Þjóðólfur - 26.06.1891, Blaðsíða 4

120
kaupa vestur á Búðir, strandaði þar 21. þ. m. —
20. þ. m. strandnði enskt briggskip í Hafnarfirði.
Óvanalega mikill liiti iiefur verið lijer siðustu
daga, mest 24 stig á Celsius.
Misprentast hefur i síðasta blaði, fremstu bls.,
3. dálki, 20. Iínu að neðan „10° hiti á Reaum.“ fyrir
40° Júti á Reaum.
Duglegur kaupamaður getur fengið
kaupavinnu í snmar á góðu heirnili í Húnavatns-
sýslu. Menn snúi sjet til ritstj. Þjóðólfs. 231
Kvennafræðarinn
er
kominn út í annað sinn.
Kostar í bandi:
2,50 2,65 3,00.
Pæst hjá öllum bóksölum á landinu.
TÍX leigll fyrir alþingis-
menn tvö herbergi uppbúin, á hentugum
stað í bænum; einrng, ef óskast, fœði og
þjönusta. Ritstjóri vísar á. 234
Margar þúsundir
manna hafa komist hjá þungum sjúkdóm-
um með því að brúka í tæka tíð hæíileg
meltingarlyf.
Sem meltingarlyf í fremstu röð ryður
„Kínalífselixírinn“ sjer hvarvetna tíl rúms.
Auk þess sem liann er þekktur um alla
norðurálfu, hefur hann rutt sjer til jafn-
fjarlægra staða sem Afríku og Ameríku,
svo kalla má hann með fullum rökum
heimsvöru.
Til þess að honum sje eigi ruglað sam-
an við aðra bittera, sem nú á tímum er
mikií mergð af, er almenningur beðinn að
gefa því nánari gætur, að hver flaska ber
þetta skrásetta vörumerki: Kínverja með
glas í hendi ásamt nafninu Vald. Petersen í
y. p
Frederihsliavn, og á innsiglinu ' í grænu
lakki.
Kíualífselexírinn fæst ekta í flestum
verslunarstöðum á íslandi. 235
Eigandi og á.byrgðarmaður:
ÞORLEIFUK, JÖNSS0N, cand. phil.
Skrifstofa: i Bankastrœti nr. 3.
Fjelagsprent.smiðjan.
233
Sigurður Kristjánsson.
■ N u þ e g a r Iiinar endingarbestu og þægilegustu
4000 saumamaskínur eru:
í brúki í Noregi. 1 J Whites amerikanske Peerless. _
Gullinedalía
í París 1890.
og á öllum
licimssýningum.
Hár armur, smíöað stál, flytjanlegir hlutir, sjálfsetjandi nál, sjálfþræðandi skytta,
saumar íljótast, hefur minustan hávaða, endist best.
3 á r a á b y r g- ð.
Bngin úrelt samsetning. Ekkert „huinbúg“, heldur góðar og vandaðar maskínur, sem jafn-
an sauma fallega og gailalaust, hvort sem það, sem sauma skal, er þykkt eða þunnt, smágert
eða stórgert. Verksmiðjan i Clevelaud í Ameríku býr til dag-lega 700 maskínur, þó að hún
byrjaði ekki fyr en 1876. Selst ekki á Horðurlöndum hjá neinum nema
Sand & Co.,
19. Kongens Gade 19, Kristiania.
Miklar birgðir af undningarmaskínuin og prjóuamaskínum.
Ilúsorg-cl til sölu.
HSfr Spyrjið eptir Sands saumainaskínolíu hjá næsta kaupmanni
232 Sömuleiðis Dresdener garni, sem er ódýrast og best.
94
Kauplæðingarnir Iitu liaifgeiglega í kringum sig,
en fóru svo að skellililæja.
„Grimmur hundur? Er svo herra?“ sagði bóndinn;
„jeg verð að vera á öðru máli; jeg hefi sjálfur sjeð
Júan de Antequera augliti til auglitis; mjer sýnist hanu
eins og aðrir menn“.
Jeg glápti á þennan,,sem talaði; hann var í grænni
flauelstreyju, með fyrir víst 50 látúnshnöppum í, með
stráhatt á höfði með breiðu bandi utanum, gulu; hann
var í dökkum flosbrókum, með rauðan renning um sig,
og með spenniskö á fótum. Jeg gat ekki betur sjeð, en
þetta væri rjettnr og sljettur bóndi þar úr nágrenninu.
Hann var fríður í andliti, liörundsdökkur, sterklegur,
og' augun sem lirafntinna, og fannst mjer þau horfa í
gegnum mig. Fyrir ofan aðra augabrúnina hafði liann
stóran svartan plástur. Hann lijelt á keyri, og hafði
hníf í belti sjer. Hann var álitiegasti maður, er hann
iá þar í grasinu.
„Júan Róa hefur gert mörg hryðjuverk í grendinni
við Granada“, sagði hann; „hertoginn af Wellington á
þar jörð með eitthvað 300 leiglendingum, sem eiga að
gjalda eptir liana eitthvað 15000 dala; en Júan hofur
þrisvar náð hverjum eyri af því frá karliuum, sem er
þar bústjóri hertogans".
Kauplæðingarnir skellihlógu aptur.
95
„Þjer hafið sjeð þennan Júan Antequera —er ekki
svo?“ sagði jeg.
„Opt, opt, lierra, eins og ykkur hjerna“, sagði
hann.
„Og jeg líka", sagði litli Pedrilió.
„Þú — og livenær, drengur minn?“ sagði Jón Hall.
„Nóttina, sem gamli Barrada's, múlrekinn, var myrt-
ur“.
Spánverjinn með plásturinn lileypti brúnum.
„Hver rækallinn!11 sagði hann; „já, jeg man það“.
„Segðu okkur af því morði“, sagði Hall.
„Þið vitið víst, herra“, sagðí Pedrilló, „að svo sem
5 milur hjeðan, við ræturnar á Sierra Mija, stendur
veitingakró, sem er kölluð „pbsada del Cavallo11, af því
að karlinn, hann Martin Seccó, hefur liest málaðan yfir
dyrunum. Þessi karl er föðurbróðir Júans Róa de
Antequera. Hann á konu og tvær dætur. Þetta er af-
skekkt, og það vill opt til. að þeir, sem leggja upp
þaðan undir nótt, villast í fjöllunum og sjást aldrei
framar — það getur verið þeir hafi horfið í sandgjá —
nokkuð er það, þeir liverfa svona einhvorn veginn. Þið
skiljið!“
Spánverjinn með plásturinn glotti illmanniega, og
handljek kuta sinn.
„Eina nótt í fyrra fylgdi jeg Pedró Barradas, múl-