Þjóðólfur - 02.09.1892, Síða 4

164
kaupmann Sigurðsson í Flatey að taka
við þingmennsku fyrir þeirra kjördæmi,
en hann hefur neitað því.
Fyrirspurnir og svör.
1. Er það rétt af prófasti að spana sóknarmenn
í prívatbréfi móti presti BÍnum? — Svar: Nei.
2. Er leyfilegt að verja nokkrum hluta af tekj-
um óveitts prestakalis til uppfræðingar börnum?
Svar: Nei.
3. Er það leyfilegt af prófasti að halda stjórn-
málafund í kirkju. — Svar: Já.
4. Er Jiað rétt af prófasti að „visitera11 án þess
að boða það fyrirfram? — Svar: Já.
Auglýsing.
Hér með auglýsist, að skiptarétturinn
í félagsbúi Jóns Sæmundssonar frá Esju-
bergi og konu hans G-uðrúnar Sigurðar-
dóttur hefur eptir 63. gr. skiptilaganna
fundið ástæðu til að svipta hann búsfor-
ráðum, svo að honum er óheimilt að taka
nokkuð af eigum búsins.
Skrifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu 1. sept. 1892.
481 Franz Siemsen.
Hér með bannast ferðamönnum að fara fyrir
framan bæinn Sölfholt eða liggja þar með hesta,
þvi aukavegur er fyrir norðan bæinn.
Sölfholti 27. ágúst 1892.
482 Magnús Þorkelsson.
Uppboðsauglýsing.
Mánudaginn 3. október næstkomandi
kl. 10 f. h. verður í verzlunarhúsum Salo-
mons Davidsens á Akranesi haldið opin-
bert uppboð og þar seldur hæstbjóðendum
ýmiskonar verzlunarvarningur o. fl.
Söluskilmálar verða birtir á uppboðs-
staðnum á undan uppboðinu.
Skrifstofu Mýra- og Borgarfjarðarsýslu 31. ág. 1892.
483 Sigurður Þórðarson.
Klukkur, vasaúr og úrfestar
fást hjá úrsmið
Magnúsi Benjamínssyni
484 í Reykjavík.
fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Hjá undirrituðum er í óskilum brún hryssa um
9—10 vetra, mark: sýlt vinstra. Eéttur eigandi
vitji hennar gegn sanngjarnri borgun fyrir hirð-
ingu og þessa auglýsingu til
Kristins B. Sigurössonar
486 í Lækjarkoti í Mosfellssveit.
Kaupmaður nokkur í Kaupmanna-
höfn óskar að fá tilboð um ágcetar rjúp-
ur að vetrinum. Seðli á dönsku merktum
1231 verður veitt viðtaka í
Emil Triers Annonce-Bureau,
487 Kjobenhavn K.
Kennsla,
Undirskrifaður tekur að sér kennslu í
latínu, grísku, íslenzku, dönsku, og þýzku.
Sömuleiðis gefst þeim, er hafa samið
víð mig um kennslu nýsveina á komandi
vetri, til vitundar, að kennsla þessi byrjar
1. okt. þ. á.
Aðalstræti nr. 7.
Þorleifur Bjarnason
488 cand. mag.
Ekta Singers saumavélar
úr sænsku stáli
fást í verzlun
489 Sturlu Jónssonar.
IPSF" Nærsveitamenn eru beðnir að
vitja, Þjóðólfs á afgreiðslustofu hans
(Yeltusundi nr. 3).
Eigandi og ábyrgSarmaður:
llanncs Þorsteinsson, cand. theol.
FélagBprentsmið,ian
102
grein fyrir, hvernig á þessu stæði, hugsaði hann ekki
frekar um það, og þar eð sá maður, sem þess konar
orðrómur leggst á, optast nær er hinn síðasti, sem fær
vitneskju um hann, hafði Amos heldur enga hugmynd
um, hvílíkur grunur lék á honum, fyr en lögreglustjór-
inn kom með þjónum sínum til að leita þjófaleit hjá
honum. Eins og við var að búast datt mjög ofan yfir
Amos við þessa óvæntu heimsókn og hann varð bæði
hryggur og reiður. Að taka einn einasta skilding frá
nokkrum manni myndi hann hafa talið ófyrirgefanlegan
glæp, og þegar hann heyrði þessa feiknamiklu upphæð
nefnda, varð hann alveg forviða yfir því, að nokkur
skyldi geta grunað sig um slíka óhæfu. Eptir að lög-
reglustjórinn hafði lýst því yfir, að hann hefði ekki
fundið neitt grunsamt í húsi hans, fór Amos að hugga
sig og skuldalið sitt með því, að ekki gæti hjá því far-
ið að þjófarnir yrðu handsamaðir, og þótt svo yrði ekki,
mundi grunurinn á honum vafalaust brátt hverfa aptur,
þegar nábúar hans, sem hefðu þekkt hann svo lengi,
sæju, að hann væri jafn fátækur og jafn starfsamur,
sem fyr.
En það leið ekki á löngu, þangað til Amos rataði í
þær raunir og þrautir, sem honum aldrei hafði komið
til hugar, að hann mundi rata í. Bankastjórarnir, sem
voru gramir í geði yfir því, hve eptirgrennslanir þeirra
103
höfðu illa heppnazt, sendu einmitt kaupmanninn, sem fyr
er getið til Amos, til þess að veiða hann. Þeir buðu
honum allmikið fé og hétu honum, að þeir skyldu ekki
hefja neina réttarrannsókn gegn honum, ef hann að eins
segði þeim, hverjir væru í vitorði með honum. Amos sór og
sárt við lagði, að hann væri öldungis saklaus, ,pg lét í
ljósi megnasta viðbjóð á slíkum glæp, en það var allt
árangurslaust. Kaupmaðurinn hæddist að því, hversu
liann þættist vera ráðvandur, og hótaði honum því, að
neitun hans skyldi hafa alvarlegar afleiðingar í för með
sér. Þá rann vesalings smiðnum í skap,,er hann var
svo hæddur og svívirtur, og hann skipaði kaupmann-
inum þegar í stað að hypja sig burt úr sínum húsum,
er hann hefði fastlega einsett sér að verja gegn yfir-
gangi og ósvífni auðkýfingsins, enda þótt hann sjálfur
væri fátækur. Kaupmaðurinn varð hræddur og flýtti
sér burtu, en sór að hefna sín á Amos. Bankastjórarnir
tóku aptur saman ráð sín, og það var ákveðið, að Amos
skyldi tekinn höndum og settur í varðhald, til þess að
freista, hvort hann yrði ekki knúður til að gangast við
þjófnaðinum, er hann væri skilinn frá fjölskyldu sinni.
Þetta var þegar gert og kona Amos’s og börn þeirra
urðu að sætta sig við þessi rangindi, en þótt þau væru
mjög sorgbitin og fengju daglega að þreifa á því, hversu
tortryggileg þau voru orðin í augum nágranna sinna,