Þjóðólfur - 25.10.1895, Blaðsíða 4

204
Foreldrar hans voru Stef&n Arngrímsson bóndi &
Þorsteinsstöðum í Svarfaðardal og Sigríður Yigfús-
dóttir frá, Skeiði í sömu sveit. Foreldrar Stefáns
voru Arngrímur bðndi Arngrímsson á Þorsteins-
stöðum og Sigriður dðttir séra Magnúsar Einars-
sonar skálds á Tjörn í Svarfaðardal (j-1794).
Jðhannes sál. dó ðkvæntnr, barnlaus. Hann var
mikið veiklaður á geðsmunum, söngmaður gðður,
siðprýðismaður og hvers manns hugljúfl. Frá systr-
um hans og fóðurfrændnm er mikill ættbálkur
nyrðra.
Aðfaranðtt 6. júli andaðist úr lungnabólgu ept-
ir vikulegu að heimili sínu Glæsibæ í Reynistaðar-
sókn Crísli Þorlcelsson bðnda frá Flatatungu, Páls-
sonar hreppstj. frá Syðribrekkum í Skagafirði Þórð-
arsonar bónda frá Hnúki í Svarfaðardal. Kona
Þorkels Pálssonar er Ingibjörg Gísladóttir stðrbðnda
frá Flatatungu, sem dó þar 1881, Stefánssonar frá
Flatatungu Guðmundssonar (af Laxamýrarætt).
Gísli sál. var rúmlega tvítugur að aldri og mesti
atgervismaður til sálar og líkama. Hann keypti
verzlunarleyfisbréf næstliðið ár og settist að sem
borgari hjá mági sínum Sigurjóni bónda Bergvíns-
syni í Glæsibæ, sem er giptur Önnu systur hans.
(G- H-)-
í fjarveru minni veitir bókhaldarí minn
Albert Þórrfarson forstöðu verzlun minni
og undirritar fyrir mina hönd pr. procura.
Akranesi 21. okt. 1895.
Thor Jensen.
Hauchs lestrarbók i latínu Nr. 1, síðari
útgáfa, óskast keypt á skrifstofu Þjóðólfs.
Nokkrar birgðir eru enn til af hinu
alþekkta, góða, skozka haframjÖli, sem eg
sel með mjög vægu verði. — Tveir nýir,
góðir magazinofnar til sölu fyrir lágt verð.
— Lagleg og sterk járngirðing um graf-
reit, stærð 12 álnir, með hurð, er einnig
til sölu með góðu verði.
Akranesi 21. okt. 1895.
Thor Jensen.
Ærede Frimærkesamlere
bedes sende Frimærker og Helsager fra
Island i Bytte for Mærker fra Skandi-
navien — efter Mancoliste — til Áksel
Walbum, Nakskov, Danmark.
HÚS til SÖlu, lítið en laglegt, á góð-
um stað í bænum; lágt verð, góðir borg-
unarskilmálar. Ritstj. vísar á.
í Suðurgötu nr. 5 er í óskilum poki með
undirsæng í, svo og nokkrir tómir pokar bundnir
saman í eitt bindi. Eéttur eigandi vitji þangað.
Úr ^vörugeymsluhúsum Fischersverzlunar hefur
glatazt poki með kvennmannsfötum í, ull, matvæl-
um og ýmsu fleiru. Yið pokann átti að hanga
spjald, merkt: „Ingunn Þorsteinsdóttir", og kom
pokinn með „Elín“ 8. sept. í haust. Sá Bem vita
kann, hvar poki þessi er niðurkominn, láti vita af
því í Suðurgötu nr. 5.
Fundur í stúdentafélaglnu i
kveld kl. 8V2 Fyrirlestnr: JJm lœkna-
skipun á Islandi.
Fjármark séra Filippusar Magnússonar að
Stað á Beykjanesi er: geirstýft bæði eyru; brenni-
mark: Filipp.
(Þakkarávarp). Þegar eg á næstl. vetri varð
fyrir því óhappi, að missa þær fáu sauðkindur með
tölu, sem eg átti, úr bráðafárinu, þá urðu margir,
eða svo að segja flestir samsveitungar mínir til þess
að taka þátt í kjörum mínum, sem er fátæk ekkja
og hef haft tvö börn að annast, síðan faðir þeirra
andaðist. Þessi bróðurlega og kærleiksfulla hlut-
tekning lýsti sér mjög vel með samskotum þeim,
sem gerð voru mér til handa, sem sumpart greidd-
ust í peningum og sumpart í kaupstaðarreikning,
sem nú mun mestpart komið til skíla.
Upphæðin varð samtals rúmar 120 kr. og er
mér það sér i lagi tilfinnanlegt að sjá hvað margir
hinna fátækari hafa lagt sinn skerf fram af litlum
efnum, en eg óska og vona, að himnafaðirinn láti
þá ekki líða skort þar fyrir. Án þess að nafngreina
þessa heiðrnðu gefendur, votta eg þeim öllum hér
með mitt virðingarfullt og innilegt þakklæti, bæði
ríkum og fátækum, æðri og lægri, sem af veglyndi
og kærleika hafa rétt mér hjálparhönd, treystandi
þvi, að góður guð endurgjaldi þeim þeirra góðverk.
Narfeyri á Skógarströnd, í sept. 1895.
Steinunn Jósepsdóttir.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
FélagsprentsmiSjan.
62
„Hvaðan er þessi stúlka?“ sagði einn þeirra, er
hann hafði virt mig vandlega fyrir sér.
„Hún er frá Kákasus og hefur orðið mér æði dýr.
Eg keypti hana fyrir fjórum árum og hef veitt henui
ágætt uppeldi. Hún er einstaklega skynsöm og verður
fyrirtaks fríð. „Bir elmay“ (sannur gimsteinn)“, sagði
hún í hálfum hljóðum. „Feliknaz, dansaðu og sýndu
okkur, hvað þú ert liðug“.
Eg roðnaði, dró mig í hlé og sagði: „Hér er eng-
inn hljóðfærasláttur“.
„Það er sama. Eg skal syngja. Farðu nú að
dansa Feliknaz11.
Eg hneigði mig þegjandi, gekk því næst lengst út
í horn á herberginu, dansaði síðan fram á gólfið og
heilsaði til beggja handa, en gamla konan barði bumbu
og söng með hásum róm. Enda þótt andstyggð sú, er
eg hafði á svertingjunum lýsti sér í dans mínum, leit
samt svo út, sem þeim geðjaðist hann mæta vel.
„Við kaupum Feliknaz", sagði einn þeirra. „Hvað
á hún að kosta?“
„Tólf kesatchies1. Af og frá minna“. Svertinginn
tók nú stóra pyngju upp úr vasa sínum og taldi fram
peningana. Þegar húsmóðir mín hafði hirt þá, sneri
hún sér til mín 0g sagði:
’) Einn „kesatchie" er hér um bil 90 krónur.
63
„Mikil er hamingja þín, Feliknaz. í fyrsta sinni
sem þú ert höfð á boðstólum, kaupir þig hið auðuga
tignarmenni Sa'id Pascha og þú átt að þjóna yndislegri
yngismey á aldur við þig. Mundu mig nú um að vera
hlýðin Feliknaz, því ambátt hlýðir ekki annað.
Eg laut niður til að kyssa hönd húsmóður minnar,
en hún tók undir höku mér og kyssti mig á ennið.
Þessi vinahót þoldi eg ekki, eins og þá stóð á og fór
að gráta. Ástarkröfur munaðarleysingjans hrópa hátt
og verða aldrei niður þaggaðar; munaðarlaus börn,
þrælar og ambáttir geta bezt um það borið.
Svertinginn hló að viðkvæmui minni og hratt mér
á dyr, en einn þeirra sagði: „Þú hefur viðkvæmt
hjarta og fallegt andlit, en hvorttveggja mun breytast
með árunum“.
Eg gegndi engu, en gekk með þeim hljóð og í
þungu skapi. Eg var að hugsa um, hvernig þessu
kvennabúri mundi vera háttað, sem eg nú átti að dvelja
í og mér varð ósjálfrátt að segja: „Ó AIIah!“ Eg
horfði upp til himins og bað í kyrþey, og eg veit, að
guð heyrði mig.
öamla sölukerlingin hafði haft rétt að mæla. Þessi
nýja húsmóðir mín var einstaklcga góð við mig og enn
geymi eg endurminningu hennar í þakklátum huga.