Þjóðólfur - 14.08.1891, Blaðsíða 4

r
156
„LÖGBER G“
kostar frítt sont til íslands 6 kr. árgangnrinn. Engum verður sent blaðið framvcgis
sem eigi licfur borgað undanfarið ár (1890). Mcnn fyrir utan Rcjrkjavík, sem vilja
borga blaðið beint ti! vor, gota sent oss íslcnska scðla í ábyrgðarbrjefi. Yjer tök-
um ])á fullu vcrði. Einnig má borga blaðið til lir. Sigfúsar Eymundssonar í Rcykja-
vík, og panta það lijá öllum útsölumönnum bóksalafjelá'gsins. Utanáskript til vor er:
Tlic Lögbcrg Prtg. & Publ. Co.
277 Box 368. Winnipeg, Man., Can.
N ú J) e g a 1'
4000
í brúki í Noregi.
Hinar endingarbestu og þægilegustu
saumamaskínur eru:
Whites amerikanske Peeriess.
Giillincdaliii
í Paris 1800.
og á öllum
lieinissýniiigum.

Hár armur, smíðað stál, ílytjanlcgir hlutir, sjálfsetjandi nál, sjálfþræðiiudi skytta,
saumar íljótast, hcfur miuustan hávaða, endist best.
3 iíra áhyrgð.
Engin úrelt samsetning. Ekkert „huinbúg11, beldnr gððar og vandnðnr maskínnr, sein jafn-
an snutna fallega og gallalaust, livort sem það, sem sanma sknl, er þykkt, eða þunnt, smágcrt
eða stórgert. Verksmiðjan í Clevelnnd í Ameriku býr til ditglcga 700 maskínur, þð að hún
byrjaði ekki fyr en 1876. Selst ckki á Norðurlöndiun hjá neinum nema
Sand & Co.,
19. Kongcns Gade 19, Kristiania.
Miklar birgðir af undningarniaskíinmi og prjónamaskíuum.
Ilúsorgcl til sölu.
g.g^’ Spyrjið eptir Sands saumamaskínolfu hjá næsta kaupmanni
278’ Sömuleiðis Dresdencr garni, sem er ódýrast og best.
|+ |
ít I
ftf
1+
jt
„Sameiningin“ fæst hjá Sig. Kristj-
ánssyni í Reykjavík fyrir 2 kr. árg. Hið
eina kirkjulcga limarit á íslensku. í átta
blaða broti. Sjerlcga vandað að öllum frá-
gangi- 279
A næstkomandi hausti 1891 fæst keypt:
Kýr, snenimbærar og miðsvetrnrbærar; einnig kúa-
kanp, ef þess er óskað. Sömuleiðis
sauðfjenaður af öllum sortum.
Á seljondft visar
280 Guðj. Vigfússon á Klausturhólum.
Úrsmiði
ósknr unglingspíltur að læra. Kitstj. vísar á.
Til Jeigu fást 1. okt, 4 herbergi með kokkbúsi
og geymsluliúsi. Ritstjóri vísar á. 281
tst ýprentaður leiðarvfsir til Iífsáhyrgðar fæst
nú ókeypis hjá ritstjórunum og hjá Dr. Jónassen,
sem einnig gefnr allar nnnðsynlcgar upplýsingar
um lí'sábyrgð. 282
S^eir, sem skulda fyrir blað-
ið, áminnast um að borga það
sem allrafyrst, einkum þeir,
sem hafa enn ekki borgað fyr-
irfarandi árganga.
Eigandi op ó.byrgöttnnaður:
ÞORLEIFUR JÓXSSON, cand. phil.
Skrifstofa: í BanUastrceti nr. 3.
F.jelag8pient9mið,jan.
122
Auðvitað getur enginn sagt, að hann hafi sjcð eða
fundið aðfarir og tilfinningar hvalsins, þogar liann allt
í einu fann, að liann var frjáls — frolsaður —. Þessa
ógna munar, sem cr á fjötri og frelsi.
En töfrandi svifrúm cr það þó fyrir mannsandann,
að lingsa sjer Iiið óglögga hugsunarlíf hvalsins, og
hvernig þessi geysistóra skepna hefur hagað sjer.
Það cr hugsanlcgt, að hann hafi lcgið kyrr, nema að
öðru livciju liafi taugarnar kippst ó<jálfrátt til og titr-
ing lagt eptir lionum öllum frá sporði til hauss. Legið
svona dauðþreyttur, cinn sólarhring að minnsta kosti, og
svo nærri yfirborðinu, að honum veitti ljctt að draga
andann; meðan fitan úr honum smámsaman gerði sjóinn
lognsljcttan, iíkt og vcrður þegar olíu'-er hellt í öldu-
gaiiginn, til að kyrra brimólguna.
Hann liefur bara legið, og fundið til, að öllu var
ljctt af honum. í fyrstu mcð smáhrcyfingum með ugga
eða sporði, til að fullvissa sig um, að allt iræri í lagi —
þangað til hungrið vaknaði.
Með hinuin langvaxna rennilega líkama hefur hann
svo snögghga þotið gcgn um dimmgrænt hafdjúpið og
giaðst ylir sinum cigin örskotshraða. Farið firna vcg á
klukkutímanum, heíur gleypt í einu margar tunnur af
kvikindaþrungnu íshafinu gcgn um tálkuin, og þeytt
12ÍÍ
vatnsstólpanum með óstöðvandi fjöri í háalopt, og apt-
ur tekið til að elta síld og smáfiska.
Losnaður við bjarglmnga gnfuskipsins, liefur hann
í fjrrstu lítið fundið til skutuisins, þessarar hveimleiðu
hindrunar í uggavöðvanum. Haft óblandaða glcðina af
að finna, að liann var laus við kófrjúkandi, ógnandi
andskota sinn, sem öskraði og froðufelldi rjeft aptan og
ofan við liann, með harðlæsta stálklóna i skrokknum á
lionum. Eðlislciðslan liefur bent til, að það mundi batna
fijótlcga; en timinn hefur smámsaman, meðan livalurinn
velti sjer til og brunaði nm sjóinn, sagt lionum tilfinnn-
anlega til skutulsins, mcð vaxandi þrautum og kvöl.
Og kvölin óx jatht og þjett. Óx viku cptir viku.
Hið solltia sár æsti hann til þrymjandi bræði, kaúði
liann áfram fyrna veg nm liafið. Upp að ísnum hjá
Nowja Semblia og Jan Main og niður cptir, undir Fær-
eyjar. . . . Með hvíldarlausri þrá og ókyrrð, að losna við
pínsl og þrautir, hefur liann leitað frá útsænum, inn-
eptir — eptir grynningunum í Norðursjónutn. Og loks
með örvæntingu sársaukans inn að strendum Noregs,
gegn um grynningar og skerjasund; þar som lífseðlið
endrarnær liefði aptrað honum, þó agnljúf síldarbreiðan
hefði verið rjett fyrir gapanda gininu.
Hvalurinn svam liægt og hægt. í mjóa, hættulega
firðinum — aptur og fram eptir grunnunum — fram og