Þjóðólfur - 10.06.1892, Page 3

107
DANARSKRÁ.
Þbrunn Bjarnadöttir, kona uppgjafa-
prestsins séra Jóns Brynjólf'ssonar, andað-
ist að Hala í Holtum 13. f. m. Hún var
fædd að Saudliólaferju 3. júní 1809 og
voru foreldrar hennar merkishjónin Bjarni
Gutmarsson á Sandhólaferju Filippussonar
prests í Kálfholti Ghmnarssonar og Yaldís
Jónsdóttir frá Sauðholti Gíslasonar. í
hjónabandi með manni sínum var húu 55
ár, en ekkert barn eignuðust þau, en mörg
umkomulaus börn höfðu þau alið upp. Hún
hafði verið blind 15 ár og bar hún það
mótlæti með þolintnæði. Þan hjón höfðu
búið 40 ár í Háfshól áður en manni henn-
ar var veitt Kálfholt, en þar bjuggu þau
9 ár. Þegar séra Jón árið 1887 sagði af
sér prestskap, hættu þau búskap og flutt-
ust að Hala til Þórðar hreppstjóra Guð-
mundssonar, sem átt hafði fyrir fyrri
konu uppeldisdóttur þeirra hjóna og bróður-
dóttur hinnar látnu.
Mad. Þórunn sál. hafði gegnt yfirsetu-
kvennastörfum um mörg ár og heppnaðist
það ágætlega, enda var hún miklum hæfi-
leikum búin bæði til sálar og líkama. Hún
var umhyggjusöm og ástrík eiginkona,
stjórnsöm og nærgætin húsmóðir, reyndist
sem bezta móðir fósturbörnum sínum, góð-
gerðasöm og sérlega sfiafmild víö fiHœi-u
Er heuiiar því að maklegleikura minnzt
meðal hinna merkustu kvenna. Þ.
Elín In gimundardót tir, kona Gísla
verzlunarmanns Þormóðssonar (frá Hjálm-
holti Bergssonar), andaðist í Hafnarfirði
10. f. m. sextug að aldri. Foreldrar henn-
ar voru Ingimundur Tómasson bóndi í
Efstadal í Laugardal, bróðir Tómasar, er
lengi bjó í Brattholti og þeirra bræðra,
og kona hans Guðfinna Halldórsdóttir frá
Jötu í Ytrahrepp Jónssonar, en systkini
Elíuar voru: Eirikur (dáinn í Ameríku),
Jón hreppstjóri í Skipholti, Tómas á Litla-
Ármóti (nú í Ameríku) og Margrét, er átti
Erlend hreppstjóra Eyjóifsson í Skálholti.
„Elín sál. var sæmdarkona, guðrækin, um-
hyggjusöm og starfsöm húsmóðir. Hún
fylgdi trúlega áminningum postulans:
Gleymið eigi gestrisninni. Engau saunan
þurfamann lét hún synjandi frá sér fara“.
Einn vinur liinnar látnu.
Gesttir Magnússon á Útskálaliamri í
Kjós andaðist 17. apríl á níræðisaldri.
Hann var sonur Magnúsar í Arnarholti
á Kjalarnesi Magnússonar á Mógilsá Hall-
grímssonar og Halldóru Árnadóttur frá
Sjávarhólum Gestssonar prests í Skraut-
hólum, er drukknaði á Kollafirði 1752 Árna-
sonar. Bróðir Gests var Árni, er lengi
bjó í Brautarholti. Kona Gests var Ingi-
gerður Guðmundsdóttir frá Þyrli Jónssoa-
ar í Flekkudal Jónssonar prests á Reyni-
völlum Þórðarsonar, en Guðmundur var
bróðir Jóns keuuara, föður Bjarna rektors.
Áttu þau Gestur sarnan 4 börn: Guðmund
í Eyrarútkoti, Ólaf á Útskáiahamri (dáinn),
Halldóru konu Kristmundar bónda á Út-
skálahamri og Margréti fyrri konu Bene-
dikts gullsmiðs Ásgrímssonar í Reykjavík.
ólafur Jónsson, bóndi í Heili í Ölfusi,
hvarf snögglega af heimili sínu 27. f. m.
Getið til, að hann hafi farið í Ölfusá.
Haun var kominn á efra aldur, lifði alla
æfi friðsömu lífi, var mesti stillingarmaður
og kom hvervetna mjög ráðvendnislega
fram. Gestrisinn var hann og lijáipsumur;
og mega ferðarnenn sakna haus sem aðrir,
er til hans þekktu. Ólafur sál. var að
síðustu ekki laus við þunglyndi, og mun
meðal annars liafa tekið sér það mjög
nærrí, að í ráði var að bera hann nú í
fardögura út af ábýlisjörð hans Helli, þar
sem liaun hafði búið 25 ár.
18.—9,—18.
Gitt QO betta.
Jafnhár Oddi hiskupi Einarssyni er tvítug-
ui bóndason, Hagberg að nafni, á Vestmanlandi í
Svíþjóð. Hann er full hálf fjórða alin á hæð, að
því skapi gildur, og hartnær 25 fjórðungar að
þyngd. Ekki hefur hann stækkað nema að eins
um liálfan þumlung, síðan hann var 15 ára, og
var því næstum hálf fjórða alin á hæð, er hann
var fcrmdur, drenghnokkinn. Hefur honum verið
ráðlagt að ferðast um heiminn og sýna sig fyrir
peninga, en hann er ófáanlegur til þess.
Djöfulleg afhrýðissemi. í þorpi nokkru
Ssuchum-Kalé við Svartahaf bar svo við í marzm.
þ. á., að dómarinn þar, W. Wadkowski, mjög vin-
sæil maður og vel metinn, um þrítugt, var myrtur
í svefni af konu sinni, er lá aðfram komin í brjóst-
veiki, og ekki var orðin nema skinin beinin. Þessi
magnlitla horgrind gat með naumindum skjögrað
að rúmi manns síns, þar sem hann svaf, setti með
veikuin mætti hlaðua pxstólu fyrir brjóst honum og
hleypti af skotinu, cr nam í hjarta stað, og þurfti
bann þá ekki meira. Hún hafði tvisvar áður leit-
azt við að myrða haun, en þá særðist haun að cins
lítið eitt. Dótt hann af eðallyndi gagnvart konu
sinni fyrirgæíi henni þessi banatilræði, rénaði ekki
hatur hennar á honum, hatur, sem einmitt var
sprottið af því, að hann var svo framúrskarandi
heilsugóður. Þá er hún var yfirheyrð eptir hið
hryllilega morð, sat hún í hægindastól með mjög
veikum burðum, játaði einarðiega á sig glæpinn og
dró ekki dulur á, hvað hefði knúð sig til haus. Hún
Bagði, að þá er hún hefði séð sér dauðann búinn
innan lítils tíma, hefði hún hugsað sér, að þá skyldi
... .1
bóndi sinn, þessi heilsugóði maður, fara sömu leið-
ina og ekki lifa sig. „Hún nábúakona mín, þessi
heilsulnausta stúlka, þarf nú ekki framar að bíða
dauða míns; hún nýtur ekki mannsins míns hvort
sem er“, hrópaði ókvendið upp sigrihrósandi. Hún
var því næst ílutt á tangelsisspitalann, og þá er
síðast fréttist var talið vafalaust, að hún myndi
deyja áður dómur yrði upp kveðinn. Hún hafði
átt með manni sínuin eina dóttur barna, sem nú er
13 vetra gömul. — Horð þetta og ástæðurnar til
þess er víst eins dæmi, enda er svo komizt að orði
í þýzkum blöðum, að jafnvel í skáldsögum sé hvergi
skýrt frá jafn ógeðslegum atburði með jafn ein-
kennilegum hvötum sem þessum.
Sú vildi giptast. Kona uokkur í New York,
sem nú er að eins 45 ára gömul, hefur útt alls 15
menn hvern eptir annan; giptist fyrst 16 ára og
hefur lengst verið ekkja rúmt hálft ár. Fyrir
skömmu var henni varpað í dýflissu fyrir misþyrm-
ingar á dóttur sinui, er hún átti með 14. mauni
sínum.
Útlegðarfélagi Napoleons. Frakkneskur liðs-
maður, er verið hafði með Napoleoni 1. á St. Hel-
enu, dó nýiega i Somme 98 ára gamall.
Elli og úst. Þýzkur hermaður Salzen að nafni,
er tók þátt í ófriðnum gegn Napoleon 1813 kvænt-
ist í vetur 82 ára gamalli ekkju, en sjálfur er hann
97 ára gamall (f. 1795).
Kouungboriim liestaþjófur. Prinz Johan So-
bieski afkomandi hins nafukunna Pólverjakonungs
i beinan karllegg var 10. marz þ. á. tekinn hönd-
um í Ameriku fyrir hestaþjófuað og dæmdur í 10
mánaða varðhald. Svona löguð getur frægðin stund-
um orðið hjá niðjum mikiila manna.
HerBkipið enska „Belleropnon", er nutti wapo-
leon 1. burtu frá meginlandi Norðurálfunnar (til
Englands) 1815, hefur nýlega verið selt til elds-
neytÍB i Portsmouth.
Fyrirspurnir og svör.
1. Er eg sem sóknarbóndi skyldur að gjalda
presti fulla tínnd, ef hann embættar ekki nema
þrisvar á veturna og kannske ekki öllu optar á
sumrin. þótt honum beri að gera það 4. hvern
helgan dag?
Svar: Já, yður er það eigi að siður skylt.
2. Hefur kirkjuhaldari heimild til að nota kirkju-
garðinn sem fiskagerði, og hver á að sjá um, að
það sé eklci gert, sé það óheimilt?
Svar: Lagabrot mun slík notkun ekki vera,
en miður þykir oss hún sæmandi.
3. Hefur sýslunefnd nokkurt lagaleyfi til að
hækka sýslusjóðsgjald um 4/r, UPP úr því, sem það
hefur árlega verið þrjú eða fleiri næst undanfarin
ár, til þess að lána einum bónda af sýslusjóði
nokkur hundruð krónur til að bæta bú sitt?
Svar: Sýslunefud hefur fjárráð sýslunnar á
hendi, og er þvi bær um að hækka sýslugjald, ef
þörf er á. Hvenær þörf cr til þcss, er undir at-
vikum komið, og því álitsmál.
4. Hefur sýslumaður nokkra lagaheimild til að
kreíja inn á manntalsþingum slíkt í einu hækkað
sýslusjóðsgjald, áu amtsráðs samþykkis?
I Svar: Já, honum er það heimilt.