Þjóðólfur - 16.12.1892, Blaðsíða 3

231
á brýn hlutdrægni í þessu máli. Hauu
veit hvað hann syngur, karlinn sá. En
umfram allt, trúið ekki eins og nýju neti
öllu, sem „ferðaagentarnir" segja ykkur.
Þeir geta rauuar verið góðir drengir þrátt
fyrir allt, en þeir eru agentar, sem hafa
land í Ameríku á boðstóluui fyrir húsbónda
sinn, Kanadastjórn, og það er talinn „lak-
ur kaupmaður sem lastar sína vöru“.
Gætið að því.
Að endingu skulum vér geta þess, að
á skrifstofu blaðsins verður þakksamlega
tekið á móti athugasemdum og leiðrétting-
um við „Hagskýrslurnar“ frá nafngreind-
um, kunnugum mönnum, en ekki birturn
vér nöfn heimildarmauna vorra, nema nauð-
syn krefji.
Til veraldar-sýningarinnar
í Chicago,
ódýr skemmtiferö beina leið.
Undirskrifaður ætlar að senda gufu-
skip að vori beina leið frá íslandi yfir
Atlautshaf, og upp eptir St. Lawrence-
fljóti og stöðuvatnaleiðina alla leið til
Chicago, svo framarlega að nógu margir
áskrifendur fáist til ferðarinnar.
Svo er ráð fyrir gert, að skipið fari
héðau að austan og norður og vestur
um land um miðjan raaímánuð, til þess
að taka þar farþega, svo framarlega sem
hafís eigi bannar þá leið, og leggi síðast
vestur frá Beykjavík.
Fargjald mun verða fram og aptur
alla leið á káetuplássi um 200 kr.
Fæðispeningar 2—3 krónnr um dag-
inn.
í Chicago verður staðið við í hér um
bil 14 daga.
Öll ferðin fram og aptur mun vara um
6 vikur.
Þeir sem vilja sæta þessu tilboði, gerí
svo vel og snúi sér bréflega eða muunlega
til undirskrifaðs, er býr í vetur í Frede-
riksbirggade 41 1. Kjöbenhavn K.
Seyðisfirði 20. okt. 1892.
0. Watlme.
* *
*
Ofanritaða auglýsingu, sein er birt í
29. tölubl. „Austra“ 28. okt. þ. á. höfum
vér samkvæmt tilmælum tekið í blaðið.
Fargjaldið hjá hr. Wathne er mjög lágt,
og á hann allar þakkir skilið fyrir tilboð
sitt. Værí óskandi, að svo margir landar
vorir notuðu þetta tækifæri, að hr. Wathne
sæi sér fært að takast ferðina á hend-
ur, eri þvi miður eru litlar líkur til
að svo verði, því að fáir eru svo efnum
búnir, að þeir geti varið 6—700 krónum
til að skemmta sér um aðalbjargræðistím-
ann, en öllu rninna mundi ferðin varla
kosta, þrátt fyrir hlunnindi þau, er „Austri“
segir, að hr. Wathne bjóði farþeguuum:
að þeir gætu sofið á skipinu á nóttunni,
meðan staðið verður við í Chicago, er auð-
vitað munar miklu, þar eð húsaleiga verð-
ur eflaust afardýr í borginni um það leyti.
Svo ber og þess að gæta, að þótt nokkrir
landar vorir gætu sér að meiualausu lagt
í þennau kostnað, munu einmitt þeir hin-
ir sömu hafa minnstan áhuga á því og
telja víst krónum sínum betur varið á
annan hátt. En meira en meðal-minnkun
má það heita, ef enginn ísleudingur héðan
að heiman sækir sýninguna, og eins og
vér höfum áður drepið á hér í blaðinu,
finnst oss að stjórnin ætíi einmitt að hlut-
ast til um, að eiuhver fulltrúi mætti þar
fyrir fslands hönd, og þá einkum sá eini
íslendingur (séra Matth. Jochumsson) sem
fengið hefur tilboð þaðan að vestan um að
sækja sýninguna.
Lausn frá embætti. Fyrv. prófastur
séra Ðaníel Halldörsson á Hólmuin hef-
ur fengið lausn frá prestskap frá næst-
komaudi fardögum. Hann er nú elztur
þjónandi presta álandinu (f. 1820, prest-
vígður á páskadaginn 1843).
Laust brauð. Hölmar í Reyðarfirði.
Metið 1-937 kr. 81 eyri. Uppgjafaprestur-
iun nýtur eptirlauna, er af þessu brauði
verða 737 kr. 81 eyrir samkv. 6. gr. í
eptirlaunalögum presta 27. febr. 1880.
Auglýst 10. þ. m. Brauðið veitist af kou-
ungi.
t
Sigurður bóndi íslcifsson
á Barkarstöðum.
Eg þokkti lund með laufa grænna fjöld,
hans limar gnæfðu björt við hiinin-tjöld;
hann óx á skauti íslands heiðu fjalla.
Og blómin ungu uxu í skjóli hans,
og árdagssólin skreytti goisla-kranz
hinn fagra lundinn æfidaga alla.
Svo komu jel og hret og æfihaust,
sem hrjáðu lundinn, stormur áfram brauzt,
sem vildi leggja lundinn fagra að velli.
En fast hann stóð, þó stormar sveigðu grein,
hann studdi jafnan máttarsúla ein:
guðs máttarhönd, og hárri náði’ hann elli.
En þegar geisar hríðin vetrar hörð,
eg heyri, að hann fallinn sé að jörð,
og hrimdögg tára hylji blómin ungu.
Já, þetta er sagan, elzt sem aldrei fær:
hve yndislog og traust sem björkin grær,
hún fellur loks und elli-oki þungu,
Og þessi lundur, einmitt er það sá,
sem engill dauðans hreif nú burt oss frá.
Hann ægishjálm of hérað sitt bar lengi;
hann átti sterka, hroina hetju-sál,
og hjarta viðkvæmt, en þó traust sem stál.—
Hans andlát vora hrífur hjarta-strengi.
Hann skeytti ekki’ um heimsins hleypidóm,
sem heimska fannst hans anda vera tóm;
hitt var hans takmark: trúna sönnu að geyma;
hún var sú sól, er bliki á veg hans brá; —
ei betri stoð mun nokkur maður fá,
er örlaganna straumar taka að streyma.
Þó fallinn viti’ eg vera nú að grund,
hann vin minn, forna BnrlcarstaðaAund,
eg veit hann grær á himins Ijósu landi,
og árblik drottins dýrðar-stóli frá
nú dýrum geislum bregður lauf hans á,
þar allt er vor og sólskin síljómandi.
Guðm. Guðmundssson.
Chicago. Síðan útkljáð var um, að
heimssýningin skyldi lialdin í Chicago, hafa
landeignir þar í borginni hækkað afar-
mikið í verði. Nýlega var seld þar hús-
eign nokkur með tilheyrandi „lóð“ við
nýju járnbrautarstöðina fyrir 20,000 doll-
ara hærra verð, heldur en fengizt hefði
fyrir hana næstliðið ár, og önnur eign
var seld 60°/0 dýrara, en liún var virt,
áður en kunnugt varð, hvar sýningin ætti
að vera. í nánd við sýningarsvæðið hef-
ur verðgildi landspild.mna fjórfaldast. í-
búatala borgarinnar eykst stórkostlega, eöa
hér um bil um 100,000 manns á ári. í
fyrra voru þar reist 11,805 hús, og sum
þeirra eru engin smásmíði, því að í ein-
um hluta borgarinnar, er „Ashland“ nefnist,
eru nokkur með 17 stafgólfum og þessar
risavöxnu byggingar eru fullgerðar utan
og innan á tæpum tveim mánuðum, og
það jafnvel um hávetur. Járn og stál er
nú notað þar miltlu meir til húsagerða en
áður, svo að hættan af eldsvoða verði ekki
jafn geigvænleg.
Beinagrindina af Sveini Danakon-
ung'i Eirikssyni, er féll á Gratheheiði
1157, þykist prófessor Henry Petersen í
Kaupmannahöfn hafa fundið nálægt Graa
á Jótlandi, þar sem meun ætla, að bæn-
hús Sveins konungs hafi staðið. Á haus-
kúpunni sáust merki eptir axarhögg. Þar
fundust einnig 6 aðrar beinagriudur, en
engin vopn eða skrautgripir.