Þjóðólfur - 17.04.1896, Blaðsíða 3

75
áliti þeirra manna, er bezta þekkingu ættu
á því að hafa, þótt full vissa sé ekki enn
fyrir því fengin. I þessari stabhæfing um
pestnæmi kláðans, svona alveg að ósönn-
uðu máli, er einmitt sök eða yfirsjón kon-
súlsins fólgin, og það getur hann aldrei
úr skafið, þótt hann troðfylli heil númer
af „ísafold" endanna á milli með afsök-
unum og vífilengjum. Þetta biðjum vér
menn vel að athuga. Svona löguð stað-
hæfing frá fulltrúa ensku stjórnarinnar hér
á landi, er ein út af fyrir sig (þótt engin
„prívat“-bréf væru til!) auðvitað fullkom-
lega nægileg til að gera stjórnina laf-
hrædda, og knýja haua að vörmu spori
til að banna allan fjárflutning héðan, því
að hvað er eðlilegra, en að hún ímyndi
sér, að þessi pestnæmi kláði, er konsúll-
inn skýrir frá, sé samskonar eða jafn-
voðalegur sem fjárkláðinn mikli 1875, og
þá er engiu furða, þótt stjórnin kippi að
sér hendinni og vilji vernda England fyrir
slíkri landplágu.
Að svo mæltu kveðjum vér konsúlinn,
um leið og vér dirfumst að leggja það ó-
hræddir undir úrskurð hiunar íslenzku
þjóðar, hvorn okkar hún telur fremur mak-
legan að setjast í gapastokkinn fyrir af-
skiptin af þessu máli. Og lítt mun það
gagna konsúlnum, þótt hann hjúfri sig
hvað eptir annað undir handarkrika „ísa-
foldar“-ritstjórans, því að piltur sá á fullt
í fangi að halda sjálfum sér á floti í al-
menningsálitinu, hvað þá heldur öðrum.
Látinn er 10. þ. m. merkisbóndinn
Hélgi Jónas Þbrarinsson í Rauðanesi á
Mýrum (f. 26. júní 1845), sonur Þórarins
próf. Kristjánssonar, er síðast var í Vatns-
firði, og bróðir séra Kristjáns Eldjárns á
Tjörn í Svarfaðardai. Hann var kvæntur
Jórunni Jónsdóttur yfirsetukonu, og áttu
þau ekki börn saman, en ólu upp mörg
munaðarlaus börn. Helgi heit. var sæmd-
armaður í hvívetna, vel viti borinn, skemmt-
inn og glaðlyndur.
Allalaust er enn að kalla má, hér að
innanverðu við flóann, en dálítill reiting-
ur í Garðsjó og þó mjög óverulegur. Eng-
inn afli á Miðnesi og í Höfnum, að því
er sagt er. Austanfjalls einnig kominn
mjög lítill afli á þessari vertíð, nema í
Þorlákshöfn, og þó misjafn þar. Útlitið í
veiðistöðunum hér syðra er því mjög illt,
og horfir til vandræða, ef ekki raknar því
betur úr von bráðar.
Hrukknun. Laugardaginn ll.'jþ. m.
drukknuðu 2 menn af bát á^KolIafirði, á
heimleið héðan úr Reykjavík upp á Kjalar-
nes, Sigurjón Jónsson og Guðmunckir Ás-
grímsson, báðir bændur í Saltvík. Hafði
sést til bátsins af landi, er hann var að
slaga sig þar upp að nesinu, en hvarf svo
allt í einu. Veður var allhvasst, og hef-
ur bátnum líklega hvolft við mikla ágjöf
eður á annan hátt.
Danska varðskipið „Heimdallur“
(yfirmaður Schwanenflugel) kom hingað í
gær. Hafði lagt af stað frá Höfn 4. þ.
m. Fer aptur héðan á mánudaginn (20.
þ. m.) fyrst til Stykkishólms.
Frá útlöndum bárust nokkur blöð
með „Heimdal". Helztu tíðindi eru þau,
að Englendingar og Egyptar hafa sent her-
flokka gegn hinum ofstækisfullu Múha-
meðstrúarmönnum í Súdan, er kenna sig
við Mahdíann, sem Englendingar fyrrum
áttu i höggi við, og fóru heldur halloka
fyrir, misstu þar t. d. ágætismanninn Gor-
don, og hafa enn ekki getað gleymt því.
Þessir grimmdarseggir hafa nýlega gert
sig líklega til að ráðast á Egyptaland
annarsvegar og ítali hinsvegar, sem nú
eru í mestu kröggum í Abessiníu eptir
ófarirnar miklu fyrir Menelik konungi.
Hafa því Englendingar hafið herferð þessa
bæði til að verja Egyptaland, vernda
ítali gegn Mahdíum og jafnframt til að
hefna sín. Þykir sennilegt, að nú dragi
til alvarlegra tíðinda þar suður frá. ít-
alska þingið hefur sent þakkarávarp til
Englands, og fullyrt er, að Vilhjáimur
keisari hafi sent Salisbury bljúga aísökun
fyrir frumhlaupshraðskeyti sitt til forset-
ans í Transval, og sé mjög ánægður yfir
þessu nýja fyrirtæki Englendinga. — Mælt
er að ítalir vilji gjarnan semja frið við
Menelik, og bjóðast til að sleppa öllu því,
sem barizt hefur verið um og Menelik hef-
ur krafizt um leið og þeir afsala sér öll-
um kröfum til yfirráða í Abessiníu. En
Húmbjartur konungur kvað ekki enn hafa
viljað samþykkjast þessu, og vill ekki
kalla herinn heim. Treystir líklega því,
að Englendingar hjálpi sér gegn Menelik,
en sú von bregst eflaust. — Uppreisnin á
Kúba rekur hvorki né gengur, en hinn
nýi aðalforingi Spánverja þar sýnir
miklu meiri rögg af sér, en fyrirrennari
hans. — Nú minnast blöðin ekki lengur
á Nansen, og virðast þau hafa sprungið
á honum. Er svo að sjá, sem allar fregn-
irnar um fund norðurheimsskautsins og
heimför hans, hafi reynzt hégóminn ein-
ber og uppspuni eiun. — Mikið talað um
ný furðuverk í sambandi við Röntgens-
geislana. Meðal annars sagt, að tekizt
hafi að sjá skrifaða bókstafi gegnum þykkt
bréfumslag, en þess jafnframt getið til
huggunar fyrir bréfritara, að ekki þurfi
annað en vefja bréfið innan í silfurpappír,
þá geti sjálfur Röntgen ekkert séð.
— Um fjárflutningsbannið enska hefur
ekkert frétzt frekara nú að þessu sinni.
Snæfellnessýslu (Skógarströnd) 14 marz:
„Það er ekki opt sem blöðin færa fréttir tir sýslu
þessari og þvi leyfi eg mér að senda þér þessar
línur Þjððólfur minn! og biðja þig að ótvega mér
skiprtim hjá htisbónda þinum, því þú veist það
bezt sjálfur, að eg hef optast hýst þig á hverju ári
síðan á dögum Sveinbjarnar Hallgrimssonar, en eg
man ekki hvað það var löngu eptir landnámstíð,
því eg er nú bráðum hálfáttræður og farinn að
verða minnislitill. — Fréttir eru hér þessar: að
allt er stórslysalaust, heilsufar gott bæði á mönnum
og skepnum, því þó bráðafárið hafi gert vart við
sig, þá er það að eins á fáum kindum, og stöku
bæ í samanburði við það i fyrra. Árgæzkan eins
og allir vita í sumar og það sem af er vetrinum,
líka fram yfir áramót, þá umhleypingasamt, eink-
um á þorranum, og gæftaleysi við sjóinn, fiskilaust
undir Jökli, en eptir síðustu fréttum einhver reit-
ingur kominn nýlega. Hvergi er að frétta að fjár-
kláða verði vart, og hafa þó almennar skoðanir
fram farið eptir sýslumanns skipun, sein einnig
hefur stránglega skipað fjárböðun í umdæmi sínu,
sem þó er enn ekki verklega framkvæmt. Hann
Lárus þykir hér röggsamt yfirvald og koma vel
fram, siðan hann tók til starfa.
„Pólitík" heyrist hér ekki nefnd, en misjafnt
dæmt um alþingi í sumar; þó hef eg engan heyrt
svo smásálarlegan, að blása í kaun, út af þessum
krónum, sem það veitti Skúla, né heldur ámæla
honum, þó hann vildi ekki missa dráttinn undan
borði, hann ætti því betur að hlynna að málefnum
fóstru sinnar, og þá er hann því betri drengur,
sem betur er endurgoldið. Heldur þykjast sumir
finna til óværu af öðru flóabiti: t. d. Fensmark,
sem nti kvað lifa með fullu fjöri á fátækrasjóði í
ísafjarðarkaupstað, svo ef hann næði aldri þeim,.
sem sumir hlutu á dögum gamlatestamentisins,
gæti það orðið allstór „summa“, að því meðtöldu,
sem hann borðaði af landssjóði, já, og varð gott
af (!!!). Hvað kemur til þess, að hann fær ekki
eptirlaun líkt og sumir aðrir embættismenn? Nei,
sveitarsjóðurinn er álitinn ramari á bragðið, þó
hann Bje tekinn tir sama vasa. — Þá er að geta
þess, að sumir aka sér út af einhverju lítilræði,
sem „Sktilamálið11 tekur ór landssjóði, og þykir
mörgum svíða meira undan þessu hvorutveggju,
heldur en því, er þingið veitti Skúla. — Margir
brosa að Þorláksmessu eða biskups-hneykslinu og
þykir ritstj. ísaf. hafa gert sig lubbalegan, ef hann
hefur sýnt kvæðið eða blaðið, sem það var ritað
á, áður en það var sent til prentunar; þeir eru
hársárir, sem ekki þola að hcyra svo græzkulaust
gaman. Bn það er ekki svo gott, að binda fyrir
kjaptinn á skáldunum og nú kunna margir hér
„biskupshneykslið" utan að. — Illa bíta monn á
brisið, ef fjárflutningsbannið nær hingað til lands,
pöntunarfélögin komast þá í hann krappan. Torfi
í Ólafsdal hefur nti boðað fund þann ‘24. þ. m. til