Þjóðólfur - 21.12.1894, Blaðsíða 2

234
löngum útgjöldum, því ef hann einhverra
hluta vegna ekki geti staðið í skilum eitt
ár, þá sé allt tapað, bæði ábyrgðin sjálf
og það fé, er hann sé búinn að leggja í
þetta.
Einmitt af því, að margir hafa látið
þetta fæla sig frá að tryggja líf sitt, hafa
einstöku lífsábyrgðar „félög“ í lögum sín-
um sneitt hjá þessum og öðrum ákvörð-
unum, er óviðfeldnastar hafa þótt.
Eitt af þeim félögum, er mest hafa
gert til þess að gera lífsábyrgðina sem hag-
kvæmasta og ábatasamasta ábyrgðareig-
endum, er hið enska lífsábyrgðarfélag
„Star„, er nú hefur unnið í meira en 50
ár og hlotið slíka útbreiðslu og álit, að
það, að dómi þeirra, er halda út ritum
um slíkar stofnanir, stendur fremur öllum
þess háttar félögum að stjórn og fyrirkomu-
Iagi.
Upphaflega var „Star“ stofnað af ensk-
um mannvinum, er vildu gefa fátækling-
um kost á, að tryggja líf sitt þannig, að
allur gróði stofnunarinnar rynni til þeirra
aptur, og að þeir, þó þeir einhverra hluta
vegna ekki gætu haldið áfram að greiða
iðgjöldin, þá fengju þeir aptur það fé, er
þeir þegar hefðu greitt.
Nú eru lög félagsins þannig, að 9/10.
partur af ágóðanum rennur til þeirra, er
ábyrgðir eiga hjá félaginu.
Erfingjar manns, sem um nokkur ár
hefði borgað af lífsábyrgð sinni, en yrði
svo einhverra hluta vegna að hætta, fá
við dauða hans öll hin innborguðu iðgjöld
með rentum. Maður, sem hefði tryggt sig
fyrir upphæð, er ætti að borgast honum
út eptir vissan árafjölda, en sem t. d. ekki
borgaði iðgjöld sín uema helminginn af
tímanum, mundi að honum liðnum fá út-
borgaðan helminginn af hinni ákveðnu
upphæð.
Pó maður, sem hefði tryggt líf sitt í
„8tar“ fyrirfæri sér að tveim árum liðn-
um, borgar félagið alla upphæðina, og sé
ábyrgðin veðsett öðrum manni, borgar fé-
lagið hana út, þó maðurinn fyrirfæri sér
strax; þess vegua er lífsábyrgð í „Star“
miklu betri trygging fyrir Iáni, en lífsá-
byrgð í öðrum félögum. Af því að „Star“
gefur „bonus á bonus“ eða rentureutur
vex upphæð sú, er maður tryggir sig fyrir,
því meira sem maðurinn lifir lengur. Mað-
ur, sem um tvítugsaldur tryggir líf sitt
fyrir 2000 kr., mundi um fimmtugsaidur
eiga hjá félaginu 3000 kr., ef haun lætur
„bonus“ leggjast við ábyrgðina.
Menn, sem lítið fé hafa undir höndum,
en seinna eiga von á meiri fjárráðum og
ekki vilja draga að tryggja líf sitt, geta
tryggt sig þannig, að þeir fyrstu 5 árin
borga rúman helming af hinum ákveðnu
iðgjöldum, en þar á eptir nokkru hærri
iðgjöld en hin vanalegu.
Samkvæmt lögum „Stars“ þurfa þeir,
sem komuir eru yfir þrítugt, engin auka-
iðgjöld að borga, þótt þeir flytji í aðrar
heimsálfur eða breyti lífsstöðu.
Lán geta menn tekið hjá félaginu sjálfu,
þegar ábyrgðin er orðin nokkurra ára.
Auðvitað eru margir svo fátækir, að
þeir ekki geta tryggt líf sitt, þótt þeir
fegnir vildu, en flestir geta þó tryggt líf
barna sinna, og á þann hátt hjálpað þeim
til að eignast lífsábyrgðir, sem eru mjög
ódýrar, en sem þeim geta komið að miklu
haldi, þegar þau eru orðin fullorðin.
Ólafía Jóhannsdóttir.
Samsöng héldu þeir hr. Steingr. John-
sen og hr. kand. Geir Sœmundsson hér i
bænum 15. og 16. þ. m. með aðstoð söng-
félagsins frá 14. jan. 1892. Frk. Sigríður
Jónsdóttir (Péturssonar) og frk. Ásta Svein-
björnsson léku undir á hljóðfæri. Var það
allt hin bezta skemmtun, en þó ekki jafn-
vel sótt, sem ætla mætti. Lög þau, er
sungin voru, voru flest einkar falieg, sér-
staklega „Aften paa Loggienu eptir P. Heise
og brot úr hinum heimsfræga söngleik
„Faustu eptir frakkneska tónskáldiðCharles
Gounod, er Geir söng hvorttveggja ein-
raddað, ennfremur brot úr „Röverborgen",
sönglcik eptir Fr. Kuhlau, er þeir Gteir og
Steingr. sungu báðir, en ekki virtust á-
heyrendur kunna að meta lög þessi að
verðleikum. Annað lag eptir P. Heise („Af
Helligtrekongersaften“), er Geir söng sér-
lega vel, vakti aptur á móti mikla eptir-
tekt. „Sángaren pá Vandring11 eptir T. W.
Naumann, er hr. Stgr. Johnsen söng mjög
vel að vanda, var og einkar fallegt lag.
Ennfremur má nefna lagið eptir Mendels-
sohn-Bartholdy (,,Herbstlied“), mjög fallegt,
er þeir Steingr. og Geir sungu báðir, og
nýtt lag eptir Sveinbjörn Sveinbjörnsson
í Edínborg, er Stgr. söng einn. Að eins
eitt lag var sungið með íslenzkuin texta
(„Heyrið morgunsöng á sænum“). Hið
fagra lag H. Kjerulfs við „Brudefærden i
Hardanger“ var enn sungið að nýju marg-
raddað á þessum samsöng. Par feilur svo
aðdáanlega saman lagið og skáldskapurinn.
Yfirleitt var samsöngur þessi eiuhver hinn
bezti, er hér hefur verið haldinn, bæði að
því er snerti val laganna og meðferð þeirra,
enda eru þeir Steingr. og Geir söngmeun
miklir og þaulæfðir.
Húsbruni. Af Seyðisfirði er „Þjóðólfi“
ritað 25. f. m.: Öll verzlunarhús Gránu-
félagsins á Vestdalseyri brunnu til kaldra
kola í gær (24. nóv.), ásamt nálega öllu
því, er í þeim var. Eldurinn hafði komið
upp í vöruklefa inn af búðinni; var þar
steinolíutunna á stokkum, sem eldurinn
þegar læsti sig í; snarpur sunnanvindur
stóð og á húsið og varð því eigi við ráðið,
og stóð húsið allt eptir litla stund í björtu
báli; að eins mjög litlu varð bjargað af
kramvörum úr búðinni, svo og nokkru af
búsgögnum og fatnaði úr íveruhúsinu, sem
áfast var við búðina. Sökum hvassviðris-
ins læsti eldurinn sig þegar í „pakkhúsin“
öll, er voru 4 að tölu, og brunnu þau öll
á skömmum tíma, ásamt tveimur geymslu-
húsum og hjalli. í húsum þessum voru
mjög miklar vörubirgðir: kornvara, salt-
fiskur, kol, timbur o. fl., og varð að eins
litlu af því bjargað. Nærri lá, að veitinga-
húsið og tvö „pakkhús", er standa hjá því,
brynnu og, því viudurinn stóð beiut á þau,
enda kviknaði tvisvar í veitingahúsinu, en
fyrir næga mannhjálp og ötula frammi-
stöðu sýslumanns, A. Tuliniusar, urðu hús
þessi varin með vatnsaustri og blautum
seglum, en mjög mikiar skemmdir urðu á
veitingahúsiuu. Hefði eigi tekizt að verja
hús þessi, er hætt við, að enn fleiri hús
hefðu brunnið. Kolabingurinn hefur brunn-
ið í allan dag, og er nú nýbúið að slökkva
í honum. Alls munu brunnið hafa vörur
og hús fyrir nokkuð á aunað liundrað
þúsund krónur.
Síldaralli var mikill á Reyðarfirði og
nokkur á flestum fjörðum þar eystra, nema
á Seyðisfirði. Gufuskipið „Cimbria“ hafði
þegar seint í f. m. farið 3 ferðir til Hull
með nýja síld í ís, fyrir kanpm. 0. Wathne.
- ■■ ----------------------
Eptirmæli.
2. dag ágúBtm. síðaBtl., andaðist á Útskálum
Jón Matthíasson kaupmanns í Reykjavík, Jðns-
sonar prcsts í Arnarbæli Matthíassonar. Hann
var fyrrum hreppstjóri í Mosfellssveit, og bjð 11
ár í Suður-Gröf fremdarbúi með sóma og dugnaði;
jarðabætur vann hann þar miklar og umfram sveit-
nnga sína samtímis, og fór prýðisvel með búpening
sinn, enda veitti búnaðarfélag suðuramtsins hon-
um heiðurslaun fyrir þann dugnað. Honum grædd-
ist þó lítt fé fyrir þá sök, að hann tvisvar íylgdi
sveitungum sínum að því örþrifaráði, að skera nið-
ur allt sauðfé af hræðslu við fjárkláðaun. Niður-
skurðarstefnan var þá ofan á. Prá Gröf fór hann
að Laxnesi í sömu svoit, en er hann hafði búið
þar skamraa stund seldi haun bú sitt, og varði
miklum hluta þess, til að kosta mál- og heyrnar-
lausa dóttur til náms í Kaupmannahöfn, með þvi
misjafnt orð lék þá á hinni innlendu heyrnar- og
málleysingja kennslu. Eptir það vann hann fyrir