Þjóðólfur - 12.01.1894, Síða 4

12
með 39 atkv., H. Kr. Friðriksson yflr-
kennari með 35 atkv. og dr. J. Jönassen
með 30 atkv. Þrír hinir síðasttöldu voru
endurkosnir.
Nýr aukalæknir. 30. des. f. á. veitti
landshöfðingi Sigurdi Hjörleifssyni cand.
med. styrk sem aukalækni í Háls- Grýtu-
bakka- og Ljósavatnshreppum fyrst um
sinn til eins árs.
Aukalæknisembætti eru nú sex óveitt,
þar á meðal aukalæknisembættið á Skipa-
skaga, er Björn Ólafsson augnalæknir hafði
á hendi, en í hans stað hefur verið settur
þar til bráðabirgða cand. med. Ólafur Fin-
sen (sonur Ó. Finsens póstmeistara).
Jarðarför séra Helga Hálfdanarsonar
fer fram á morgun.
Arinbj. Sveinbjarnarson
bókbindari
tekur bækur til bands og heptingar með
sanngjörnu verði.
Bækur gyltar í sniðum, ef æskt er.
Yinnustofa: Skólastræti 3.
Fundur í stúdentafélaginu verður
haldinn annad kveld kl. 9 á hötél Island.
Þeir kaupendur útlendra blaða og á-
skriptarrita, er skulda bókaverzlun minni,
eru vinsamlega beðnir að borga skuldir
sínar hið allra fyrsta. Öll útlend blöð og
tímarit eiga að borgast fyrirfram (sbr.
auglýsingu mína í ísafold 4. jan. 1892).
Útlendar bœkur og blöð verða héðan
af ekki pöntuð fyrir aðra en skilvísa við-
skiptamenn mína, nema fyrirborgun fylgi
pöntuninni.
Reykjavík 3. jan. 1894.
Sigfús Eymundsson.
Þeir sem skulda bókaverzlun minni,
eru vinsamlegast beðnir að borga skuldir
sínar sem allra fyrst: Reykjavíkurbúar
fyrir lok yfirstandandi mánaðar, en þeir,
sem fjær búa, ekki síðar en með marz-
póstum þetta ár, eða að minnsta kosti að
semja við mig um borgun skuldanna, því
að annars mun eg gera ráðstafanir til að
fá þær innkallaðar á annan hátt.
Reykjavík 3. jan 1894.
Sigfús Eymundsson.
Þjóðúlfur á Suðurnes er ávallt send-
ur í einu lagi til hr. P. J. Petersen í
Keflavík, og geta kaupendur blaðsins þar
syðra vitjað þess hér í bænum, eins og að
undanförnu, hjá hr. verzlunarmanni Ólaft
Arinbjarnarsyni í Eyþórsbúð, er annast
um sendingu þess þangað suður.
Kaupendur Þjóðólfs í Hafnarfirði og á
Yatnsleysuströnd vitji hans hjá hr. kaupm.
B. Leví Quðmundssyni hér í bænum, eða
verzlunarm. Pétri Jónssyni í Hafnarfirði.
Þeir kaupendur hér í nánd við Reykja-
vík, er áður hafa sótt blaðið í „Apótekið“,
geta vitjað þess eptirleiðis á skrifstofu
þess í Veltusundi nr. 3, nema Kjalnesing-
ar, er taki það í Knudtzons-búð.
Ekta anilínlitir bö

•*H fást hvergi eins góðir og ódýrir eins og t«r 80
NH í verzlun & s
fl s8 Sturlu Jónssonar K
Aðalstræti Nr. 14. h—
**•
W i-j
•

Hár-ellxír, sem eykur
hárvöxtinn og varðveitir lit hársins, er ný-
kominn aptur í
verzlun Sturlu Jönssonar.
Eigandi og á,byrgSarmaftnr :
Hannes Þorstelnsson, cand. theol.
Félagsprentsmiftjan
2
niður á rniðjan burknablómsveiginn; voru sumir burkn-
arnir iðgrænir, en flestir þó bliknaðir og héldu þeir al-
veg lögun sinni, því að þeir voru hvorki skrælnaðir né
skorpnir, en græni liturinn á þeim var horfinn, og gat
þar að líta í hans stað alls konar gular og brúnar lit-
breytingar allt frá hinum daufasta hvítgula lit til hins
sterkasta rauðbrúna litar.
Við gluggann sat maður nokkur hér um bil hálf-
þrítugur að aldri og starði á hina fjölbreyttu liti. Dyrn-
ar á næsta herbergi voru opnar á gátt og þar inni sat
íturvaxin, ung stúlka og lék á hljóðfæri, er stóð nálægt
opnum glugga. Var gluggakistan svo lág, að stúlkan
gat séð út á grasflötina og veginn, en þar úti fyrir var
ungur maður nokkur í fremur skrautlegum reiðfötum
að temja skjóttan hest. Riddari þessi var unnusti henn-
ar, Niels Bryde að nafni, en hún var dóttir húsbóndans
og átti sjálf skjótta hestinn, en maðurinn, sem sat í
anddyrinu var frændi hennar, sonur Lind jarðeiganda í
Begtrup, er var föðurbróðir hennar og hafði dáið í fá-
tækt og stórskuldum. Hafði aldrei verið sagt neitt gott
um Lind þenDan í lifanda lífi, og það átti hann heldur
ekki skilið. Lind í Stavnede hafði tekið Henning son
hans til sín og annazt uppeldi hans, þó ekki betur en
rétt í meðallagi, því að þótt Henning væri vel gáfaður
og hefði mikla löngun til bóknáms, var hann samt tek-
3
inn úr latínuskólanum, jafnskjótt sem búið var að stað-
festa hann og látinn fara heim til Stavnede til að læra
landbúnað. Nú var hann einskonar ráðsmaður á bú-
garðinum, en réð þó ekki sérlega miklu, þar eð Lind
gamli gat ekki stillt sig um að skipta sér af hverju
einu.
Staða Hennings var yfir höfuð mjög óþægileg. Bú-
garðurinn var í niðurníðslu, og það var ekki auðið að
ráða bót á því sakir fjárskorts. Það var ekki til að
hugsa að geta staðið nágrönnunum á sporði, hvað þá
heldur fylgzt með tímanum. Það varð allt að vera í
gamla horfinu, alveg eins og það hafði verið um langan
aldur, óvíst hve lengi. Að hafa sem mest upp úr öllu
en leggja þó sem minnst í kostnað, það var um að gera.
í hörðum árum varð þess vegna ekki komizt hjá því að
selja jarðarskika frá eigninni, til þess að geta þó ein-
hverutíma séð skildinga.
Það var yfir höfuð mesta búskaparbasl þarna í
Stavnede og leiðinlegt fyrir ungan mann að verja tíma
sínum og kröptum til þessa. Þar við bættist og, að
Lind gamli var mjög uppstökkur og vandsetinn, og af
því að hann hafði veitt Henning hinar fyrnefndu vel-
gerðir, áleit hann, að hann þyrfti ekki að taka neitt
tillit til hans í neinu. Hann hikaði því ekki við, er
honum mislíkaði eitthvað, að segja upp í opið geðið á