Þjóðólfur - 21.12.1894, Blaðsíða 3

236

Bér og sínum einkum með yefnaði, því yefari var
hann einhver hinn bezti hér á landi á sinni tíð.
Voðir eptir hann fengu hrðs á sýningu í Englandi,
að vitni frú Sigríðar Magnússon. Iðjusamari mað-
ur en hann mun vandfundinn. Góðsemdarmaður
var hann mikill og vildi öllum hjálpa í hverju
því, er hann mátti, og horfði hvorki í tima fé né
fyrirhöfn, er hann mátti bágstöddum lið veita.
Elestum Ijósmæðrum var hann snjallari til hjálpar
sængurkonum í neyð, og fleira var honum vel gefið,
en það bezt, að hann i baráttunni gegn þungu
andstreymi lífsins t. d. fjárskorti og vanheilsu,
hélt glaðlyndi sínu, rósemi, þolgæði og þreki til
dauðans, enda var hann ráðvendnis- og trúmaður.
— Jón sál var slikur maður, að aliir, sem honum
kynntust á lífsleið hans, munu hljóta að minnast
hans með hlýjum huga. Hann var kvongaður
frændkonu sinni Ingibjörgu Guðlaugsdóttur frá
Yxney á Breiðafirði, Jónssonar prests Matthíasson-
aa. Börn þeirra: Guðrún, heyrnar- og mállaus
dð i Kaupmannahöfn; Kristján, Guðmundur nú í
Englandi og Þóra Ingibjörg á tJtskálum.
Kunnugur.
Nýtt skáld. í október síðastliðnum flutti
„ísafold11 greinarstúf í blaði sinu um söngbók okk-
ar stúdenta. Ekki þarf að bendla herra ritstjór-
ann við grein þessa, hann á víst ekki mikið i
henni, það stendur neðan undir henni „Criticus11.
En þótt það sé þannig auðséð, að ritstjórinn á
ekkert í grein þessari, þá virðist oss stúdentum eigi
ólikiegt, að höfundurinn sé meira en lítið skyidur
honum, meira að segja svo likur honum, að hægt
væri að villast á þeim.
Þessum herra þykir söngbók vor ekki illa skip-
uð að drykkjuljóðum, „þó fieirum hefði verið á að
Bkipa“, má ætla að komið hafi höfundinum til hug-
ar, því að hann getur ekki á sér setið að koma
með eina ærlega drykkjuvísu, auðvitað eptir sjálfan
sig. Það var leiðiulegt, að bókin skyldi vera kom-
in út, er þessi visa varð heyrum kunn, þvi að ætla
má, að söngbókarnefndin hefði gert það höfundin-
um til heiðurs að taka vísu þessa í bókina. Héðan
af er ekki hægt að bæta úr þessu að fuliu, og fellur
oss stúdentum það þó illa höfundarins vogna. En
það getur hanu huggað sig við, að vér munum
halda uppi vísu hans, og með því að félagið var
svo heppið að ná i sæmilegt lag við vísuna, þá höf-
um vér sungið hana nokkrum sinnum á fundum
vorum, og munum einnig gera það framvegis við
og við. í annan stað getum vér og huggað höf-
undinn með því, að efiaust verður vísan tekin upp
í söngbókina, éf hún verður gefin út öðru sinni.
Þeir, sem ekki hafa séð vísu þessa, vildu eflaust
fá að heyra hana. Hún er þannig: „Drekka,
drekka, drekk’! | Drekka allar stundir, | Drekka
nótt og nýtan dag, | Drekka meðan maður getur
rennt niður“.
Anlicriticus.
——<=»-* 3-o«e*-<c.-
Pundin mannstoein. í haust var eg einn
dag á gangi hér fyrir ofan bæinn; sá eg þá í fiagi
rétt hjá mér höfuðkúpu; eg tók kúpuna og sá undir
eins, að hún var af manni. Litlu siðar gróf eg
þar niður (sem kúpan var) og fann mannsbein.
Hjá beinunum fann eg hálf-kúlumyndaða brjóstnál
með þremur festum niður úr, sem enduðu í dálít-
illi aflangri plötu. Engar sagnir eru til um bein
þessi, en trúlegast þykir mér, að þau séu síðan um
svartadauðann 1402—3. Ekkert fémætt fann eg
annað hjá beinunum, hvorki fataleifar eða trjáa.
Vaði í Skriðdal 12. nóv. 1894.
Stefán Þórarinsson.
Fyrirspurnir og SYÖr.
1. Er það rétt, að réttarbændur taki sem sína
eign öll þau iömb, sem fyrirfinnast ómörkuð í fyrstu
aðalrétt, sem ekki ganga út meðan á réttarhaidinu
stendur, og síðan að fara með þau heim til sín, á
þann hátt, að slcera sum þeirra samstundis, og
geyma hin til næstu réttar, til þess að lömbin
geti ekki fundið sínar réttu mæður? Er þessi að-
ferð rétt, samkvæmt Jónsbókarlögum, eða eru það
lög, sem réttarbændur taka sér sjáifir?
Svar: Réttarbændur hafa enga heimild til að
taka ómerkinga í fyrstu aðalrétt, til þess að varna
því, að mæðurnar geti leitt sig að þeim. og því
síður er þeim leyfilegt að skera þá þegar i stað
eptir fyrstu rétt. Þessi aðferð réttarhænda verður
því að skoðast lögleysa eða ójöfnuður, sem sveita-
bændur ættu ekki að láta óátalið,
2. Eg léði manni hest í sumar fyrir ákveðna
borgun hvern brúkunardag. Er það rétt af þeim,
sem fékk léðan hestinn, að draga frá hinni um-
sömdu borgun til min það, er hann kann að hafa
kostað til hestsins þá daga, er hann brúkaði hann,
t. a. m. borgun fyrir hagbeit, iiutning úr haga
og i o. s. frv.?
Svar: Nei.
3. Erum við, sem vinnumenn, skyldir að leggja
okkur til kaffi i verið, fremur en við bæinn, þar
sem þsð er plássvenja hér, að húsbændur fæði
hjúið.
Svar: Vinnum. í vist hjá húsbónda er ekki
skyldur að leggja sér til kaffi, þótt hann sé í veri,
en að hann geti krafizt kaffi optar en tvisvar á
dag mun hæpið, svo að vilji hann hafa það optar
verður það að vera á hans kostnað.
4. Hefur hreppsnefnd leyfi til að leggja 6 álna
hreiðan hreppsveg yfir tún manna með valdi, og
jafna síðan kostnaðinum niður á gjaldendur hrepps-
ins að þeim fornspurðum?
Svar: Já, það getur hreppsnefndin gert, ef nauð-
syn krefur.
5. Presti ber að messa 12 messur á ári á einni
sóknarkirkju sinni, en messar þar ekki utan svo
Bem 3—4 sinnum; er þó ungur og heilsugóður.
Ber sóknarmönnum að borga honnm gjöldin eins
fyrir það ?
Svar: Sóknarmenn verða eins að greiða presti
lögboðin gjöld, þótt hann vanræki messugerðir, en
sjálfsagt virðist, að sóknarmenn iáti ekki slíkt
hirðuleysi óátalið og kæri prest fyrir kirkjustjðrn-
inni, ef hann heldur uppteknum hætti.
Prédikanir í dómkirkjunni um
hátíðirnar.
Þorláksmessu, kl. 5: doeent Jón Helgason.
Aðfangadagskveld, kl. 6: kand. Filippus Magnússon.
Jóladaginn, hámessa: biskupinn.
S. d., kl. 5 (dönsk messa): docent Jón Helgason.
Annan jóladag: dómkirkjupresturinn.
Sunnudaginn milli jóla og nýárs: lektor Þórhallur
Bjarnarson.
Gamlaárskveld: kand. Sæm. Eyjólfsson.
Nýársdag: dömkirkjupresturinn.
Landsbankinn
verður lokaður frá mánudegi 24. þ. m
til föstudags 4. janúar, að báðum dögum
meðtöldum.
Samkvæmt liirini endurskoðuðu regiu-
gerð bankans, 28. gr., verða vextir inn-
færðir í viðskiptabækur, þegar þær næsta
skipti eptir 14. janúar verða sýndar í
bankanum.
Tr. fciunnarsson.
-j- Hérmeð tilkynnist vinum og vanda-
mönnum, að minn elskadi eiginmaður
Þorvarður Helgason leylár í Keflavik
andaðist 14. þ. m.
Keflavík 14. desember 1894.
Kagnliildur Cluðmundsdóttir.
Úr og klukkur.
1 verzlun E. Þorkelssonar í Austurstræti nr. 9
í Reykjavík: silfur-anker- og cylinderúr af beztu
tegund í 8 og 15 steinum frá 24—50 kr.; nikkel-
anker- og cylindeiúr frá 16—22 kr.; stofu- og skips-
klukkur frá 5—18 kr.. Birgðir af fallegum úrkeðj-
um og hornkössum og m. fi.
Úr og klukkur selt með fleiri ára ábyrgð, og
viðgerð fljótt og vel af hendi leyst.
Rauður foli 2 vetra(?), mark: hlaðstýft apt.
hægra, blaðstýft fr. vinstra, er í óskilum á Hólmi.
Gott, nýtt kindakjöt
fæst í verzlun Finns Fhmssonar.
„Piano“-verzIun
„Skandinavien“,
verksmiðja og sölubúð
Kongens Nytorv 22. Kjöbenhavn.
Verksmiðjunnar eigið smíði ásamt
verðlaunuðum, útlendum hljóðfærum.
Birgðir af Orgel-Harmonium.
Er allt selt með 5 °/0 afslætti gegn
borgun í peningum, eða
gegn afborgun.
Gömul hljóðfæri tekin í skiptum.
Verðskrá send ókeypis.
■ II-——II ...... n. m . I---f—1-^^—
J