Þjóðólfur - 14.12.1894, Blaðsíða 4

232
Góð vasaúr og úrfestar
hefur til aölu
Magnús Benjamínsson,
Beykjavík, Veltusundi 3.
Fimm króna seðill hefur týnzt á, götum
bæjarins. Skilvis finnandi skili honum á skrifstofu
„Þj6ð61fs“ gegn fundarlaunum.
ííýkoniið til
J. P. T. Brydes verzlunar
í Reykjavík:
Kartöflur. Flórmjöl. Alexandramjöl.
Sagómjöi. Rismjöl. Kartöflumjöl.
Sagógrjón stór og smá. Semúlugrjón.
Kaffibrauð. Biscuet. Sukkulade.
Encore Whisky fi. 1,60.
Igætt RauðTÍn fl. 1,10
Munntóbak. Reyktóbak, margar tegundir.
10 tegundir af Vindlum frá 4,00—11,75.
Hálstau:
Hanchettur. Flibbar. Kragar.
Manchettskyrtur. Slipsi.
Tvisttau. Dowlas. Piqué.
Drengjaföt og Kápur. Svart Klæði.
Yfirfrakkaefni og m. fl.
Stúr JÓLABAZAR tii sýnis.
Nýprentiiðar
Helgidaga-prédikanir
eptir
Pál Sigurösson
fást hjá öllum bóksölum á landinu.
Kosta heptar 3 kr. í bandi 4 kr.
Sigurður Kristjánsson.
yýprentað
Smásögu-safn
Dr. P. Péturssonar
V.
kostar hept 50 aur., innb. 60 aur.
og fæst hjá öllum bóksölum á landinu.
Sigurður Kristjánsson.
Kýprentuð
Landafræöi
handa barnaskólum
eptir
Morten Hansen
skólastjóra
fæst hjá öllum bóksölum á landinu.
Kostar í bandi 75 aura.
Sigurður Kristjánsson.
Jólaborö!
er llka
hjá Eyþór Felixsyni, Austurstr. 1,
og selzt allt á því með
20% afslætti.
Bókaverzlun Sigf. Eymundssonar
hefur:
Ljóðmæli eptir Steingrím Thorsteinsson•
Kosta í skrautbandi kr. 4,50; í kápu
kr. 3,00. Einkar hentug jólagjöf.
Almanak 1895 á 12 aura, og margar nýj-
ar, góðar útlendar bækur, sem vert
er að lesa.
Yíirlýsing. Hér með yfirlýsum við undir-
skrifaðir því, að við höfum aldrei séð Guðmund
Hannesson í Keflavík drekka vín, eða haft hug-
mynd um, að hann hafi neytt víns, siðan hann kom
í stfikuna „Vonin“ nr. 15, og apturköllnm við hér
með sem dauð og ómork þau orð, er við kunnnm
að hafa talað í þá átt í beitutúr á síðasta hausti.
Þessa yfirlýsingn er honnm heimilt að birta í
einhverju opinberu dagblaði.
p. t. Keflavík, 28. okt. 1894.
TLelgi Helgason. Sveinn Ingvarsson
(handsalaö).
V itundarvottar:
Sigurður Jónsson.
Jóhann Bergsteinsson.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorstelnsson, cand. theol.
Félagsprentsmiðjan.
68
rowa og opnaði hún hann hálfhissa. En undrun henn-
ar jókst enn meir, er hún sá, að í honum voru mörg
pólversk gullgyllini og hjá þeim lá ein visnuð, rauð
rós. Við þá sjón streymdu tárin af hinum dauðadöpru
augum hennar.
Hún var sannfærð um það með sjálfri sér, að þetta
væri sama rósin, sem hinn ungi söngsnillingur Friðrik
hafði fyrrum hjá henni fengið, og að hann hefði borið
hana á brjósti sér til þessa dags, því að eitt einasta
orð var skrifað á pappírsmiðann, er hið visnaða blóm
hvíldi á og þetta orð var: Chopin.
„Friðrik Chopin!u mælti Valeska lágt og hneig um
leið í ómegin niður á stólinn.
Margbreytilegar draumsjónir svifu nú fram fyrir
hugskotssjónum hennar, allur æfiferill hennar, hamingja
og heiður, óhamingja og vonbrigði lífsins og að lokum,
sem skínandi verndarengill, ímynd tónskáldsins Chopins.
„Friðrik! eg elska þig, eg elskaði þig, án þess að
vilja kannast við það, en ofmetnaður minn varð, því
miður, yfirsterkari röddu hjarta míns, og þess hef eg síð-
ar mátt þunglega gjalda“. Hin deyjandi mær talaði
þessi orð í hálfum hljóðum og um leið og hún lauk upp
augunum, rétti hún fram báðar hendurnar, svo sem hún
vildi að skilnaði þrýsta hinum trúfasta ástvin að hjarta
sér, en lét þær aptur falla niður í hálfgerðu fáti og roðn-
99
aði lítið eitt, því að ungur maður nokkur lá á knjám
fyrir fótum hennar, og þrýsti hinum hvítu, köldu hönd-
um hennar að hinum titrandi vörum sinum og þessi
ungi maður var Friðrilc Ctiopin, er svo staðfastlega og
innilega hafði elskað hana og elskaði enn, svo að hann
hafði sent henni félausri og einmana, það sem hann
hafði grætt á samsöngnum, en var nú sjálfur kominn
til þess að sjá hana enn einusinni, áður en dauðinn hrifi
haria burtu og líkklæðin hjúpuðu ásýnd hennar.
Það mátti ekki heldur seinna vera, þvi að engill-
inn með sýprnsviðargreinina (o: dauðinn) gaf engan frest
lengur og hin gljáfögru gullgyllini gátu nú ekki hjálp-
að hinni ógæfusömu Valesku til lífsins, þau urðu að eins
til að greiða kostnaðinn við jarðarför hennar, ogj fyrir
þau var einnig keypt mikill fjöldi blómkerfa, einkum
úr hvítnm rósum og ljómandi fagur minnisvarði reistur
á gröf hennar, og sáust lengi merki hans í kirkjugarð-
inum í Wola; mátti sjá á honum upphafsnóturnar á
öðrum hluta hins stórkostlega sorgargöngusöngs, sem er
eitthvert hið fegursta af verkum hins mikla tónskálds.
Á hverju hausti, þá er grafir hinna framliðnu eru
skreyttar af ástríkum höndum, lá ljómandi fögur „centi-
folie“ (einskonar rósategund) á leiði Valesku, en eng-
inn blómhringur, ekkert blómakerfi, það var að eins ein
rós, af táradögg vökvuð rós, en hefði þessi rós getað