Þjóðólfur - 24.03.1894, Síða 3

55
suður á Papós, og kvað hafa flutt inflúenzuna með
á þær hafnir.
Almenningi þykir liklegt að það hefði mátt
stemma stigu fyrir pestinni um þessar mundir, þar
sera tiltölulega fá skip eru nú á skrölti og sam-
göngur við kaupstaðina með minna móti.
Það er mjög áriðandi, að læknar séu árvakrir
og samvizkusamir, þegar skip frá útlöndum eru á
ferð, einkum þegar þau koma frá stöðum þar sem
„smittandi" sjúkdómar ganga, eins og nú kvað vera
i Höfn. Og það er sorglegt, að nokkur grunur
skuli falla á gerðir þeirra hvað þetta snertir. Menn
líða mikið við óaðgætni eða gleymsku í þessu sem
fleiru; sé læknarnir farnir að ryðga í sjúkdóma-
einkennum eða sóttvarnarráðstöfunum, þá er nauð-
synlegt — enda sjálfsagt — að veita þeim fé til að
„rifja upp“ í viðurkenningarskyni!
Húsbruni. Nóttina milli 3. og4. febr. vildi það
slys til á búnaðarskólanum á Eiðum, að kviknaði
í fjósinu, og brann það til kaldra kola á örstuttum
tima. Fjósið var vandað hús; kýrnar afþiljaðar
og lopt i því öllu. En hið sorglegasta við atburð
þenna var það, að maður andaðist á fjósloptinu
kvöldið týrir brunann, Jón nokknr Þorfinnsson að
norðan, og brann líkið ásamt húsinu. Fjögur naut
brunnu inni, en þrem varð bjargað. Kl. 6 um
morguninn, þegar komið var á fætur, stóð fjóBið i
báli, svo eigi varð ráðið við eldinn, enda var hroða
stormur á austan. Eldurinn komst i annan enda
eldhÚBSins, sem var áfast við fjósið, en þá varð
hann stöðvaður með þvi að rjúfa þekjuna. Skað-
inn að minnsta kosti 1000 kr. virði.
í vor er von á Wathne á gufubáti, gerðum til
að skríða um Fljótsðsinn. Ætlar hann að bruna
yfir Stoinbogann og alla leið inn að fossi. Yæri
betur, að þetta heppnaðist, og Wathne þyti í eysandi
„fart“ um ósinn. Það væri mikill hagur fyrir
nærsveitirnar og stórt framtíðarspursmál fyrir allt
Héraðið. Þegar ísinn er brotinn, þá verða jiógir
til að fara í kjölfarið o: gangi allt vel.
Tíðin mátti heita góð, þótt hún væri nokkuð
rosasöm, fyrri part vetrarins. Þó brá algerlega
um mánaðamótin nóv. og desbr.; og var snjóasamt
og jarðskarpt þar til 27. desbr., þá hlánaði, og
síðan var dágóð tíð til hins 19. jan., þá gekk i
austan snjóburðar-veður; úr því stöðug óveður og
jarðleysur.
Þessi þorri hefur orðið oss Austfirðingum mjög
erflður, þar sem vér höfum orðið að striða við
megna sjúkdóma og vont tíðarfar. Betur góan
yrði þægilegri og hrifi færri menn úr vorum fá-
menna flokki.
Enn um eitrun rjúpna.
Af því eg er einn af þeirn, sem á þess-
um vetri hef auglýst eitrun rjúpna, vil
eg leyfa mér að fara nokkrum orðum um
eitrunina; eg tek það fram að hér á fjall-
garðinum hefur verið árum samau eitruð
rjúpa með sýnilegum árangri, og eg hef
að undanförnu haft á hendi eitrun fyrir
Mosfellshrepp og ekki dottið í hug að
auglýsa, því eg vissi að eg ekki þurfti þess.
Bg eitra rjúpuna nýskotna með því
að láta eitrið með hnífsoddi í munn henni,
geri svo stungu undir væuginn oglætþar
inn eitur, læt síðan rjúpuna stirðna og
fer svo með hana þegar mér þykir hent-
ugt veður í frosti og legg hana sem fjærst
bæjum í holur eða urð, þar sem hrafninn
ekki getur náð henni. Eg auglýsti í vet-
ur til að sýna, að hægt er að auðkenna
rjúpuna svo að enginn geti tekið hana í
ógáti, og þeim, sem trúandi er fyrir eitr-
inu, er lika trúaudi fyrir að aðkenna, og
það eitt er nóg til að taka burt allan ótta
hjá þeim, sem nokkurt skyn bera á mál-
efnið. Að auglýsa eitrun rjúpna finnst
mér vera fásinna, auglýsingin gefur í skyn
að hætta geti verið og vekur grun, að
mínu áliti þarflaust, því eg veit að undir
eins og mér er feugið eitrið, hef eg ábirgð
á að ekki geti hlotizt tjón af. Við vit-
um að margir Iesa ekki blöðin. Eins og
áður er lýst legg eg rjúpuna í holur langt
fjærri bæjum, þar sem hrafninn ekki get-
náð henni, og enginn maður fundið hana,
nema eg vísi á; þarna fær nú rjúpan að
liggja fyrst nokkrar vikur, því tóan er svo
þefvís og tortrygg, að hún snertir ekki við
nýlögðu æti, hún finnur lyktina af fórun-
um, og það er ekki fyr en frost og hláka
til skiptis er eins og búið að matreiða
fyrir hana ætið, að hún étur það, helzt
ef hún getur krapsað það upp úr snjó.
Það mun varla eiga sér stað, að eitur,
sem lagt er fyrir jólaföstu, sé étið af tóu
fyr en um miðjan vetur, nema ef menn
geta lagt eitur í kind án þess að hreifa
hana, sem tóan er þegar farin að éta.
Þetta hef eg sjálfur reynt og hvað rjúp-
una snertir er ómögulegt að nokkur geti
hirt hana í ógáti, þó ekki sé nema viku-
gamla eptir eitrun, sem tóa hefur rifið
upp úr snjó, því hún er orcíin slcemmd..
Hræðsla við rjúpna eitrun stafar af ókunn-
ugleik, og þeir hræddastir, sem minnst
vita, en gera sér í lund allrahanda grýlur,
og eg ætla mér ekki að skrifa svo að þær
grýlur hverfi, heldur fyrir þá, sem með
skynsemd geta litið á málefnið. Hræddur
maður hefur misst nokkuð af dómgreind
sinni.
Hvað viðvíkur grein Sigurðar læknis,
þá finnst mér hún ekki svara verð, hann
þarf að gera grein fyrir hvernig eitraðar
rjúpur geti „flutzt heim til bæja og orðið
soðnar eða steiktar til matar“, þetta er
dáfalleg grýla.
Elliðakoti 18. marz 1894.
GufJm. Magnússon.
Influenzunni er enn ekki aflétt hér
í bænum, og þótt fáir hafi dáið, hafa marg-
ir verið mjög þungt haldnir. Henni hefur
fylgt stöðugt svefnleysi hjá sumum, og
margir hafa fengið lungnabólgu upp úr
henni. Nú hefur húu breiðzt út um allt
suðurland og vaidið miklu verktjóni, eiuk-
um við sjó, er ekki hefur orðið stundaður
svo sem skyldi. Nokkrir hafa látizt úr
henni, lieizt gamalmenni. einkum á Stokks-
eyri og Eyrarb kka, að því er frétzt hefur.
Auglýsing
um seldan óskilafénað í Bangárvallasýslu
haustlð 1893.
Áshreppur. 1. Svartsokk. ær 2. v. m: hamarsk.
biti fr. h., sneitt a. lögg fr. v. 2. Svört g. 1.
sama m. 3. Hv. hr. 1. m: heilr. h., sneitt a. biti
fr. v. 4. Hv. g. 1. m: sýlt h., hvatt v. 5. Hv.
hr. 1. m: stýft h., sneitt a. v. 6. Hv. geld. 1. m:
hvatrif. h., tvístýft biti tr. v. 7. Hv. geld. 1. m:
heilr. h., sneitt fr. biti a. v. 8. Hvít g. 1. m:
hvatr. h., tvístýft a. biti fr. v. 9. Svört g. 1. m:
sýlt h., sneitt a. biti fr. v. 10. Hv. g. 1. m: sama.
Holtahreppur. 1. Hv. sauður 1. v. m: stýft stfj.
fr. h., hálfur st. a. biti fr. v. 2. Hv. g. 1. m: heil-
rifað 2 stfj. a. h., stfj. fr. lögg a. v. Landm.hr.
1. Hv. sauður 5. v. m:- hvatt gagnlaggað h., tví-
stýft a. stfj. fr. v. 2. Sv.bíld. sauður 2. v. m:
hamarsk. h., tvístýít a. rifa í h. stúf, biti fr. v.
3. Hv. geld 1. m: stýft gat biti a. h., gat biti a. v.
4. Sv. geld 1. m: tvístýft fr. hnífsbr. a. h., sýlt
stfj. a. v. 5. Hv. hr. 1. m: tvístýft a. stfj. fr. h.,.
tvístig fr. v. 6. Hv. geld 1. m: miðbl, h.^blaðst.
stfj. a. v. 7. Hv. sauð. 1. v. m: hvatt h., tvístýft
a. stfj. fr. v. Rangárv.hr. 1. Hv. sauð. l.v. m:
geirst. h., sýlt gagnb. v. 2. Grár hr. 1. m: stýft
biti a. h., sýlt í ham. v. 3 Hv. hr. 1. m: sneiðr.
fr. stig a. h., blaðst. fr. biti a. v. Vestur-Land-
eyjahr. 1. Hv. ær 1. v. m: blaðst. biti a. h.
miðhl. stfj. fr. v. 2. Svartkrún. g. 1. m: stúfr.
h., stýft biti a. v. 3. Hv. g. 1. m: blaðst. fr. biti
a. h., geirst. v. 4. Hv. hr. 1. m: blaðst. fr. biti a.
h., stúfr. stfj. fr. v. 5. Gráfl. g. 1. m: tvistýft a. biti
fr. h., 2 stfj. a. v. 6. Hv. g. 1. m: sama. Austur-
Landeyjahr. 1. Hv. g. 1. m: hvatt h., hálft af a.
2 stfj. fr. v. 2. Hv. hr. 1. m: blaðst. fr. h., blaðst.
stfj. fr. v. 3. Hv. hr. 1. m: 2 stfj. fr. h., stýft v.
Vestur-Eyjafjallahr. 1. Hv. hr. 1. m: sneitt fr.
bæði, biti a. bæði. 2. Gráháls. hr. 1. m: hamarsk.
h., gagnstfj. v. 3. Fl. g. 1. m: 2 bitar a. h., stfj.
fr. v. 4. Hv. g. 1. m: stýft biti fr. h., sýlt v.
5. g. 1. m: tvístýft fr. h., sýlt í blaðst. a. v. 6.
Hv. geld. 1. m: sneiðr. fr. h., hófb. fr. v. Austur-
Eyjafjallahr. 1. Hv. g. 1. m: sneiðr. fr. h., heilr.
v. 2. Hv. g. 1. m: tvírif. i stúf biti fr. h., sneitt
fr. á hálftaf a. biti fr. v. 3. Vell. g. 1. m: blaðst.
fr. h., (heilt v.). Fljötshlíðarhr. 1. Hv. geld 1.
m: miðhl. h., stýft gat v. 2. Vell. geld. 1. m:
hálfur st. fr. stfj. a. h., tvírif. i stúf v. 3. Hv. hr.
1. m: sneiðr. a. h., (heilt v.). 4. Grá g. 1. m: sneiðr.
a. hangfj. fr. h., sneitt fr. oddfj. a. v. 5. Hv. g.
1. m: blaðst. stfj. fr. h., hvatt v. 6. Hv. geld. 1.
m: stýft h., sýlt v. 7. Vell. geld. 1. m: tvístig.
fr. h., hamarsk. v. 8. Hv. geld. 1. m: stýft stfj.
fr. h., sttj. fr. v. 9. Sv.háls. g. 1. m: heilr. h.,
hamarsk. biti fr. v. 10. Hv. hr. 1. m: tvístýft a.
h., heilr. v. 11. Hv. hr. 1. m: gagnfj. h., miðhl.
biti a. v. — Eyvindarholti 23. febr. 1894.
t umboSi sýslunefndarinnar
Sighv. Amason.