Þjóðólfur - 11.09.1891, Síða 4

176
X+í
m ■ N ú þ e g a r Hinar endingarbestu og þægilegustu ■ Ð Gullmedalía
4000 saumamaskínur eru: í Paría 1890.
í brúki í Noregi. i a Whites amerikanske Peerless. heimssýningum. ■ ■
Hár armur, smíðiið stál, flytjanlegir hlutir, sjálfsetjandi nál, sjálfþræðandi skytta,
saumar fljðtast, hefur minnstan hávaða, endist best.
3 ára ábyrg-ð.
Engin úrelt samsetning. Ekkert „humbúg“, heldur gððar og vandaðar maskínur, sem jafn-
an sauma fallega og gallalaust, hvort sem það, sem sauma skal, er þykkt eða þunnt, smágert
eða stórgert. Verksmiðjan í Cleveland í Ameríku býr til daglega 700 maskínur, þð aö hún
byrjaði ekki fyr en 1876. Selst ekki á Norðurlöndum hjá neinum nema
____ Sand &;Co.,
19. fKongéns Kade 19, Kristiania.
Miklar'birgðir af undningarmaskínum og prjðnamaskínum.g
^Húsorgel til sölu.
fl*“ Spyrjið eptir Sands saumamaskinolíu hjá næsta kaupmanni
312 Sömuleiðis Dresdener garni, sem er ódýrast og best.

DTrtfFrc
►++4
í sex undanfarin ár hef jeg þjáðst
af megnum veikindum á sálinni, og hef
jeg brúkað ýms meðul, en ekkert hefur
dugað, þar til nú fyrir 5 vikum, að jeg fór
að brúka „Kína-lífs-elexír“ Valdemars Pet-
ersens frá Friðriksliöfn, brá þá strax svo
við, að jeg fór að geta soflð reglulega, og
þegar jeg var búinn að brúka 3 flöskur,
var eg orðinn talsvert betri, og hef þá
von, að jeg með áframhaldandi brúkun
verði albata, þetta er mjer sönn ánægja
að votta.
Staddur í Reykjavík 12 Júni 1891.
Pjetur Bjarnason
frá Landakoti.
Vottorð þetta er gefið af fúsum vilja ■
og fullri ráðdeild.
L. Pálsson,
313 prakt. læknir.
Dr. H. Sehack, starfandi læknir í Kaup-
mannahöfn, ritar: Jeg hef rannsakað bitt-
er þann, er þeir Mansfeld-Bullner & Las-
sen búa til, Brama-lífs-elexír, og verð að
lýsa yfir því, að eptir samsetning hans er
hann skilyrðislaust bæði hollur og bragð-
góður, og þori jeg því að mæla með hon-
um að öllu leyti.
Kaupmannahöfn. H. Schuck.
Einkenni á vorum eina ekta Brama-lífn-elixir
eru firmamerki vor á glasinu og á merkiskiidin-
um á miðanum sjest blátt ljón og gullhani, og
innsigli vort MB & L í grænu lakki er á tappanum.
Mansféld-BúUner & Lassen,
sem einir búa til liinn verðlaunaöa Brama-lífs-élixír
Kaupmannahöfn.
Vinnustofa: Nörregade No. 6. 314
„8ameiningin“ fæst hjá Sig. Kristj-
ánssyni í Reykjavík fyrir 2 kr. árg. Hið
eina kirkjulega tímarit á íslensku. í átta
blaða broti. Sjerlega vandað að öllum frá-
gangi. 316
Fataefni
fæst hvergi betra og ódýrara en í
316 verslun Sturlu Jónssonar.
Eigandi og ábyrgtarmaður:
ÞORLEIFUR JÓNSSON, cand. phtt.
Skrifstofa: i liankastræti nr :■>
Fjelagsprentsmiðjan.
134
sinn hlut; því meiri sem erfiðleikarnir urðu, þvi hærra
glumdi gjaldið í peningastokknum í kistuhandraðanum
í eyrum þeim.
Jón eldri fór nú að svipast að hentugum steini þar
á bæjarkömpunum, en fann ekki; enn hann fann annað
verkfæri, sern hann þegar sá, að ef til vildi væri öllum
steinum betra. Það var stór heynál eða heykrókur, sem
lá þar á veggnum.
Hann tók þegar nálina, og reyndi til þess að
stinga lásinn upp með henni; en það tókst ekki, sem
ekki var von til.
Hinn stóð aðgerðalaus og horfði á.
Loksins kallaði Jón eldri í reiði sinni:
„Hann skal samt opinn a.............s kofinn41, og
keyrði heynálina í kenginn milli lássins og hespunnar,
og snori kenginn í sundur í einum rykk.
„Á, sveiu, sagði liann og fór inn þegar í kofann;
liinn kom þegar á eptir.
Nú var tekið til starfa, en þeim var ekki hægt um;
skýin voru fyrir tunglinu, svo að kolniðamirkur var í
kofanum. Þeir lentu þegar í opnu kistunni, og fóru að
ruska í henni, og náðu úr henni einhverju smádóti; en
brátt fóru þeir að hugsa um hina kistuna. Hún stóð
þar við vegginn hinu meginn, og var Iæst eins og áður
er sagt. En tii þess að komast að hjörunum, urðu þeir
135
að færa liana nokkuð frá; riðluðust þeir því yfir poka
nokkura og annað rusl að gafli hennar. En þar eð
þeir voru ókunnugir, vöruðu þeir sig ekki á því, að
stoð ein stóð þar á staili í veggnum undir öðrum enda
á fjöl, sem var uppi í kofanum; á fjölina lágu þrjár
fjalir aðrar þar uppi, og lá hinn endi þeirra á stalli í
veggnum á móti. Þegar þeir fóru nú að bisa við kist-
una, komu þeir við stoðina af afii, svo að hún slapp
út úr stallinum í vegnum; hrundu þá fjalirnar allar
ofan, og allmikið af ýmsu dóti er þar var uppi. Þar
á meðal var tólgarbelgur, er skall með fjölunum ofan á
kistulokið; varð af þessu hark svo mikið, að allir liund-
ar þutu upp í bænum með ærslum og gelti. Voru þó
flestir þeirra inni í baðstofu. Vaknaði fólkið þegar, en
hundarnir hömuðust við bæjarhurðina.
Nú leist, þeim bræðrum illa á blikuna.
En samt rjeð hitt meira — löngunin eptir að ná
því, sem ferðin var til gerð.
Og þeir fóru að reyna að hrista til lokið á læstu
kistunni; en lömin sú, sem heil var, var sterkari en
við var búist, og Ijet ekki undan.
Hundarnir ólmuðust því meira við bæjarhurðina.
Þeir bræður fóru því út úr kofanum sem fljótast til
þess að skygnast um. En urðu enn ekki neins varir.
Jón eldri fór inn í kofann aptur, og þreif upp