Þjóðólfur - 27.09.1895, Blaðsíða 3

189
„Stamford“ og úr landi, og rafmagnsljós-
geislum stráð í aliar áttir frá „Heimdal".
„Thyrau kom hingað 9. þ. m. norðan
um land og fór héðan aptur samdægurs
um kveldið. Allmargir farþegar voru með
„Thyra“, á leið til útlanda, þar á meðal
I)r. Þorv. Thoroddsen, sem nú hefur lokið við
að kanna norðausturkjálka landsins; enn-
fremur amerísku konurnar þrjár, þær Miss
Jessie Ackermaun og förunautar hennar;
hafði landferð þeirra frá Reykjavík til
Akureyrar gengið mæta vel, veður verið
hið ákjósanlegasta, þurrviðri og bjartviðri,
og vegir góðir; lýstu þær stakri ánægju
sinni bæði yfir landi og lýð, lofuðu fegurð
iandsins og hrósuðu mjög fólki því, er þær
höfðu kynnzt á ferðinni. Þá voru og með
„Thyra“ frá Húsavík þeir Dr. Ehlers og
Dr. Eichmiiller, og héðau fór enskur ferða-
maður, Howell, sem ferðazt hefur í sumar
hér eystra um fjöll og óbyggðir inn af
Fljótsdal og Jökuldal, sá hinn sami, er
hér var á ferð sumarið 1891 og komst.þá
upp á Öræfajökul.
Fjárlcaupamennirnir Slimon og Coghill
eru nú nýkomnir hingað (með ,,Agli“) og
búnir að auglýsa markaði hér eystra;
búast menn við, að þeir gefi líkt verð
fyrir sauði og í fyrra.
Vitinn á Dalatanga er nú fullger og
var kveikt á honum í fyrsta skipti 1. þ. m.;
ber hann að sögn góða birtu, og talið, að
ljósið muni sjást 3 vikur undan landi.
Heyrzt hefur, að herra O. Wathne ætli að
gefa landinu vitann, og er það all-rausnar-
leg gjöf“.
Fljótsdalshéraðl 1. sept.: „Grasspretta
í meðallagi, nema tún víða ákaflega brunn-
in. Nýting á heyi fram að „heyönnum“
sæmileg, en síðan hafa þurkar litlir verið,
en þó ekki mikil úrfelli. Einu þurkdagar,
sem á þessum tíma hafa komið, er varla að
telja nema 22. og 25. f. m., og íram að
þeim tíma lá taða óhirt í Fjörðunum“.
„Elín“ strönduð. Á laugardagsmorg-
uninn 21. þ. m. slitnaði gufubáturinn ’Elin'
upp á Straumfirði, í útsynningshroða og
rak á land, biluðu festar þær, er báturinn
var bundinn við, og kom jafnharðan gat
á hann nálægt kolarúminu. Er talið vafa-
laust, að hanu verði að strandi fyrir fulit
og allt, enda mundi það ákjósanlegast úr
því sem komíð er, þvi að óánægjan með
þessa fleytu hefur farið dagvaxandi, þótt
útgerðarmaður hennar hér, konsúll Guðbr.
Finnbogason hafi gert alit, sem í hans
valdi hefur staðið til að ráða bót á göll-
unum, breiða yfir þá og þagga óánægjuna
niður. Kröfurnar um Stærri og hentugri
bát voru orðnar svo almennar, að útgerðar-
manninum hefði verið nauðugur einn kost-
ur að breyta tii hið bráðasta. Fyrir á-
byrgðarféð og eitthvað meira getur hann
nú fengið nýjau bát, ef hann vill halda
þessari atvinuu áfram, sem telja má lík-
legt. Væri óskandi, að sá bátur fullnægði
betur kröfum manna, en ’Elin' hefur gert,
að á honum yrði að minnsta kosti eitt-
hvert reglulegt farþegarúm, og að hann
yrði betri í ajó að leggja en ’Elin' sáluga,
sem alls ekki var fær til milliferða hér
um flóann í misjöfnu veðri að haustinu
til. Með því að hinn væntanlegi nýi bát-
ur verður eflaust veigameiri og að öllu
fullkomnari en ’Elín', ætti vel við, að hann
væri skírður „Magnús“, enda óskandi, að
hanu yrði giptumeiri og bæri nafn með
rentu. Er ólíklegt, að útgerðarmaðurinn
hefði nokkuð á móti því nafni, og að
minnsta kosti væru þá allmiklar líkur til,
að „ísafold“ tæki sama ástfóstri við þann
bát, eins og við hitt óskabarnið sitt, sem
hún nú hefur kastað rekunum á, án þess
að „vatna músum“ og lofræðulaust, sem
ber vott um enn meiri stillingu.
Fjöldi farþega beið ’Elínar' í Borgar-
nesi, en varð að fara hingað suður, þá er
svona tókst til, sumir sjóveg, en sumir
landveg alla leið, eða mestan hluta leiðar-
ar, en farangur eptir skilinn þar uppfrá.
Er það allmikið óhagræði fyrir fólkið, sem
það verður að una við svo búið, því að
eins og eðlilegt er, mun útgerðarmaður
ekki telja sér skylt að inna skaðabætur
af hendi fyrir guð og náttúruna. Yfir
höfuð var það óheppilegt, að ’Elin' fatl-
aðist einmitt nú, meðan stóð á flutningi
kaupafólks og farangurs þess, því að „betra
er að veifa röngu tré en engu“ segir mál-
tækið. En fari hún í friði samt, munu
margir segja.
(xufuskipið „Kjukaii1 kom hingað af
Austfjörðum í fyrra kveld og fór aptur
austur í nótt. Með því komu um 150
Sunnlendingar af fjörðunum þar eystra.
Síldarafli var þar í aðsigi; fjórir síldar-
lásar t. d. fullir af síld á Seyðisfirði, þá
er „Laura“ fór þaðan.
Póstskipið „Laura“ kom hingað í gær-
morgun. Hafði komið við á Seyðisfirði og
tekið þar sunnlenzkt kaupafólk (um 100
manns). Með „Laura“ kom frá útlöndum
ekkjufrú C. Jónassen, Jón Þorvaldsson
stúdent (frá Saurbæ), 4 Englendingar og
nokkrir (7) íslendingar frá Yesturhéimi,
alkomnir hingað; ennfremur Sigurður Sig-
urðsson kennari frá Mýrarhúsum af kenn-
arafundi í Stokkhólmi og frá Noregi Skúli
Guðmundsson (frá Elliðakoti), er numið
hefur vegagerð þar.
Alþingistíðindin. Umræður í efri
deild og sameinuðu þingi eru nú þegar
alprentaðar í Félagsprentsmiðjunni. Eru
þær með langstyzta móti, ekki nema 34*/^
örk. Af B.-deildinni (neðri deildar um-
ræðunum) eru nú fullprentuð rúm 4 hepti
(40 arkir).
Mannalát. Hinn 25. f. m. andaðist að Stór-
holti í Saurbæ séra J'on Bjarnason Thorar-
ensen uppgjafaprestur, hálfsjötugur að aldri,
fæddur á Gufunesi í Mosfellssveit 30. jan.
1830. Þar bjuggu þá foreldrar hans Bjarni
Vigfússon Thorarenseu yfirdómari, síðar
amtmaður nyrðra og Hildur Bogadóttir frá
Staðarfelli Benediktssonar. Séra Jón kom í
Reykjavíkurskóla 1847 og var útskrifaður
þaðan 1853, sigldi því næst til háskólans,
og ætlaði að lesa lögfræði, en kom heim
aptur næsta ár (1854) sigldi aptur 1857
til að lesa læknisfræði, en hætti við og
kom heim árið eptir(1858), gekkþvínæst
á prestakólann, og tók embættispróf á hon-
um 1861, vígður s. á. aðstoðarprestur til
Þorleifs prófasts Jónssonar r. af dbr. í
Hvammi, fékk Fiátey á Breiðafirði 1863
og Saurbæjarþing 1868, og fór að búa í
Stórholti, en fékk lausn frá prestskap 1882
sakir sjónleysis og varð skömmu síðar al-
blindur. Hann var kvæntur Jakobínu
dóttur séra Jóns Halldórssonar í Stórholti
og eiga þau börn nokkur á lífi. Séra Jóni
var margt vel gefið, sem hann átti kyn
til, þótti meðal annars afbragðs söngmaður.
í ágústmánuði lézt Oddur bóndi Þor-
steinsson í Klausturseli á Jökuldal, á átt-
ræðisaldri. Hann var sonur Þorsteins
bónda Einarssonar á Brú í Jökuldal. Móðir
Odds sál. var Anna Jónsdóttir Þorsteins-
sonar frá Melum í Fljótsdal. Mest afbú-
skap sínum bjó Oddur á Vaðbrekku, þá
við góð efni, en mjög var farið að sneyð-
ast um efni hans, vegna þess að hann naut
sin ei við búsýsluna. Hann var stakt val-
menni og öllum velþekktur. (R.)
Seint í f. m. andaðist Einar Þórðar-
son (frá Vigfúsarkoti við Reykjavík Torfa-
sonar) bróðir Þorgríms læknis Austur-
skaptfelliuga, maður á bezta skeiði. Hann
var við vegagerð austur í Múlasýsiu, er
haun lézt.