Þjóðólfur - 19.05.1893, Blaðsíða 3

91
ekki vamm sitt vita. Hann var sæmdur
heiðursmerki dannebrogsmanna næstl. ár.
Með fyrri konu sinni Herdísi Ásmunds-
dóttur frá Stóruvöllum í Bárðardal Davíðs-
sonar átti hann 6 börn, er upp komust:
Benedikt á Auðnum, Snorra á Öndótts-
stöðum, Jón á Þverá, Guðnýju seinni konu
Baldvins Sigurðssonar í Garði, Aðalbjörgu
konu Hólmgeirs Þorsteinssonar á Ljóts-
stöðum og Maríu konu Sigurgeirs í Reykja-
hlíð. Með síðari konu sinni Bergljótu
Guttormsdóttur stúdents á Arnheiðarstöð-
um Vigfússonar prófasts Ormssonar átti
hann ekki börn.
Jóhanna Jónsdóttir (prófasts í Glaum-
bæ Hallssonar), síðari kona Einars danne-
drogsmanns Guðmundssouar á Hraunum í
Fljótum, andaðist 16. apríl, merk kona og
vel látin.
Sigurlaug Gísladóttir (bónda á Kálfs-
8töðum í Hjaltadal Ásgrímssonar og Þór-
dísar Eiríksdóttur prests á Staðarbakka
Bjarnasonar), háöldruð merkiskona, andað-
ist fyrir skömmu á Víðivöllum í Skaga-
firði, til heimilis hjá Gísla syni sínum bónda
þar. Hún var ekkja merkismannsins Sig-
urðar Jónatanssonar á Víðivöllum, bróður
samfeðra Þorfinns heitins Jónatanssonar
kaupmanns.
Guðmundur Einarsson bóndi á Hafnar-
nesi í Stöðvarfirði andaðist 7. marz 66 ára
að aldri, „maður áreiðanlegur í viðskipt-
um og vel metinn“. (A. Þ.)
Björgólfur Stefánsson bóndi á Kömb-
um í Stöðvarfirði andaðist 12. marz. „Hann
var vel-gáfaður og bókavinur mikill, en
fátækur alla æfi, þó höfðingi í lund og
gestrisinn“. (A. Þ.)
Edvald Jacob Johnsen, læknir í Kaup-
mannahöfn, andaðist þar 25. f. m. (f. 1838).
Hann var íslenzkur í báðar ættir og um
tíma settur héraðslæknir í Eyjafjarðar- og
Þingeyjarsýslum. Einna kunnastur er
hann fyrir „nudd“-lækningar (massage)
gegn gigtsjúkdómum og hafði hann numið
þá aðferð hjá frægum lækni í Hollandi.
Nýdánar eru og 2 merkar konur eystra:
GuSlaug Árnadóttir gipt kona á Þver-
hamri í Breiðdal og Guðlaug Indricfadóttir
ekkja á Eyri í Fáskrúðsfirði.
Páll Jónsson snikkari hér í bænum,
souur Jóns prentara Jónssonar og Solveig-
ar Ottadóttur (sýslumanns Efíersöe’s Guð-
mundssonar), andaðist suður við sjó 8. þ. m.
Hann var maður á bezta aldri og smiður
góður.
Slysfarir. Einn meðal hinna helztu
bænda eystra, Jónas Símonarson á Svína-
skála, skaut sig til bana 19. apríl (síðasta
vetrardag), og er ætlun manna, að það
hafi ekki verið óviljaverk; hann var sagð-
ur þunglyndur, og hafði að sumu leyti átt
andstætt á síðari árum, og efni hans gengið
til þurðar. Hann var áhuga- og kapps-
maður, hafði bætt mikið ábúðar- og eignar-
jörð sína og stuðlað að ýmsum framkvæmd-
um í sveit sinni. Hann lætur eptir ekkju
og mörg börn.
Seint í f. m. féil maður útbyrðis af báti
á Skagafirði og drukknaði. Hann hét Sig-
urður Halldórsson, búandi á Bakka í Við-
víkursveit. Var á heimleið af Sauðárkrók
með 2 mönnum öðrum.
Danska kerskipið „Diana“ kom hing-
að vestan af ísafirði 12. þ. m. Með henni
kom hinn setti sýslumaður ísfirðinga og
rannsóknardómari í Skúla-málinu Lárus
Bjarnason, og fór hann aptur með henni
að morgni 15. þ. m. Um erindi haus hing-
að er ókunnugt. Rannsókninni í málinu
var lokið 1. maí, en óvist, hvenær dómur
verður upp kveðinn.
Póstskipið „Laura“ lagði af stað héð-
an áleiðis til Hafnar aðfaranóttina 14. þ. m.
Með því sigldu: Jón Helgason cand. theol-
frú Torfhildur Þ. Hólm og Sigm. Guð-
mundsson prentari.
Aflabrögð. Sami ágætisafinn helzt enn
við Faxaflóa. Fiskur genginn jafnvel innst
inn á Kollafjörð. Einn daginn kvað bát-
ur frá Álfsnesi hafa fengið 100 í hlut og
frá Leirvogstungu 90, þar rétt fýrir utan
á firðinum, og er það óvenjulegt.
Norðurmúlasýslu 26. apríl: „Tíðarfar
hefur verið ágætt síðan brá til batnaðar um ein-
mánaðar komu. — Lungnabólga hefur gert vart við
sig hér og hvar og verið mannskæð, því margir
hafa látizt, er hana hafa fengið.
Sýslufundur fyrir Norðurmúlasýslu stóð 24. og
25. apríl. Ýms mál voru tii umræðu, þar á meðal
beiðni frá 3 landsetum þjóðjarða, að fá keyptar á-
býlisjarðir sínar, er nýmæli getur talizt á Austfjörð-
um. Þá var annað mál frá Jökuldælingum, er
virðingarvert þykir: óskað að fá samþykki sýslu-
nefndarinnar að mega verja kreppavegafé til að
setja drætti á ár í hreppnum og brúa þær, en hver
landseti ætlar að sjá um landveginn í sínu landi.
Það er kunnara, en frá þurfi að segja, að eptir
endilöngum Jökuldal rennur eitthvert versta vatns-
fall landsins, Jökulsá á brú, og í hana falla ótal
stórgrýttar og straumharðar þverár“.
Suðurmúlasýslu (Mjóafirði) 12. maí: „Góð
og ákjósanleg liefur tíðin verið hér siðan um páska,
hver dagurinn má segja öðrum blíðari; tún og út-
engi nú orðin eins gróin eins og í 9. viku sumars
í fyrra, svo að ef slík tíð helzt lítur út fyrir gott
sumar til lands og grassprettu góða. Illa settu
menn hér á veturinn i haust sem leið; sumir hér
alveg orðnir heylausir þegar batnaði, eigi einungis
fyrir fénað, heldur líka fyrir nautpening, og ein-
stöku menn voru farnir að lóga af fénaði sínum,
t. d. kúm; sumir leystu kýr s'mar út um páska, og
þó fannst mér veturinn alls eigi harðari en í meðal-
lagi.
Mikið hefur hér breytzt til hins betra með messu-
gerðir síðan kirkjan var fluttt hér út að Brekku
frá Firði. Meðan kirkjan stóð þar, var messað
að eins 3—4 sinnum á ári, að undanteknu ef ein-
hver þurfti að kvænast; nú er messað nærfellt
undantekningarlaust á hverjum helgum degi.
Eg læt línur þossar hlaupa með „Ernst“, norsku
gufuskipi, sem liggur hér og kom hingað með salt-
farm, sem ýmsir efnamenn hafa pantað ásamt ýmsu
fleiru. „Ernst“ skreppur nú snögga ferð suður til
Reykjavikur, til að vita, hve margir Sunnlending-
ar muni ætla austur í sumar, skreppur þaðan til
Færeyja til að flytja Færeyinga til Austfjarða, og
svo suður aptur i næsta mánuði að sækja Sunnlond-
inga. Skipstjórinn heitir Bandulff, lipur maður og
hefur komið hér fram sem vandaður og góður
drengur. Ættu Sunnlondingar nú að vera sam-
haldssamir og semja við hann að flytja sig aptur
suður að hausti, og vera nú einhuga um burtfarar-
tímann héðan, sem cg álít hentugastau eigi fyr en
um októbermánaðarlok. „Ernst“ er mjög hentugt
skip til fólksflutninga; það er nefnil. skýli yfir öllu
þilfarinu".
„Ernst“ kom suður hingað að morgni hins 15.
þ. m. og fór aptur aðfaranótt hins 16. áleiðis til
Færeyja. Kemur hingað að sækja Snnnlendinga
fyrir 7. júní.
Ósköp vandræðalegir eru báðir litlu
pistlarnir, sem beint er til vor í 28. tbl. „ísafoldar“.
Vér hugðum, að ritstj. gæti varla verið þekktur
fyrir að bera slíkt þunnmeti á borð, innan um alla
hina kraptafæðuna (1) í blaði hans. Eins og hver
maður getur séð, er í fyrra pistlinum (um Matthi-
asar-málið) engu svarað, er svara átti, ekkert sann-
að, er sanna skyldi. Það er blátt áfram markleysu-
hjal um ekki neitt, og sama er að segja um hinn
síðara. Þar er að eins heilmikið hrúgald af þessum
útslitnu, afllausu „ísafoldar“-skeytum, er ávallt
fljúga ýmist fyrir ofan garð eða neðan. Þar bregð-
ur og fyrir einskonar harmagrát yfir heimsins
vanþakklæti, og vill ritstj. auðsjáanlega fá fólk til
að trfia þvi, að hann biði stórau hnekki(!) við að
fylgja skoðunum hinna fáu. Þeir fara að fjölga
„pislarvottarnir“ á yfirstandaudi tíð.
Þar eð eg dvel erlendis næstu 3 mán-
uðina, hefur herra snikkari Erlendur Arna-
son, Skólastræti nr. 5, lofað að afhenda
bækur og taka á móti peningum og öðru,
sem mér við kemur. Bið eg því þá,
sem hafa eitthvað að borga mér, að snúa
sér til hans.
Reykjavík 12. maí 1893.
174 T. Þ. Holm.