvitur lambhrútur með marki líku minu,
sem er hvatrifað hægra, sýlt vinstra (rifan var
neðan til í fremri sneiðingunni)._ Þar eð jeg á ekki
þennan hrút, má sá, er getur sannað eignarrjett
sinn að honum, vitja andvirðis hans hjá hrepp-
stjóranum hjer i hreppi til næstkomandi vetur-
nótta.
Mjóanesi í Þingvallasveit 24. mai-B 1891.
127 Einar Einarsstm.
og Brevkort fra Island, saavel ældre som
nyere, önskes tilkjöbs. Laveste Ofíerter
indsendes til
Aktiebol. Oötehorgs Erimærke Aifair,
Gröteborg, Sverig,
Agent i Island söges for Opkjöb af saavel
ubrugte som brugte Mærker. En fuldt
lönnende Provision erholdes. 128
Fundur í Stúdentafjelaginu annað kveld (18.
apríl) kl. 8VS. 129
Herráð Dr. Grönholz,
læknir i Assens ritar:
„Jeg hef um langun tíma reynt verk-
anir Brama-lífs-elexírs þeirra Mans-
feld-BúlIner & Lassens við lækningatil-
raunir minar; eptir þeim efnum, sem hann
er samsettur af, gat jeg þegar mælt fram
með honum, og nú -get jeg enn fremur
fullyrt, að þessi bitter hefur alstaðar haft
góðar verkanir, er hann hefur verið not-
aður“.
Assmis. Orönholz.
Einkenni á vorum eina ekta Brama-lífs-elixir
eru firmamerki vor á glasiuu og á merkiskildin-
! um á miðanum sjest blátt ljón og gullhani, og
innsigli vort MB &Lí grænulakkier á tappanum.
Mans/eld-Búllner & Lassen,
sem einir búa til hinn verBlaunafla Brama-lifs-eltxir
Kaupmannahöfn.
Vinnustoía: Nörregade No. 6. 130
Úr Iiefur fundist á götum bæjarins; eigandinn
vitji þess til ívars Ebeneserssonar í gamla húsi
Þorkels snikkara í Tjarnargötu. 131
Kigamli og úbyrBflarmaflui:
ÞORLKIFUR JÓISSSON, cand. phil.
Skrifstofa: i Bankastræti nr. 3
Fjelagsprentsmifljan.
62
mánuð, ef það á að fást. Já, það var ekki annað fyrir
en að flýja á náðir „hjástoðarinnarai með frakka eða
brækur, því úrið — það var fyrir löngu komið á ein-
hverja lánsstofuna, en keðjan slóst samt enn fram og
aptur; en það voru e.ð eins látalæti. Sumarfrakkann
mátti jeg til að hafa með, en vetrarfrakkinn — hvern
fj......átti jeg að láta hann hanga allt sumarið í klæða-
skápnum og fyllast ryki og óhreinindum, og það var einu
sinni ekki rúm fyrir hann í skápnum, nei látum hann
bara fljúga, hugsaði jeg; þeir geta ekki verið þekktir
fyrir annað en gefa mjer 8—10 kr. út á svo snotran
yfirfrakka. Jeg lagði hann ofboð snyrtilega saman,
vafði hann innan í kvöldblaðið, sem var við hendina og
batt svo laglegum rauðum snærisspotta utan um-. Mjer
duttu í hug orð Ibsens í hans síðasta leikriti, er hann
leggur í munn aðalpersónunni í leiknum, Heddu Gabler
(sem leikritið heitir eptir); það eru orðin „i skjönhed“,
sem nú eru orðin að máltæki út um allan heim. Hún vill
sem sje láta unnusta sinn deyja „i skjönhed“, þ. e. skjóta
sig í brjóstið, og eins hugsaði jeg með sjálfum mjer, er
jeg hafði búið þetta svo vandlega út, að þetta væri
nærri því að „setja i skjönhed“, og að það væri fullt
1) Þ. e. lánsstofnun, sem lánar peninga gegn handveði í ýmis
konar lansafjármunum.
63
eins mikil ástæða til þess að „setja“ eins og að „deyja
i skjönhed“, úr því það væri gert á annað borð.
Jeg tók böggulinn undir handarkrikann og gekk
niður stigann. í stiganum mætti jeg Jóni langa. Yar
á honum æði mikill asi og tók hann 3—4 tröppur í
einu. Sagðist hann hafa sjeð Runka bróður koma út
frá matmangaranum með bjór í báðum höndum og hefði
ekki getað ímyndað sjer annað en hann heíði farið upp
til mín. En jeg fullvissaði hann um, að hann væri
ekki uppi hjá mjer;— „ja, en þá hefur hann farið upp
til Láfa, dóninn, en hann skal ekki komast undan að
gefa bjórinn sem jeg vann af honum í kotrunni í gær“,
mælti Jón og sentist niður stigann og eins og örskot
upp til Láfa. En jeg hjelt mína leið út Sleipuna og
þóttist góður, að Jón skyldi eigi fara að spyrja mig um
böggulinn, og átti jeg það bjórnum hans Runka að
þakka.
Þegar jeg kom inn á lánsstofuna, var þar tvennt
fyrir. Annað var ungur maður og laglegur, snyrtilega
búinn; hann var að rjetta manninum fyrir innan borðið
úrið sitt og gjörði það rjett eins og hann væri að sýna
góðum vin, livað klukkan væri; liann beið meðan mað-
urinn var að skoða það út við gluggann. „Þjer getið
fengið 8 kr. íyrir það“, sagði sá fyrir innan borðið.
„Gott“, sagði ungi maðurinn og sópaði krónunum